یکی از چیزهایی که در مورد کالین فارل بسیار قابل‌توجه است، این است که او همدلی‌ای با شخصیت اُز ایجاد می‌کند. هرچقدر اُز تاریک است، اما کالین واقعاً هرچه در چنته داشت رو کرد تا همدلی را پیدا کند. او می‌تواند به این مکان‌های تاریک برود و تماشاگران را نیز در آن سفر ببرد. فکر می‌کنم این یک استعداد فوق‌العاده است که فارل دارد.
قسمت اول «پنگوئن» واقعاً لحن این سریال را تعیین می‌کند: این واقعاً یک سریال «بتمن» نیست، یک سریال گانگستری گاتهام است. اسوالد کابل پاتِ کالین فارل، تونی سوپرانویی در «خانواده‌ی سوپرانو» است که با دندان‌های طلا تکمیل شده است. او یک سدان بنفش می‌راند و به صدای دالی پارتون گوش می‌دهد در زمانی که هیچ‌کس به آن گوش نمی‌دهد. قهرمان او یک گانگستر قدیمی از دوران کودکی خود است که به مردم کمک می‌کرد. وقتی که مُرد، مردم برایش رژه رفتند.
به گزارش هم میهن، بله، همه‌ی ما از این فرصت برخوردار بودیم که نگاهی اجمالی به توانایی‌های بازیگری و تحول فیزیکی چشمگیر کالین فارل در تبدیل شدن به اسوالد «اُز» کاب در فیلم «بتمن» ۲۰۲۲ داشته باشیم - اما اکنون، می‌توانیم نگاهی عمیق‌تر و جدی‌تر به لایه‌های این شخصیت نسبتاً مرموز (و من فقط در مورد پروتزهای گریم باورنکردنی صحبت نمی‌کنم) سریال اورجینال «پنگوئن» داشته باشیم.
با کارمین فالکون، رئیس اوباش گاتهام سیتی که در «بتمن» ساخته مت ریوز کشته می‌شود، سریال «پنگوئن» یک هفته بعد از آن آشوب‌ها و نابودی‌هایی که توسط ریدلر (قاتل زنجیره‌ای) اتفاق افتاده، داستان را شروع می‌کند. اُز با وجود جای خالی برای تبدیل شدن به سرکرده‌ی بعدی خلافکاران گاتهام از طریق پیدا کردن نقطه ضعف دنیای مجرمان حرکت می‌کند و از تاکتیک‌های هوشمندانه و بی‌پروا در تلاش برای کسب قدرت استفاده می‌کند.
در ادامه‌ی ایفای نقش «پنگوئن» توسط فارل که هم بازیگر و هم تهیه‌کننده‌ی اجرایی این پروژه است، به این فکر افتادم که چه چیزی در مورد اُز وجود داشت که فارل را وادار کرد که بخواهد به ایفای نقش این شخصیت ادامه دهد.
فارل گفت: «فکر می‌کنم بزرگ‌ترین دلیلش زمان، تلاش و درخشش واقعی بود که دیدم از نظر فیزیکی وارد طراحی پنگوئن شده که دلیلش هم مایک مارینو، طراح گریم این شخصیت بود. کاری که مایک در طراحی و ظاهرم کرد بی‌نظیر بود البته باید بگویم تمام اینها از مت ریوز الهام گرفته شد که این جهان را خلق کرد و با من و مایک صحبت کرد و باعث شد من از همان اول بیش از حد مشتاق انجام این کار باشم.
یادم می‌آید که سر صحنه‌ی فیلمبرداری بودم. شاید هفته‌ی پنجم یا ششم بود که فیلم «بتمن» را فیلمبرداری می‌کردیم و به (تهیه‌کننده) دیلن کلارک گفتم: باید بیشتر روی این موضوع و این شخصیت کار کنیم. آیا می‌توانیم کار بیشتری کنیم؟ آیا می‌توانیم سریالی یا چیزی مثل این بسازیم؟»
فارل اضافه می‌کند: «حدود یک‌سال بعد، دیلن با من تماس گرفت و گفت: ببین، من و مت ریوز در حال صحبت با اچ‌بی‌او هستیم. ما به ساخت پنگوئن فکر می‌کنیم. آنها به‌نوعی پایه‌ی این کار هستند، بنابراین یک نویسنده استخدام خواهیم کرد. آنها لورن لفرانک را استخدام کردند. من در آن زمان در سواحل غربی ایرلند سر کار «بنشی‌های اینیشرین» [به کارگردانی مک دونا] بودم و با لورن لفرانک، دیلن کلارک و مت ریوز با زوم صحبت داشتیم و لورن طی نیم‌ساعت داستان هشت ساعته‌ی تلویزیونی را برایم توضیح داد. واقعاً باورم نمی‌شد که می‌خواست چه چیز را سرهم کند. داستان خیلی جذاب و خبیثانه بود و تا آخرش خیلی مغشوش بود، اما همه‌چیز اصیل و صادقانه به نظر می‌رسید و انگار همه‌ی اینها از عشق و ناامیدی ناشی می‌شد. پنگوئن هیولایی بود که دروغ‌هایی می‌گفت که خودش هم باورش داشت.»
وقتی نوبت به روند تبدیل فارل به ظاهر اُزِ «بتمن» و ساختن بیشتر «پنگوئن» رسید، نیاز به نوع خاصی گریم وجود داشت که مارینو در این‌باره توضیح داد: «از نظر تکنیکی ما واقعاً یک نوع جدید سلیکون را توسعه دادیم که از نظر چگالی و ضخامت متفاوت است؛ مثل بسیاری از پوست‌های متفاوت بود که گویی خدا خلقش کرده است. به‌عنوان طراح، مجبور بودیم به این فکر کنیم که چطور به این نوع پوست نزدیک شویم؟ چیزی که به کار بردیم فقط یک نوع ماده یا یک چیز نیست.
فکر می‌کردم چطور می‌توانم کاری کنم که صورت فارل به طبیعی‌ترین شکل حرکت کند؟ ایجاد یک شخصیت عالی یک‌چیز است، اما اگر تبدیل به حواس‌پرتی و چیز عجیبی شود، کار درست از آب در نمی‌آید و از جای خود خارج می‌شود. ما یک تلاش مستمر و واقعی برای زنده کردن این شخصیت داشتیم.»
لفرانک که شورانر سریال، نویسنده و مدیر اجرایی تولید در «پنگوئن» است، با من درباره‌ی تجربه‌‌ی کار کردنش با فارل و مارینو در این سریال صحبت کرد.
او گفت: «مایک مارینو و کل تیم بی‌نهایت بااستعدادند. هیچ‌وقت چیزی مثل آن ندیده‌ام؛ واقعاً کاری بی‌عیب و و نقص و واقعاً بدیع است. کالین یک فرد فوق‌العاده بی‌نظیر است. ورای همه‌ی اینها او بازیگری عالی، واقعاً دوست‌داشتنی و همکاری‌کننده است بنابراین این کار بسیار مایه‌ی لذت بود. ما مدام قبل از فیلمبرداری درباره‌ی وجوه شخصیت اُز صحبت می‌کردیم و با هم خیلی درباره‌ی تدوین صحبت کردیم. او بخشی از همه‌ی کارها در این سریال بود، بنابراین واقعاً کاری جذاب و شریف درآمد.»
کلارک مدیر اجرایی این سریال درباره‌ی کار با فارل گفت: «او واقعاً هنرمند است. او یکی از سخاوتمندترین آدم‌هایی است که می‌شناسم. واقعاً با نویسندگان و کارگردان‌هایش به جست‌وجوهای خلاقانه می‌پردازد. قطعاً او و مت در اکتشافات‌شان خیلی نزدیک هستند. مایک مارینو ـ که پروتزها را طرحی کرد ـ و کالین توانست صورتش را با آن شکل دهد، انگار واقعاً خودش را به این شخصیت تبدیل کرد.»
حتی کریگ زوبل، کارگردان «پنگوئن»، متوجه لایه‌ی اضافی (به‌معنای واقعی و مجازی) شد که این محصول را واقعاً منحصربه‌فرد کرد. او گفت: «یکی از چیزهایی که چالش بود و مرا هیجان‌زده کرد تا به هر نحوی شده این کار را انجام دهم و برایش اعلام آمادگی کنم، این بود که بازیگر اصلی (فارل) باید هر روز چهار ساعت گریم می‌شد. این یک چالش بود که یاد بگیریم چگونه ریتم فیلمبرداری را حفظ کنیم که خیلی جالب بود. وقتی اُز را کارگردانی می‌کردم - یک (شخص) متفاوت بود و حتی کالین را اُز صدا می‌کردم - او اُز بود.»
هم‌بازی‌های فارل همچنین شیفتگی و ستایش خود را درباره‌ی تغییر کامل او به اُز ابراز کردند. کریستین میلیوتی که نقش سوفیا فالکون دختر رئیس اوباش که اخیر کشته شده است را بازی می‌کرد، درباره‌ی هم‌بازی معمولش در صحنه گفت: «کالین به‌عنوان یک بازیگر قطعاً خارق‌العاده است. او همچنین انسانی فوق‌العاده، بسیار متعهد، مشتاق، متواضع و هر چیزی است که آرزویش را دارید یکی داشته باشید.
به همین دلیل احساس کردم هر کاری که می‌توانم، انجام دهم. حس کردم که هم‌بازی بسیار خوبی دارم و آن شخصیت‌ها (اُز و سوفیا) درواقع خیلی به هم نزدیک هستند و این یکی از عناصر غم‌انگیز است؛ آنها هر دو باهوش‌ترین افراد هستند. هر دو آنها نادیده گرفته می‌شوند؛ هر دو دست‌کم گرفته می‌شوند. هر دو کنار گذاشته شده‌اند و این ایده که این موضوع آنها را متحد نمی‌کند، به‌نوعی غمگین‌کننده است، اما بعد همچنین دیدن اینکه آنها دشمن هم شدند، هیجان‌انگیز است.»
رنزی فلیز که نقش ویکتور آگیلار، دست راست جدید اُز را بازی می‌کند، از کار کردن در کنار فارل در سریال «پنگوئن» با آن همه پروتزش گفت: «این جالب‌ترین چیز در جهان است. شما فرصت دیدنش را دارید و می‌توانید آن را از ردیف اول تماشا کنید. منظورم این است که برای شروع اجرای زنده به اندازه‌ی کافی هیجان‌زده بودم. برای اینکه ببینم واقعاً در مقابل من چه می‌گذرد. فکر کردم که اجرای فوق‌العاده‌ای خواهد بود، سپس به این اجرای افسانه‌ای تبدیل شد.
من فکر می‌کنم او در فیلم فوق‌العاده است و حتی برای من این افتخار است که در کنار او باشم؛ اینکه ببینی واقعاً جلوی چشمت چه اتفاقی می‌افتد. فکر کردم که بازی فوق‌العاده‌ای خواهد داشت که بعد معلوم شد اجرایی افسانه‌ای داشت. فکر می‌کنم او در این سریال خیلی خارق‌العاده است و برای من همین‌که کنار او هستم مایه‌ی افتخار است.»
دیردری اوکانل که نقش فرانسیس کوب مادر اُز را بازی می‌کند از تجربه‌‌ی بازی‌اش با فارل می‌گوید: «این پسری که من می‌شناختم و پسرم در فیلم بود، هیچ جوری کالین فارل نبود. هرگز حتی به کالین فارل بودنش فکر نکرده بودم چون تنها چیزی که می‌دیدم، او در پروتزهای گریمش بود. من او را یک‌روز ۱۰ دقیقه، قبل از شروع فیلمبرداری ملاقات کردم و ما مکالمه‌ای لذت‌بخش داشتیم. او ایرلندی و خیلی خوش‌قیافه است. اما از لحظه‌ای که برای تست جلوی دوربین قرار گرفته همیشه فقط اسوالد بود.»
با دانستن این موضوع که ریوز کارگردان و نویسنده‌ی همکار در فیلم «بتمن» بود و حالا در هدایت سریال «پنگوئن» به‌عنوان تهیه‌کننده‌ی اجرایی حضور دارد، درحالی‌که این هشت اپیزود منجر به «بتمن بخش دوم» (برنامه‌ریزی شده برای اکران در سال ۲۰۲۶) می‌شود، کنجکاو هستم بدانم که ریوز چطور این همکاری نزدیک با فارل را طی این دو جهانِ پروژه‌های گاتهام توصیف می‌کند.
ریوز گفت: «او واقعاً فردی خارق‌العاده است. این کار واقعاً جذاب است زیرا شخصیت بی‌نهایت تاریک است و کالین چنین آدم زیبا، پراحساس و شگفت‌انگیزی است. من واقعاً به شرارتی که فاصله‌ی ایمن را به شما می‌دهد علاقه‌مند نیستم. من به شرارت علاقه دارم، جایی که شما می‌توانید خود را در آن شخصیت ببینید و فکر می‌کنم یکی از چیزهایی که در مورد کالین بسیار قابل‌توجه است، این است که او چنین همدلی‌ای دارد. هرچقدر این مرد (اُز) تاریک است، اما کالین واقعاً هرچه در چنته داشت رو کرد تا همدلی را پیدا کند.
او می‌تواند به این مکان‌های تاریک برود و تماشاگران را نیز در آن سفر ببرد. فکر می‌کنم این یک استعداد فوق‌العاده است که فارل دارد. بنابراین داشتن او به‌عنوان تهیه‌کننده در این فیلم و داشتن چنین اهدافی برای همه‌ی ما، تجربه واقعاً ویژه‌ای بوده است. از او به‌خاطر دوستی و هنرش و فقط برای اینکه می‌توانم چنین کارهایی را با همکاری او انجام دهم، سپاسگزارم. واقعاً فکر می‌کنم که او باورنکردنی است.»
درحالی‌که دارم این گفت‌وگو را با این گروه خلاق که روی «پنگوئن» کار می‌کنند به پایان می‌رسانم، کنجکاو بودم بدانم بعد از اینکه فارل شخصیت اُز را بهتر درک کرد و او را با جزئیات بی‌نظیری روی پرده تجسم بخشید، به اُز چه می‌گفت. فارل گفت: «به او می‌گفتم... به او اعتماد ندارم که به هیچ وجه پاسخی شایسته و در خور دهد، پس چیزی را با او شریک نمی‌شوم. فقط اتاق را ترک می‌کنم. من به آن مرد اعتماد ندارم.»
