کرزای در مصاحبه‌ای در توضیح اینکه چرا افغانستان را پس از قدرت‌گیری مجدد طالبان ترک نکرده؛ گفت: این هم می‌گذرد و ما باز هم روی پای خود می‌ایستیم.
به گزارش ایسنا، حامد کرزای، رئیس جمهوری سابق افغانستان در مصاحبه‌ای با شبکه خبری دویچه وله درباره اینکه به نظر می‌رسد اجازه خروج از کشور را ندارد و زندانی طالبان است، گفت: نه، خب آن‌ها به من گفتند که امکان سفر به خارج از کشور را ندارم، اما در داخل کابل وقتی که اوضاع امنیتی خوب باشد و بخواهم جایی بروم ما به آن‌ها اطلاع می‌دهیم و آن‌ها اسکورت برای من درنظر می‌گیرند. درباره سفر به مناطق مرزی نیز هنوز کاری نشده است. در واقع اطلاعی ندارم. من تا به حال در این باره به آن‌ها چیزی نگفتم. به نظرم هنوز زود است که چنین درخواستی داشته باشم شاید در پاییز مطرح کنم.
رئیس جمهوری سابق افغانستان در پاسخ به سوالی درباره اینکه چرا مانند خیلی از مقام‌های ارشد دولت وقتی طالبان، کابل را گرفت کشور را ترک نکرد، گفت: خوب این کشور و خانه ماست. شما وقتی اوضاع مشکل می‌شود، نمی‌توانید خانه خود را ترک کنید. شما باید بمانید و آن را درست کنید. الان هم اگر فرصتی باشد هرگز کشور را ترک نمی‌کنم.
کرزای درباره اینکه آینده سه دخترش در افغانستان و با وجود طالبان چه می‌شود نیز گفت: من می‌خواهم که آن‌ها آینده‌ای به خوبی هر کودک دیگری در سراسر جهان داشته باشند. این یک سوال بسیار مهم برای آینده ما است. برای فرزندانمان. دخترانم اینجا در کابل درس میخوانند. ملاله دختر بزرگترم که الان ۱۰ ساله است و می‌خواهد از کلاس ششم به کلاس هفتم برود. در حال حاضر اوضاع به این معنی است که او دیگر قادر به ادامه تحصیل نخواهد بود.
وی درباره اینکه با توجه به اوضاع کنونی در افغانستان اگر بشود، دخترش را برای ادامه تحصیل به خارج می‌فرستد، گفت: این دقیقا سوالی است که پیش روی من و صد‌ها هزار خانواده و والدین افغان دیگر است. وقتی دخترانمان به سن راهنمایی یا دبیرستان می‌رسند، چه کنیم؟ خروج از کشور به معنای رها کردن کشور است. بنابراین، ما باید تمام تلاش خود را به کار ببریم تا برای حق تحصیل فرزندان یا دخترانمان مبارزه کنیم. ما از آن دست نمی‌کشیم.
یکسری محدودیت‌ها از خارج از کشور بر ما تحمیل می‌شود. شنیدید که عمران خان، نخست وزیر سابق پاکستان، با وزرای خارجه جهان اسلام در اسلام آباد صحبت و سعی می‌کرد توجیه کند که دختران افغان به مکتب نمی‌روند و سعی می‌کرد آن را به گردن سنت‌ها بیندازد. این طرز فکر کاملا اشتباه است.
رئیس جمهوری سابق افغانستان در پاسخ به اینکه "چرا پاکستان حامی ممنوعیت تحصیل دختران در افغانستان است"، گفت: یک افغانستان ضعیف، کشوری است نیازمند که نمی‌تواند روی پای خود بایستد و در فقر است. فقدان آموزش یعنی فقر. فقدان تحصیلات برای دختران به معنای نداشتن توانایی است. عدم آموزش برای دختران یعنی نیمی از جامعه تحصیل نکرده‌اند؛ بنابراین حداقل نیمی از جامعه قادر به تولید و مشارکت نیستند. این یک افغانستان بسیار ضعیف و محروم است؛ بنابراین هیچ دلیل دیگری برای پاکستان برای انجام این کار نمی‌تواند وجود داشته باشد.
کرزای درباره کشته شدن ایمن الظواهری، رهبر سابق القاعده و اینکه آیا افغانستان یکبار دیگر به حامی تروریسم بین‌المللی تبدیل شده، گفت: افغانستان هرگز حامی تروریسم جهانی نبوده بلکه قربانی ترور جهانی بوده است. مردم افغانستان بزرگترین قربانیان تروریسم هستند و با تمام قربانیان تروریسم در سرتاسر جهان به شدت ابراز همدردی می‌کنند، چون ما بیشتر رنج برده‌ایم.
مردم افغانستان عمیقا با قربانیان ۱۱ سپتامبر ابراز همدردی می‌کنند، چون خودشان در ابتدای امر قربانی بودند. افغان‌ها قربانی تروریسم و متاسفانه قربانیان مبارزه با تروریسم نیز هستند. در مورد ماجرای الظواهری هم آمریکایی‌ها اعلام کردند که او را کشته‌اند. طالبان گفته است که از حضور و اقامت او در کابل اطلاعی نداشته و در مورد آن تحقیق خواهد کرد. پس اجازه دهید این تحقیق انجام شود.
رئیس جمهوری سابق افغانستان درباره اینکه چه کسی مقصر اوضاع پیش آمده برای کشور است نیز پاسخ داد: نحوه خروج نیرو‌های آمریکایی از افغانستان واقعا شرم آور بود. آن‌ها به ما توهین کردند و آن وضعیت حتی برای مردم آمریکا نیز دردناک بود. وقتی پرچم برافراشته طالبان را بر کاخ ریاست جمهوری می‌بینم احساس خاصی ندارم، آن‌ها اکنون دولت در افغانستان را بر عهده دارند. پرچم ملی ما سیاه، سرخ و سبز است که پرچم تاریخی افغانستان است و از ۱۹۲۰ پرچم ما بوده است.
کرزای درباره وضعیت اقتصادی کشور و سطح بالای ناامنی غذایی و وضعیت بد بهداشتی در افغانستان نیز گفت: راه برون رفت، تحکیم وحدت میان افغان‌ها و مشارکت همه مردم در اداره کشور است. من از طالبان به عنوان برادر می‌خواهم که همه افغان‌های دیگر را برادر و خواهر بدانند، حتی آن‌هایی که مخالف طالبان هستند و ممکن است به مقاومت در برابر این گروه فکر کنند. باید با آن‌ها تماس گرفته شود و به یک روند سیاسی، به یک گفت‌وگوی ملی بازگردانده شوند. افغان‌ها می‌توانند با اتحاد و از طریق بیان خواسته‌هایشان راهی برای آینده بهتر ترسیم کنند. این یک تماس با طالبان است که من بار‌ها مطرح کرده‌ام.
وی درباره اینکه آیا افغانستان یک کشور از دست رفته است نیز گفت: ما از قدیمی‌ترین کشور‌های این نقطه از جهان هستیم. وضعیت ما خوب خواهد شد. این گذرگاهی در هزاره‌های تاریخ ماست. این وضعیت به همین شکل ادامه نمی‌یابد و ما دوباره روی پای خود می‌ایستیم و قوی خواهیم شد.
کرزای در پایان نیز درباره وضعیت زنان در کشور گفت: زنان در افغانستان گروهی از دست رفته یا فراموش شده نیستند. این وضعیت، موقتی است. اگر افغانستان کشوری است که زنان در آن جایگاهی ندارند پس این مساله بدان معناست که افغانستان خود را از دست داده است. ما هرگز اجازه نخواهیم داد چنین اتفاقی بیفتد. زنان افغان آموزش می‌بینند. آن‌ها به مدرسه خواهند رفت. آن‌ها مهندس و پزشک و روزنامه نگار می‌شوند و در مجلس خواهند بود و خوب عمل می‌کنند. چنین زمانی فرا می‌رسد و شما شاهدش خواهید بود.
