تفال به حافظ جمعه ۴ خرداد ۱۴۰۳؛ منم که دیده به دیدار دوست کردم باز....

فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.

منم که دیده به دیدار دوست کردم باز
چه شکر گویمت‌ای کارساز بنده نواز

نیازمند بلا گو رخ از غبار مشوی
که کیمیای مراد است خاک کوی نیاز

ز مشکلات طریقت عنان متاب‌ای دل
که مرد راه نیندیشد از نشیب و فراز

طهارت ار نه به خون جگر کند عاشق
به قول مفتی عشقش درست نیست نماز

در این مقام مجازی به جز پیاله مگیر
در این سراچه بازیچه غیر عشق مباز

به نیم بوسه دعایی بخر ز اهل دلی
که کید دشمنت از جان و جسم دارد باز

فکند زمزمه عشق در حجاز و عراق
نوای بانگ غزل‌های حافظ از شیراز

شرح لغت:کید دشمن: نیرنگ/ سراچه باز بچه: سرای فریب و افسوس.

تفسیر عرفانی:‌

۱- هدف شما بسیار خوب و پسندیده می‌باشد، اما نیاز به سرعت عمل، دقت و تلاش بیشتر دارد، چون باید مقدمات آن را فراهم کنید تا موفق شوید. پس به این فاکتور‌ها جای نگرانی و تردید نباید وجود داشته باشد.

۲- به خداوند توکل کنید و آستین‌ها را بالا بزنید و اقدام کنید. از هیچ چیز هراس نداشته باشید، زیرا این فال شگون بسیار دارد. از سخنان حسود و بد اندیش ناراحت نشوید، چون آن‌ها رشک می‌برند.

تعبیر غزل:

خداوند نعمات بسیاری در اختیارت قرار داده که باید شکرگزار او باشی و هرگز او را فراموش نکنی و بدان که همیشه حوادث بد و ناگوار و خطراتی در کمین انسان است که جز خدا کسی قادر به حفاظت انسان در مقابل آن‌ها نیست. پس از مشکلات نترس و از راه خدا بازنگرد و با عشق و محبت زندگی کن.