ورزش در فضای باز می‌تواند به جلوگیری از اختلال عاطفی فصلی، افسردگی و اضطراب کمک کند؛ زیرا آفتاب به طور طبیعی سروتونین و اندورفین را افزایش می‌دهد، این دو هورمون‌هایی هستند که بر خلق و خوی شما تأثیر مثبت دارند و درد‌ها و ناراحتی‌های جسمی و روحی را تا حدودی کاهش می‌دهند. ورزش به خودی خود بدن را درگیر می‌کند، اما جالب است بدانید هنگامی که در محیط بیرونی ورزش می‌کنید بدن شما بیشتر از زمانی که روی یک سطح صاف داخل خانه یا باشگاه تمرین می‌کنید، به چالش کشیده می‌شود.
هوای تازه و شادابی ذاتی فصل بهار، این فصل را به یکی از محبوب‌ترین فصول سال تبدیل کرده که موردعلاقه بسیاری از افراد است؛ روز‌های نسبتاً گرم و شب‌های خنک بهاری فرصت مناسبی برای بیرون رفتن و تفریح به شمار می‌آید. البته افراد مبتلا به آلرژی و آسم که ممکن است در اثر گرده‌افشانی گل‌ها در فصل بهار دچار ناراحتی شوند، بهتر است هنگام بیرون رفتن از خانه به منظور گردش یا ورزش، اسپری تنفسی یا دارو‌های پیشگیری‌کننده مانند آنتی‌هیستامین را برای به حداقل رساندن هرگونه واکنش به حساسیت فصلی به همراه داشته باشند.
در ادامه به مهم‌ترین فواید ورزش در فضای باز، به ویژه در فصل بهار اشاره می‌شود:
ورزش کردن در فضای باز، بخصوص در فصل بهار علاوه بر اینکه اکسیژن تازه را وارد بدن شما می‌کند، موجب می‌شود در زیر نور آفتاب قرار بگیرید و ویتامین D را به طور طبیعی دریافت کنید. معمولاً بدن ما با ورزش کردن در خانه یا باشگاه از این دو فاکتور بی‌بهره است. ویتامین D به تقویت سیستم ایمنی، مبارزه با افسردگی و رشد استخوان‌ها و جلوگیری از پوکی آن‌ها کمک می‌کند؛ بنابراین ویتامین مهمی برای بدن است که باید تأمین شود و چه بهتر که به طور طبیعی آن را دریافت کنید. اوایل ماه فروردین تا پایان خرداد یک بازه زمانی طلایی برای ورزش در طبیعت و تأمین ویتامین D به شمار می‌آید.
نور اولیه روز، باعث افزایش ۵۰ درصدی ترشح هورمون کورتیزول، اپی‌نفرین و دوپامین در بدن می‌شود و افزایش قابل توجه انرژی، تقویت سیستم ایمنی و بهبود حال روحی را در بر دارد. ورزش کردن و حتی راه رفتن زیر آفتاب بهاری، به ویژه نور مستقیم خورشید در طول صبح، می‌تواند ریتم شبانه‌روزی بدن را تنظیم کند و باعث شود خواب باکیفیتی را نیز تجربه کنید و صبح‌ها با انرژی بیشتری از خواب برخیزید.
بسیاری از افراد به طور غریزی احساس می‌کنند که در فضای طبیعی، حس و حال بهتری دارند و معتقدند هر چه زمان بیشتری را در طبیعت بگذرانند، حالشان خوب‌تر است. جالب است بدانید این صرفاً یک تلقین نیست و مطالعات نشان می‌دهد که این احساسات، از اثرات جانبیِ حضور در طبیعت است. بودن در فضا‌های سبز مانند پارک‌ها و جنگل‌ها و یا فضای آبی مانند دریا و حتی ساحل می‌تواند احساس اضطراب و افسردگی را کاهش دهد.
برای کسب نتیجه مطلوب، بهتر است وقت گذراندن در فضای باز را به یک روتین تبدیل کنید؛ مثلاً روزانه ۱۰ دقیقه پیاده‌روی را در برنامه روزانه خود بگنجانید، به ویژه در فصل بهار که آسمان و زمین سرشار از طراوت و سرزندگی است و احساس تازگی را به انسان منتقل می‌کند.
ورزش در جنگل یا پارک جایگزین بسیار ارزان‌تری نسبت به عضویت در یک باشگاه ورزشی است. هنگام ورزش در فضای باز نیازی به دستگاه‌های ورزشی گران‌قیمتی که در باشگاه‌های بدنسازی نصب می‌شوند، ندارید. بنابراین، نیازی هم به پرداخت هزینه عضویت در باشگاه و تمدید آن نیست. اگر به دنبال صرفه‌جویی در هزینه و بهره‌مندی از فواید طبیعت هستید، ورزش در فضای باز را انتخاب کنید.
علاوه بر این در زندگی امروزی، زمان مهم‌ترین سرمایه است؛ اینکه شما تصمیم بگیرید بدون محدودیت زمانی، هر وقت که دلتان خواست در فضای باز ورزش کنید، به نوعی صرفه جویی در زمان است، چرا که مجبور نیستید مانند قوانین باشگاه به اجبار در ساعت مقرری سر تمرین حاضر شوید.
همچنین برای ورزش کردن در یک باشگاه ورزشی، ابتدا باید مسافتی را طی کنید تا به باشگاه برسید، سپس لباس عوض کنید، ورزش را شروع کنید، دوش بگیرید، مجدد لباس عوض کنید و به خانه برگردید. علاوه بر این، گاهی اوقات باید در صف طولانی دستگاه‌های ورزشی بایستید تا بتوانید از آن‌ها استفاده کنید.
وقتی در پارک نزدیک خانه ورزش می‌کنید، فقط کافی است با یک دست لباس راحت شروع به پیاده‌روی کنید، یا به محوطه ورزشی پارک، که معمولاً خلوت است، بروید و با دستگاه‌های ورزشی کار کنید، سپس به منزل برگردید و دوش بگیرید. حتی می‌توانید بدون رفتن به پارک، صرفاً یک یا دو کیلومتر از مسافتی را بدوید. صرفه جویی در زمان در این روش آشکار است.
اگر دوچرخه‌سوار یا دونده هستید، رفتن به جنگل و انجام ورزش موردنظرتان در طبیعت به جای باشگاه می‌تواند تمرین فشرده‌تری را برای شما رقم بزند. هرچند ممکن است بتوانید با تنظیمات دستی، شیب تردمیل یا سرعت دوچرخه ورزشی مقاومتی را برای بازدهی بیشتر افزایش دهید، اما باید بپذیرید هیچ چیز در این زمینه نمی‌تواند تداعی‌گر سطح زمین و تلاش موردنیاز در یک فضای طبیعی باشد. تپه‌های شیب‌دار و زمین‌های ناهموار گزینه‌های بهتری برای درگیر کردن ماهیچه‌ها هستند و به شما این امکان را می‌دهد که بیشتر به بدن فشار وارد کنید.
گزینه‌های زیادی برای ورزش در فضای باز وجود دارد؛ پیاده‌روی، دویدن و دوچرخه‌سواری و حتی تمرینات یوگا. به طور کل ورزش در فضای آزاد فواید بسیاری دارد، فرقی نمی‌کند که یک پیاده‌روی ساده در طول روز باشد و یا یک ورزش حرفه‌ای مانند فوتبال؛ فعالیت جسمی در یک فضای طبیعی با آب و هوای مطلوب به بدن کمک می‌کند تا خود را با محیط سازگار کند و از مزایای آن بهره‌مند شود.
