فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.
حالِ دل با تو گفتنم هوس است
خبرِ دل شِنُفتَنَم هوس است
طمعِ خام بین که قصهٔ فاش
از رقیبان نهفتنم هوس است
شبِ قدری چنین عزیزِ شریف
با تو تا روز خُفتنم هوس است
وه که دُردانه‌ای چنین نازک
در شبِ تار سُفتنم هوس است
ای صبا امشبم مدد فرمای
که سحرگه شکفتنم هوس است
از برای شرف به نوُکِ مژه
خاکِ راهِ تو رفتنم هوس است
همچو حافظ به رغمِ مدعیان
شعرِ رندانه گفتنم هوس است
شرح لغت: شب قدر به کنایه مقصود شب وصال
همه راهیان راه دوست برای دست یابی به آبرو نزد او با دل و جان راهی راه دوست می‌گردند تا سرانجام به وصال او نایل شوند و اسرارشان جز برای او برای کس دیگری آشکار نگردد.
محبت شخصی را در دل داری و کسانی در این بین تو را پند و نصیحت می‌کنند؛ ولی به هوش باش که پند آنان سودی عاید تو نخواهد کرد. پس در تصمیمی که گرفته‌ای ثابت قدم باش.
