بازسازی ورزشگاه آزادی به کجا رسید؟

برخی اظهارنظر‌های مدیران سابق ورزشگاه آزادی حاکی از آن بود که اگر در این برهه ورزشگاه آزادی بازسازی نشود، فقط مدت دو سال قابل استفاده خواهد بود و عملیات عمرانی برای بازسازی آغاز شد، اما وعده‌هایی که داده شد در حد حرف باقی ماند و پروژه بازسازی طبق حرف‌ها پیش نرفت.

مجموعه آزادی دچار فرسودگی محض است

به گزارش ایسنا، احمد مددی مدیر پیشین ورزشگاه آزادی زمانی که در سال ۱۴۰۱ مسوولیت مجموعه را برعهده گرفت در همان زمان اعلام کرد که با یک مجموعه فرسوده، پیر و کاملاً سالخورده مواجه هستیم.

وی بر این باور بود که این مجموعه ورزشی با بنا‌ها و تأسیساتش دچار فرسودگی محض است و معتقد بود که در آن برهه چندین نامه از وضعیت بغرنج مجموعه به‌ویژه تأسیسات و سیستم برق به عاصم یوسفی مدیر وقت شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی نوشته است.

مددی در آن برهه تاکید کرده بود که در ورزشگاه آزادی با پدیده‌ای به‌نام شکست و ریزش سکو‌ها مواجه هستیم به دلیل اینکه ورزشگاه نیم قرن سن دارد. در آن زمان در جلسه‌ای که به منظور استحکام و ایمنی ورزشگاه در محل مجموعه آزادی با حضور مسوولانی از استانداری، فرمانداری، دادستانی، مرکز تحقیقات مسکن، شهرداری و… برگزار شد، عاصم یوسفی لب به انتقاد و گلایه از نمایندگان برخی سازمان‌های حاضر در جلسه گشود و ناایمن بودن ورزشگاه را رد و این موضوع را شیطنت برخی اعلام کرد، این در حالی است که نهاد‌های متعددی نسبت به ایمنی ورزشگاه به‌ویژه در سکو‌ها هشدار داده بودند.

مددی در آن زمان در مصاحبه‌ای با انتقاد از وضعیت تامین بودجه بازسازی آزادی اعلام کرد: یک سال فریاد زدم که به دادِ مجموعه و ورزشگاه برسند همین فریاد‌ها سبب شد تا به بدترین آدم نزد این آقایان تبدیل شوم، عاصم یوسفی یک‌بار با من تماس گرفت و گفت که «چرا این‌قدر به من نامه می‌زنی؟ چرا توپ را در زمین من می‌اندازی؟» من هم در پاسخ گفتم بودجه مجموعه آزادی دست من نیست و تمام حساب‌های مجموعه متعلق به شرکت توسعه است، شما باید تخصیص اعتبار و منابع کنید، وظیفه من هشدار دادن است و باید این کار را انجام بدهم.

وعده‌های بازسازی که به سرانجام نرسید

همچنین ۱۸ مرداد سال ۱۴۰۲ مهیار عسگریان، رییس بعدی شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی بر این باور بود که اگر بودجه برسد، در آذر ماه ۱۴۰۲ سکو‌ها به طور کامل آماده می‌شود و هزینه بازسازی را ۱۲۰۰ تا ۱۵۰۰ میلیارد برآورد کرد تا ورزشگاه به شرایط ایده‌آل برسد.

مهیار عسگریان که ۲۶ آذر ۱۴۰۱ مسوولیت شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی را برعهده گرفت معتقد بود: از بهمن ۱۴۰۱ طرح مرمت و مقاوم‌سازی استادیوم آزادی کلید خورد و از همان زمان که مسئولیت شرکت را برعهده گرفتم صحبت از ریزش سکو‌های آزادی مطرح بود که با کمک راه و شهرسازی کار را شروع کردیم و تحقیقات لازم را روی سکو‌هایی که به لحاظ مقاومت و ایمنی مشکل داشت آغاز کردیم.

وی معتقد بود که ماهانه چیزی حدود یک میلیارد و پانصد میلیون تومان هزینه نگهداری آزادی است، اگر بخواهیم چمن استادیوم را بازسازی کنیم چیزی حدود یک میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان نیاز است، اگر بخواهیم استادیوم را به روزرسانی کنیم ۱۲۰۰ تا ۱۵۰۰ میلیارد بودجه نیاز است که البته با این رقم‌ها استادیوم آزادی جمع نمی‌شود و نیاز به حمایت دولتمردان، نمایندگان مجلس و سازمان برنامه و بودجه دارد تا با تخصیص اعتبار مناسب کار بازسازی استادیوم آزادی زودتر تسریع و اجرایی شود.

وی در آن برهه بر این باور بود که اگر آزادی را به ما تحویل بدهند و اعتبار لازم را داشته باشیم بازسازی کامل ۱۸ تا ۲۰ ماه زمان می‌برد، در غیر این صورت همزمان با برگزاری بازی‌ها ۳ روز در هفته را از دست می‌دهیم و تنها ۴ روز زمان برای بازسازی باقی می‌ماند و در این صورت پروژه طی ۳ سال انجام می‌شود.

در هر متر مربع ۱۸۰ کیلوگرم سبک‌سازی انجام شد

اواخر اسفند ۱۴۰۱ سکو‌های غربی ورزشگاه آزادی تخریب شد تا سکو‌های سبک سازی شده جدید مجدد نصب شوند. به گفته مشاور پروژه آزادی در هر متر مربع، ۱۸۰ کیلوگرم سبک‌سازی انجام شده است.

سال گذشته مشاور پروژه ورزشگاه آزادی طی گفت‌وگویی با ایسنا تاکید داشت از سال ۱۳۵۰ که ورزشگاه آزادی به بهره برداری رسیده، در طی این سال‌ها بیشتر از آن چه که از آن نگهداری کنند، بهره برداری شده است. چنین سازه بزرگی نیاز به مراقبت داشته، اما متاسفانه از لحاظ شرایط ساخت و نوع نگهداری دچار آسیب‌های جدی شده و در اثر گرما و سرما عایق‌های این سازه آسیب دیده است. مشاور پروژه بر این باور بود که اگر ورزشگاه آزادی بازسازی نشود، فقط ۲ سال دیگر قابل استفاده خواهد بود.

فرصت طلایی بازسازی که از دست رفت

جام ملت‌های آسیا و تعطیلی یکماهه مسابقات لیگ برتر فرصت بسیار خوبی برای تسریع در بازسازی ورزشگاه آزادی بود و این امکان وجود داشت که سکو‌های ورزشگاه آزادی کامل شود، اما شرکت توسعه این فرصت طلایی برای بازسازی را از دست داد.

در شرایطی که طبق وعده قبلی مسئولان، قرار بود سکو‌های ورزشگاه آزادی تا آذرماه ۱۴۰۲ بازسازی شود، اما نه تنها این اتفاق رخ نداد، بلکه از فرصت جام ملت‌های آسیا که با تعطیلی لیگ‌برتر فوتبال ایران همراه بود نیز هیچ استفاده‌ای نشد.