مسابقه به رخ کشیدن ثروت

---

یادداشت دریافتی- حمید نجف، در حالی که کشور به دلیل وجود شرایط ناجوانمردانه ناشی از تحریم ها، سو مدیریت و فساد مالی سالهای اخیر در شرایط ویژه ای به سر می برد و مردم به خصوص طبقات کم درآمد مجبورند فشار مضاعفی را تحمل کنند، در گوشه دیگری از شهر شاهد مسابقه به رخ کشیدن ثروت تجمل پرستان بی درد هستیم.

از مانوراتومبیلهای چند میلیاردی و جولان آن در خیابان‌های پایتخت گرفته تا برگزاری چهارمین حراج بزرگ تهران که تقریبا کاریکاتوری از نوع فروش حراج کریستی لندن را به نمایش می گذارد، حراجی که تا پاسی از شب جمعه در هتل آزادی تهران با حضور جمعی از سرمایه داران و بعضی از نو کیسه ها و مرفهین بی درد وطنی برگزارشد و با رقم فروش ۲۱۰,۴۰۰,۰۰۰,۰۰۰ ریالی به کار خود پایان داد.

این حراج که در ظاهر با هدف حمایت از قشر هنرمند و فرهنگی کشور و ممانعت از خروج ارز از کشور مجوز گرفته بود در نهایت به مکانی برای طنازی برخی پول پرستان تبدیل شد، کسانی که بعضا از قبل سیاست‌های غلط و وجود نابرابریهای اجتماعی و اقتصادی و تبعیضهای پیدا و پنهان  یک شبه ره صد ساله پیموده بودند.

کسانی که بعضا برای عقده گشایی و به رخ کشیدن دارائیهای خود حاضرند مبالغ هنگفتی را برای چیزی که اساسا نمی دانند چیست، هزینه کنند.

برگزارکنندگان این حراج باید بدانند که در همان لندن هم که اکنون الگوی شما قرار گرفته، در اوج نابرابری پس از جنگ و ریاضت اقتصادی، انجام اینگونه نمایش‌های سخیف مردود شمرده می‌شد، نمایش‌های که جز تشدید اختلاف بین طبقات مختلف مردم دستاورد دیگری در بر نداشته و نخواهد داشت.

این ضیافت اشرافی و خریدهای میلیاردی در زمانی در حال انجام است که در گوشه دیگر شهر شاهد افزایش آمار زنان باردار و کودکان به خیل کارتن خواب‌های تهران هستیم.

رئیس کمیته اجتماعی شورای شهر از شیوع حضور زنان باردار و کودکان در شرایط حاد در میان کارتن خواب ها خبر می‌دهد، فاطمه دانشور اعتقاد دارد که  حاشیه تهران به مامنی برای کودکان کارتن خواب تبدیل شده است.

به راستی کدامیک از ما حاضریم که زنان و کودکان خود را در معرض این تهدید خطرناک قرار دهیم، آیا ما به عنوان یک انسان در برابر این افراد مسئولیتی نداریم؟

آیا این زنان و کودکان در عرف اسلامی و ایرانی ما جز خواهر، مادر و کودک ما قرار نمی گیرند ؟

برگزاری این نمایش‌ها با هر توجیهی هم که باشد، قطعا در این شرایط زمانی فعلی کشور جایز نبوده و نیست این اقدام جز افزودن بر دیوار بلند بی اعتمادی بین اقشار ضعیف و غنی جامعه دستاورد دیگری در پی نخواهد داشت.

در کشورهای دیگر قبح اینگونه اقدامات با وجود رفاه نسبی اکثریت مردم تا حدودی ریخته، اما در کشور ما چه ؟

مردم ما به دقت اینگونه اعمال و رفتار را رصد می کنند و از کنار آن بی تفاوت رد نخواهند شد، نمی شود اکثریتی صبح تا شب کار کنند و عاجز از سیر کردن شکم فرزندان خود باشند و همواره شاهد مشتی آدم نوکیسه با جولان اتومبیل‌های لوکس در خیابان و نمایشهای مضحک باشند، حداقل این کارها را در خفا انجام دهید و از نمایش عمومی آن پرهیز کنید.

قطعا دامن زدن به اینگونه نمایش‌های اشرافی و انعکاس آن در سطح جامعه می تواند، ضمن افزایش نارضایتی شدید مردم، ناهنجاری‌های اجتماعی را در پی آورد، ناهنجاری‌هایی که دود آن قبل از همه به  چشم همین مرفهین بی درد خواهد رفت.