بیمارانی که از جراحی لیزر چشم پشیمان هستند: زندگی من از آن زمان متوقف شده است

فرارو- جراحان جراحی لیزر چشم را یک امری متداول و معمول قلمداد می‌کنند. با این وجود، برخی از بیماران و برخی از متخصصان می‌گویند میزان عوارض ناشی از جراحی لیزر چشم بسیار بیش از آن میزان و مقیاسی بوده که تاکنون گزارش شده است.

به گزارش فرارو به نقل از گاردین؛ تا سال گذشته "رابین کایل ریوز" در فلوریدا زندگی فعالی داشت. او برای بچه‌ها لباس می‌دوخت تا هنگام غسل تعمید یا گرفتن عکس‌های پرتره خانوادگی آن را بپوشند. کارش به گونه‌ای بود که به دقت نیاز داشت و عینک ریوز همچنان مانعی بر سر راه انجام کارش بود. در نتیجه، پزشک به او عمل جراحی لیزر چشم را توصیه کرد. این روش که از لیزر برای برش و تغییر شکل چشم بیمار استفاده می‌کند ساده و سریع بوده و معمولا ظرف مدت کم‌تر از ۳۰ دقیقه انجام می‌شود.

ریوز می‌گوید: "قرار بود ظرف مدت چند هفته بهبود پیدا کنم و به زندگی ادامه دهم با این وجود، زندگی ام از تاریخ ۱۲ جولای سال گذشته به این سو متوقف شده است".

به گفته ریوز در این روش به اصطلاح آوار‌هایی در پشت فلپ قرنیه او باقی ماند که بینایی اش را از بین برد و باعث ایجاد دوبینی، میگرن شدید و فشار بر چشمان اش شد. او اکنون خیره شدن به صفحه نمایش برای مدت زمان طولانی را غیر ممکن می‌داند و دیگر نمی‌تواند از سرگرمی‌های پیشین اش لذت ببرد. زمانی که او متوجه شد دیگر نمی‌تواند روی خیاطی تمرکز کند کارش را رها کرد.

ریوز می‌گوید: "این ضربه بزرگی برای درآمد خانواده ما بود. سرم به صورت مداوم درد می‌کند و نمی‌توانم فعالیت‌های عادی انجام دهم. چیز‌های ساده، مانند خواندن یک جعبه مک اند چیز یا آرایش کردن به همان شیوه‌ای که برای ۴۰ سال انجام می‌دادم برایم ناممکن شده اند".

ریوز یکی از ۵۰۰ هزار شهروند امریکایی است که هر ساله برای اصلاح بینایی خود جراحی لیزر چشم را انجام می‌دهند (حدود ۱۰۰ هزار نفر در بریتانیا سالانه این عمل را انجام می‌دهند).

جراحانی که لیزیک را انجام می‌دهند آن را معمولی می‌دانند و به نظرسنجی‌هایی اشاره دارند که میزان رضایت بیماران از آن عمل را بین ۹۰ تا ۹۵ درصد نشان می‌دهد. جراحانی که لیزیک را انجام می‌دهند باید گواهی استاندارد بورد چشم پزشکی را داشته باشند و توصیه می‌شود بیماران جراحانی با سابقه و مدرک معتبر در عرصه جراحی انکساری و قرنیه را انتخاب کنند.

شورای جراحی انکساری آمریکا اشاره می‌کند میزان عوارض این روش کم‌تر از یک درصد است (اگرچه ۳۰ درصد افراد ممکن است عوارض جانبی کوتاه مدت مانند خشکی چشم را تجربه کنند).

پزشکان هم چنین می‌گویند که استفاده از لیزر‌های جدید در مقایسه با مدل‌های نسل قدیمی که در اوایل دهه ۲۰۰۰ میلادی استفاده می‌شد به طور قابل توجهی عوارض را کاهش می‌دهد.

با این وجود، برخی از بیماران و برخی از کارشناسان می‌گویند این نمای کامل موضوع نیست. دکتر "موریس واکسلر" مشاور بازنشسته سازمان غذا و داروی ایالات متحده که در دهه ۱۹۹۰ میلادی به تایید لیزیک رای مثبت داد اکنون یکی از بزرگترین منتقدان آن است.

او می‌گوید از نقش خود در ارائه این شیوه جراحی به مردم پشیمان است. یکی از تحقیقات پایگاه داده سازمان غذا و دارو بیش از ۷۰۰ مورد شکایت از درد شدید ناشی از لیزیک را نشان داد که در آن بیماران گفته بودند بدتر از درد زایمان است یا آن که تقریبا هر شب کره چشم‌های شان به پلک‌های شان می‌چسبد.

سازمان غذا و داروی آمریکا سال گذشته پیش نویس دستورالعملی را منتشر کرد که به پزشکان می‌گوید باید به بیماران آینده نگر هشدار داده شود که ممکن است دچار دوبینی، خشکی چشم، مشکل در رانندگی در شب و درد مداوم چشم در صورت انجام جراحی لیزر چشم شوند.

سازمان غذا و دارو در جریان یک کارآزمایی بالینی در سال ۲۰۱۷ میلادی دریافت که تقریبا تیمی از شرکت کنندگان گزارش دادند که پس از انجام عمل جراحی "علائم بصری جدیدی" را تجربه کرده اند. این اثرات می‌توانند به صورت وجود تابش خیره کننده، هاله یا انفجار ستاره‌ای به ویژه در شب ظاهر شوند.

یک سخنگوی سازمان غذا و دارو به "گاردین" می‌گوید که آن نهاد در حال حاضر در حال بررسی صد‌ها نظر عمومی ارائه شده در مورد پیش نویس دستورالعمل است. این نظرات شامل تکذیب‌های قوی از سوی چشم پزشکان است که می‌گویند جراحی لیزر چشم روش زندگی را به سمت بهتر شدن تغییر می‌دهد.

در مقابل، نظرات بیماران پشیمانی وجود دارد که آرزو می‌کنند هرگز آن عمل را انجام نمی‌دادند. اگر سازمان غذا و دارو پیش نویس دستورالعمل را به عنوان سندی نهایی مورد تایید قرار دهد جراحان باید بیماران را پیش از انجام جراحی نسبت به خطرات احتمالی ناشی از آن آگاه سازند.

براساس این پیش نویس به پزشکان توصیه می‌شود که با بیماران خود این موضوع را در میان بگذارید که اعصاب قرنیه آنان پس از لیزیک ممکن است هرگز به طور کامل بهبود نیابد و منجر به خشکی چشم و یا درد مزمن شود.

هم‌چنین، گزارش‌هایی از برخی بیمارانی که پس از لیزیک افسردگی یا خودکشی را تجربه کرده اند وجود دارند. البته سازمان غذا و داروی امریکا خاطرنشان می‌سازد که ارتباط علّی قطعی بین لیزیک و این آسیب‌های روانی گزارش شده ثابت نشده است.

"پائولا کوفر" اهل تمپا در فلوریدا که در سال‌های ۲۰۰۸ و ۲۰۱۸ میلادی در مقابل اعضای سازمان غذا و دارو شهادت داده بود می‌گوید تجربه او با علائم بینایی آغاز شد. کوفر در سال ۲۰۰۰ میلادی حدود ۱۰۰۰ دلار برای این عمل پرداخت کرد که در آن زمان تقریبا هیچ چیز در مورد آن نمی‌دانست به جز این که بلیت او برای زندگی بود که در آن دیگر نیازی به عینک نداشت.

با این وجود، او تقریبا بلافاصله پس از عمل متوجه عوارض آن شد. کوفر می‌گوید اولین شبی که از خانه بیرون رفت و به ماه نگاه کرد هشت دایره را دید که هاله‌ای وحشتناک در اطراف آن وجود داشت.

او می‌گوید: "چیزی شبیه یک فیلم ترسناک بود". او اکنون با خشکی شدید چشم و دید بد در شب زندگی می‌کند. او چهار جفت عینک دارد تا بینایی از دست رفته اش را جبران کند. اکنون کوفر یکی از پر سر و صداترین منتقدان لیزیک است.

او یک گروه پشتیبانی فیس بوک با بیش از ۸۰۰۰ عضو دارد که اعضای آن روایت‌های شان از عوارض پس از عمل جراحی لیزیک را به اشتراک می‌گذارند. کوفر می‌گوید:"یک اپیدمی از عوارض لیزیک وجود دارد. تعدادی از افراد در این گروه ادعا می‌کنند که لیزیک منجر به مشکلات شدید در سلامت روان آنان شده است".

اخیرا یک کنترل کننده نمایندگی خودرو در فلوریدا به نام "گلوریا مک کانل" پس از تجربه عوارض ناتوان کننده ناشی از جراحی لیزر چشم که بر اثر آن نمی‌توانست اکثر روز‌ها تخت را ترک کند در سن ۶۰ سالگی بر اثر خودکشی فوت کرد. کینگزلی پسرش گفت که او در یادداشتی که برای خانواده‌های برجای گذاشت نوشته بود درد ناشی از عمل جراحی نادرست لیزیک به تصمیم او برای پایان دادن به زندگی اش دامن زد.

کینگزلی می‌گوید مادرش پیش از انجام جراحی فردی سرزنده بود. این عوارض چند هفته پس از جراحی مک کانل وارد زندگی او شد، اما او سعی کرد مثبت اندیش باقی بماند.

کینگزلی می‌گوید با این وجود، وضعیت او کماکان بدتر می‌شد و تبدیل به یک زندانی شد. مشکل اصلی او خشکی مزمن چشم بود تا جایی که گفته بود احساس می‌کند پلک هایش می‌سوزند. او هم چنین از نورالژی قرنیه رنج می‌برد که ناشی از آسیب به اعصاب قرنیه است. او هم چنین دچار التهاب پلک شده بود و بخش عمده روز را در رختخواب با چشمان بسته می‌گذراند.

پسرش می‌گوید: "درد تمام سرش را تحت تاثیر قرار داده بود". مک کانل در ماه نوامبر به سازمان غذا و دارو نوشته بود:"لیزیک زندگی مرا نابود کرد. پزشک هرگز با من در مورد خطرات احتمالی این عمل صحبت نکرده بود. لطفا به افرادی مانند من کمک کنید".

واکسلر مشاور سابق سازمان غذا و دارو معتقد است دسورالعمل‌های پیشنهادی و توصیه‌ای آن نهاد "بسیار ملایم" هستند و به کاهش عوارض ناشی از لیزیک کمک چندانی نمی‌کنند. او می‌گوید:"پس از ۳۰ سال بالاخره سازمان غذا و دارو تصمیم گرفت که شاید باید از جراحان انکساری بخواهد قدری بیش‌تر در مورد مضرات لیزیک به بیماران خود بگویند. اگر جراحان به مردم از همه احتمالات ابتلا به عوارض می‌گفتند آنان هیچ گاه زیر بار عمل جراجی لیزر چشم نمی‌رفتند".

دادن فرم‌های رضایت به بیماران همان طور که پیش نویس دستورالعمل سازمان غذا و دارو توصیه می‌کند برای بیماران کافی نیست.

یکی از بیماران از رفتار مشکوک جراحانی می‌گوید که پیش از عمل زمانی که بیماران تحت بیهوشی هستند سعی می‌کنند امضای فرم‌ها را در حالی که مردمک چشم‌های بیماران باز است از آنان بگیرند. منتقدان می‌گویند لیزیک باید ممنوع شود چرا که خطری برای سلامت عمومی اس و یک اپیدمی درد و کوری در سراسر جهان به دلیل این روش ایجاد شده است.

اکثر چشم پزشکانی که لیزیک را انجام می‌دهند می‌گویند که این گونه نیست. این جراحی بدون عارضه نیست، اما به ندرت ممکن است مشکلات شدیدی ایجاد شود.

یک مقاله نشان داده که اکثر دریافت کنندگان لیزیک از نتایج خود راضی بودند و تنها ۱.۲ درصد نارضایتی خود را گزارش کردند (اما همانطور که نیویورک تایمز گزارش داد اکثر مطالعات توسط جراحانی انجام شده که خود این روش را بر روی بیماران اجرا می‌کنند و ممکن است نتایج شان مغرضانه باشد).

آیا لیزیک زندگی شما را به سمتی بهتر یا بدتر تغییر خواهد داد؟ بیماران با دیدگاه نگران ممکن است پیش از تصمیم گیری خود را در حال بررسی داده‌های مخالف یا انجمن‌های آنلاین بیابند. در این میان معیار‌هایی برای انتخاب "نامزد خوب" برای لیزیک وجود دارد که جراحان در نظر می‌گیرند: بالای ۱۸ سال سن داشتن، نسخه چشمی که در سال گذشته تغییر نکرده است و هم چنین بیمارانی که خشکی شدید چشم، بیماری قرنیه، گلوکوم پیشرفته یا دیابت را تجربه می‌کنند که به خوبی کنترل نشده باید به دنبال گزینه‌های دیگر باشند. کسانی که با آستیگماتیسم زندگی می‌کنند یا نزدیک یا دوربین هستند نیز باید ابتدا با چشم پزشک خود مشورت کنند و ممکن است نتایج بهتری را با سایر اشکال جراحی ببینند.

دکتر "ادوارد مانچ" استاد چشم پزشکی در دانشگاه استنفورد توصیه می‌کند که بیماران پیش از تصمیم گیری برای انجام این روش یک یا دو نظر را از جراحان جویا شوند و توصیه می‌کند که بیماران از کلینیک‌هایی که بیش از حد لیزیک را تبلیغ می‌کنند دوری نمایند.

او می‌گوید: "اکثریت قریب به اتفاق مراکزی که این جراحی را انجام می‌دهند اخلاق مدار بوده و سعی می‌کنند این کار را درست انجام دهند".

با این وجود، ریوز یکی از اعضای گروه فیس بوک پیش‌تر ذکر شده دیگر با خودرو رانندگی نمی‌کند. او هنگامی که محبور است به جایی برود از یکی از اعضای خانواده اش می‌خواهد که رانندگی کند. او می‌گوید: "من نمی‌توانم به سادگی بیرون بروم و نان، شیر، پنیر یا تخم مرغ بخرم".

ریوز مدت کوتاهی پس از جراحی ناموفق خود برای یک قرار ملاقات به کلینیک بازگشت تا در مورد عوارض عمل جراجی خود صحبت کند. دکتر به او گفت که می‌تواند یک دور دیگر لیزیک را امتحان کند، اما او نپذیرفت. ریوز هنوز به یاد دارد که در اتاق انتظار کلینیک نشسته بود و ورود و خروج تعداد زیادی از بیماران از درب گردان را تماشا می‌کرد. او می‌گوید: "می خواستم به آنان بگویم این عمل می‌تواند زندگی شما را برای همیشه تغییر دهد و به آن آسانی‌ای نیست که جراحان برای تان تعریف می‌کنند".