فرارو- سجاد فیروزی؛ گزارش مالی رویانیان عمق فاجعه‌ای که فوتبال ایران در مقایسه با فوتبال جهان گرفتار آن شده را نشان می دهد.
به گزارش سرویس ورزشی فرارو، چهارمین استعفای رویانیان از پرسپولیس آخرین استعفای او هم شد تا "سردار" سرخ ها مدیریت باشگاه را ببوسد و از جمع فوتبالی ها جدا شود؛ محمد رویانیان که در این مدت به خاطر ادبیات خاصش در فوتبال چهره شد یک کار مهم دیگر هم کرد؛ راه های درآمدزایی باشگاه پرسپولیس را گسترش داد؛
حالا اگر چه در این میان این تیم و بازیکنانش هنوز از دریافت نکردن مطالباتشان گله مند هستند با این حال گزارش مالی ای که رویانیان ارائه کرده نشان می دهد او در این مدت 57 میلیارد تومان درآمد زایی کرده که در نوع خودش نه تنها در پرسپولیس بلکه در فوتبال ایران می تواند رکود قابل توجهی باشد. با این حال در این بین یک مورد توجه ها را به خود جلب می کند و آن هم قرارداد اسپانسری پرسپولیس برای لباس این باشگاه است. موردی که برای فوتبال ایران یک رکورد است.
اختلاف 114 میلیارد تومانی با برترین های جهان
رویانیان در ترازنامه مالی اش به این مورد اشاره کرده که در مدت 3 سال 17 میلیارد تومان برای اسپانسری لباس پرسپولیس قرارداد بسته است. با حسابی ساده به رقم تقریبی 5.6 میلیارد تومان در هرسال می رسیم که با تقسیمی دیگر به عدد یک میلیون و 400 هزار یورو در سال می رسیم. به عبارتی پرسپولیس از اسپانسرهای لباس و شرکت های وابسته در این زمینه سالیانه 1.4 میلیون یورو درآمد زایی کرده است.
البته با نگاهی به اسپانسر اصلی پیراهن های تیم‌های بزرگ دنیا به جایی می‌رسیم که می بینیم اختلاف مهمترین قرارداد تاریخی اسپانسر پرسپولیس با سایر تیم های مطرح دنیا مبلغ 114 میلیارد تومان در یک سال است!
باشگاه بارسلونا، منچستر یونایتد، رئال مادرید و آرسنال در قراردادهایشان با شرکت های "قطر فوندیشن"، "ای او ان" و "فلای امیریتس" به طور میانگین سالیانه 30 میلیون یورو درآمد دارند. در واقع یونایتد قراردادش با "ای او ان"، 25 میلیون یورو در سال است که البته فقط برای مسابقه ها، نام این برند را روی سینه دارد و برای لباس های تمرینی اش هم قراردادی 25 میلیون یورویی با دی اچ ال دارد. با این حال برای یونایتد همان 25 میلیون یورو محاسبه می شود و تیم آرسنال هم از فلای امیریتس رقم خیره کننده 37 میلیون یورو در سال می گیرد.
تا اینجا اختلاف اسپانسر لباس در ایران و فوتبال اول دنیا بیش از 114 میلیارد تومان در سال است. اما منصفانه نیست که باشگاهی از ایران و شاید آسیا را با تیم های تراز اول دنیا مقایسه کرد و باید به سراغ رده های پایین تر رفت.
اختلاف 15 میلیارد تومانی با تیم های رده دوم اروپا
پرسپولیسی ها در شرایطی قرارداد سالیانه شان - به گفته رویانیان - با اسپانسر لباس 5.6 میلیارد تومان در سال است که این رقم افزایشی تقریبا 3 برابری داشته و پیش تر این باشگاه سقف قراردادهای اسپانسری اش نزدیک به دومیلیارد تومان بوده است. اما به رغم این افزایش 3 برابری باز هم پرسپولیس با تیم های رده دوم اروپایی بیش از 15 میلیارد تومان فاصله دارد.
در این بخش باید به سراغ رقم قرارداد تیم های فرانسوی رفت جایی که المپیک مارسی با قرارداد 6 میلیون یورویی در سال به همکاری اش با «اینتر اسپورت» ادامه می دهد و از طرفی باشگاه لیون هم با قراردادی 5 میلیون یورویی با «هیوندای» با این شرکت همکاری می کند. اگرچه این قرارداد صدای خیلی ها در فرانسه را درآورده که برای تیم لیون مبلغ کمی است با این حال برای مقایسه با سایر تیم های رده دوم اروپایی رقم بدی نیست.
در این میان باید به یک نکته اشاره کرد و آن هم اینکه لیون فقط از هیوندای 5 میلیون یورو می گیرد و اگر قرار باشد مثل رویانیان از همه شرکت های تجاری که در بخش اسپانسرینگ لباس با این باشگاه همکاری می کنند نگاهی انداخته شود همین مبلغ 5 میلیون یورویی لیونی ها به بیش از 15 میلیون یورو در سال می رسد و خود به خود فاصله زیادی از مقایسه پیش رو می یگرد. این در شرایطی است که رقم قرارداد اسپانسری باشگاه فرانکفورت که تیمی متوسط در لیگ آلمان است سالیانه 5.5 میلیون یورو است. یعنی به عبارتی 5 برابر قراردادی که پرسپولیس بسته است.
فاجعه در لیگ ایران
اگر گفته محمد رویانیان مبنی بر اینکه این قرارداد یک رکورد در لیگ به حساب می آید درست باشد، که شواهد رای به درست بودن آن می دهد، باید از یک فاجعه در لیگ صحبت کرد و محمد رویانیان را به خاطر پیشبرد چنین قراردادی مورد ستایش قرار داد. افزایش 3 برابری قرارداد اسپانسری یکی از تیم های پرهوادار ایران – اگر نگوییم پرهوادارترین – آن هم در دو سال اخیر نشان می دهد که صنعت فوتبال در درآمد زایی با چه فاجعه عظیمی روبرو است.
یعنی همین حالا که وضعیت اسپانسری، تازه پیشرفت زیادی داشته اختلافی 5 برابری با تیم های رده دوم در اروپا دارد؛ آن هم بدون در نظر گرفتن همه اسپانسرهای تیم های رده دومی در اروپا. ضعف مدیریت در بخش ورزش و نداشتن برنامه های اقتصادی مدون برای زیر مجموعه مورد نظر مهمترین مشکل مدیریتی در ورزش ایران در سال های اخیر بوده و بی دلیل نیست که فوتبال در سطح باشگاهی و ملی از سایر تیم های منطقه ای و جهانی عقب افتاده است. البته نباید از یاد برد که در این مطلب فقط یک مورد مقایسه شده و در سایر موارد اختلاف چنان وحشتناک است که مطرح نشدن آنها از مطرح شدنش بهتر است.
