تفال به حافظ سه شنبه ۷ فروردین ۱۴۰۳؛ اگر شراب خوری جرعه‌ای فشان بر خاک....

فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.

اگر شراب خوری جرعه‌ای فشان بر خاک
از آن گناه که نفعی رسد به غیر چه باک

برو به هر چه تو داری بخور دریغ مخور
که بی‌دریغ زند روزگار تیغ هلاک

به خاک پای تو‌ای سرو نازپرور من
که روز واقعه پا وا مگیرم از سر خاک

چه دوزخی چه بهشتی چه آدمی چه پری
به مذهب همه کفر طریقت است امساک

مهندس فلکی راه دیر شش جهتی
چنان ببست که ره نیست زیر دیر مغاک

فریب دختر رز طرفه می‌زند ره عقل
مباد تا به قیامت خراب طارم تاک

به راه میکده حافظ خوش از جهان رفتی
دعای اهل دلت باد مونس دل پاک

شرح لغت: روز واقعه: روز رستاخیز، کنایه از روز مرگ، روز حادثه/ پا وا مگیر: جلوی پای راهوار را مگیر، پا مکش/ سَرِ خاک: سر خاک گور/کُفر: الحاد، ناسپاسی، نمک نشناسی/طریقت: راه روشن رستگاری، مسلک.

تفسیر عرفانی:‌

۱- انسانی پاک و مهربان می‌باشید، ولی سعی کنید که بهره شما به مردم بیشتر برسد. نسبت به دیگران بویژه پدر، مادر، خواهر و برادر مخصوصاً تاکید می‌کنم، نسبت به همسر خود مهربان و با محبت‌تر باشید که از دنیا، آن‌ها برایت می‌مانند.

۲- از موقعیت دیگران خوشحال و مطمئن باش که خداوند به شما کمک می‌کند. این نیت با فراز و نشیب‌های فراوانی همراه می‌باشد و به صلاح شما نیست که در اجرای آن تعجیل شود. زیرا مقدمات کامل آن فراهم نمی‌باشد.

تعبیر غزل:

در زندگی خود هرگز حسرت گذشته‌ها را مخور، چرا که تنها فایده آن تلخ کردن زندگی به کام تو و دیگران است. همیشه سعی کن برای مردم سودمند باشی و در هر عملی که انجام می‌دهی، در کنار نفع خود به سود دیگران نیز بیاندیش تا دعای خیر آن‌ها همیشه و در همه حال تو را در کارهایت یاری دهد.