گیسو، قسمت شانزدهم؛ پروژه نگه داشتن لوسی در ایران!

شانزدهمین قسمت از سریال گیسو به کارگردانی منوچهر هادی و تهیه کنندگی هومن کبیری در روز چهارشنبه بیست و ششم خرداد ماه وارد شبکه نمایش خانگی شد.

فراروـ قسمت شانزدهم سریال گیسو به کارگردانی منوچهر هادی و تهیه کنندگی هومن کبیری روز چهارشنبه ۲۶ خرداد وارد شبکه نمایش خانگی شد.

در خلاصه داستان این قسمت آمده است:

«مادر لوسی از پیمان می‌خواهد که مانع رفتن لوسی از ایران شود. از طرفی پلیس به دنبال فهمیدن نقشه رضا است و...»

قسمت شانزدهم درحالی شروع می‌شود که مهمانی خانه مادر لوسیا به پایان می‌رسد. مادر لوسی از پیمان می‌خواهد که هر طور شده لوسی را در ایران نگه دارد، با او ازدواج کند و دوبرابر پولی را که از خانواده ایتالیایی لوسی گرفته است، به دست بیاورد. لوسی هم حرف‌های آن‌ها را می‌شنود؛ اما جوابش به اصرار‌های مادرش همچنان منفی است. پگاه با این که زودتر مهمانی را ترک می‌کند؛ اما منتظر سهیل می‌ماند. سهیل هم که با کتی بر می‌گردد و کتی به بهانه ترس او را به خانه‌اش می‌کشاند. پگاه آن‌ها را تعقیب می‌کند و آن‌قدر جلوی درب ساختمان بوق می‌زند که سهیل را از خانه بیرون بکشاند.

پلیس چک‌های سرقت شده در سرقت ساختگی را به پیمان و سهیل پس می‌دهد. سهیل به آسان‌گیری پلیس مشکوک است و خودشان را داخل دام می‌بیند؛ اما رضا و پیمان توجهی نمی‌کنند. رضا طوری عمل می‌کند که فقط می‌خواهد موضوع فیصله پیدا کند. دیگر مثل سابق احتیاط نمی‌کند و چیزی نمانده است که نازی از همه چیز سر در بیاورد.

با نزدیک شدن به قسمت‌های پایانی سریال گیسو هنوز هیچ چیزی در آن تغییر نکرده است و همچنان با همان فرمان قبلی موضوع پیش می‌رود. هیچکدام از خرده داستان‌ها اهمیتی پیدا نمی‌کنند و گره اصلی داستان در جایی بیرون از گفتگو شخصیت‌های داستان است و همان‌جا هم می‌ماند و به‌زودی هم جایی همان بیرون باز می‌شود و خبرش به آن‌ها می‌رسد! آدم بد‌ها یک گوشه ایستاده‌اند، آدم خوب‌ها طرفی دیگر، خاکستری‌ها سویی دیگر و پلیس هم که خودش بیرون دایره است، سعی می‌کند این نیرو‌ها را به جان هم بیندازد و موفق نمی‌شود! نه کشمکشی و نه کششی و هیجانی.

بی‌راه نیست که خود تهیه کننده سریال هم به تازگی در مصاحبه‌ای تلویحا از سریال خودش انتقاد کرده و گفته است که در فصل سوم گیسو با منوچهر هادی همکاری نمی‌کند. طبیعی است که سریالی مثل گیسو در رقابت با می‌خواهم زنده بمانمی که به طور میانگین هر چهار قسمت در آن یک نفر کشته و یا زخمی می‌شود و یا سریال‌هایی مثل قورباغه و زخم کاری هیچ شانسی برای پیشی گرفتن در جذب مخاطب ندارد و محکوم به شکست است. هیچ‌کس هم نمی‌داند کارگردانی که این همه شکست‌های سنگین را در کارنامه‌اش دارد، چگونه این همه پر کار است و راز و رمز کارش را هم در آموزشگاه‌های بازیگری و کارگردانی تدریس می‌کند!