براساس تعاریف "رهبران" جلسات بیش تری با سایر مدیران سطوح اجرایی و تعاملات بیش تری با افراد متعدد در داخل و خارج از شرکت دارند این در حالیست که مدیران زمان بیش تری را با کارکنان درگیر در فعالیتهای عملیاتی میگذرانند و جلسات انفرادی بیش تری دارند. رهبران ارتباط و هماهنگی برقرار و ایجاد میکنند در حالی که مدیران بر روی افراد تمرکز میمایند. این پژوهش نشان داد شرکتهایی که توسط رهبران اداره میشوند بهتر از شرکتهایی که توسط مدیران اداره میشوند عمل میکنند.