تفال به حافظ چهارشنبه ۱۳ تیر ۱۴۰۳؛ یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود...

فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.

یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود
رقم مهر تو بر چهره ما پیدا بود

یاد باد آن که چو چشمت به عتابم می‌کشت
معجز عیسویت در لب شکرخا بود

یاد باد آن که صبوحی زده در مجلس انس
جز من و یار نبودیم و خدا با ما بود

یاد باد آن که رخت شمع طرب می‌افروخت
وین دل سوخته پروانه ناپروا بود

یاد باد آن که در آن بزمگه خلق و ادب
آن که او خنده مستانه زدی صهبا بود

یاد باد آن که چو یاقوت قدح خنده زدی
در میان من و لعل تو حکایت‌ها بود

یاد باد آن که نگارم چو کمر بربستی
در رکابش مه نو پیک جهان پیما بود

شرح لغت: شمع طرب: شمع شادی.

تفسیر عرفانی:‌

۱- ویژگی‌های شما عبارت اند از: ساده، بی ریا، مهربان، صمیمی، خوش باور، تند خو، عصبانی، بی کلک، پر حرف، سخنران، اهل دل، عارف مسلک، شاد، نا آرام، متلاطم، جوشی، ولخرج، وسواسی، دلی با استعداد و اهل کتاب و مطالعه و فیلم.

۲- حضرت حافظ در بیت‌های دوم تا چهارم می‌فرماید:

آن لحظه که نگاه تو با ناز و ملامت جان می‌گرفت و یا لب شیرینت، با معجره جان بخش عیسی گونه ات، جان می‌ببخشید، یاد باد.

* آن روز که در محفل محبت، شراب بامدادی نوشیده بودم و غیر از من و یار، کسی دیگر در آنجا نبود، توفیق الهی ما را همراهی می‌کرد. هرگز فراموش نباد.

* آن ایام که چهره تو شمع فروزان بزم شادی بود و دل در آتش، عشق گداخته من پروانه مانند بر اطراف آن، بی پروا می‌کرد. یاد باد.

حال خود باید نیت خود را تفسیر نمایید.

تعبیر غزل:

آنچه ذهن تو را پر کرده مرور خاطرات گذشته است. گذشته هرچه بود تمام شد. سرگرم شدن به گذشته انسان را از حال غافل می‌کند. به امروز خود بیاندیش و فردایت را با تلاش بسیار بساز که دیروز در دیروز دفن شد. اکنون فردا در انتظار توست، فردایی روشن با تلاش و کوشش مداوم تو.