فاش کردن اسرار پری دریایی فیجی با اشعه ایکس

دانشمندان در حال بررسی یک «پری دریایی» عجیب و غریب هستند که به نظر می‌رسد بخشی از آن ماهی، بخشی میمون و بخشی دیگر شبیه یک خزنده است.

به گزارش همشهری آنلاین، این مومیایی به وسیله یک ملوان آمریکایی از ژاپن بازگردانده شد و در سال ۱۹۰۶ به انجمن تاریخی شهرستان کلارک در اسپرینگفیلد اوهایو اهدا شد. این موجود با چهره‌ای ژولیده، دندان‌های عجیب و غریب، پنجه‌های بزرگ، نیمه پایینی ماهی‌مانند و لایه‌ای از مو‌های خاکستری، برای چندین دهه بازدیدکنندگان را به سمت موزه می‌کشاند.

حتی در دوره‌ای عنوان شد که این موجود واقعی نیست و دست ساخت انسان است. گفته می‌شد که ژاپنی‌ها به دلیل علاقه خاصی که به پری دریایی دارند، آن را با چوب و کاغذ و گیاه ساخته اند.

اما حالا و پس از آنکه برای اولین بار با اشعه ایکس و سی تی اسکن تلاش‌هایی برای کشف ماهیت واقعی موجودی که اصطلاحا به آن پری دریایی گفته می‌شود صورت گرفت، می‌توان به کشف اسرار آن امیدوار بود.

جوزف کرس، رادیولوژیست در دانشگاه کنتاکی شمالی، می‌گوید: «به نظر می‌رسد که اندام‌های خارجی آن از حداقل ۳ گونه مختلف تشکیل شده است.»

به گفته او «سر و تنه این موجود شبیه یک میمون، دست‌ها یک دوزیست شبیه الیگیتور، کروکودیل یا نوعی مارمولک و پس از آن دم یک ماهی از گونه‌ای ناشناخته شکل ظاهری این پری دریایی را فرم داده است.»

ناتالی فریتز عضو انجمن تاریخی شهرستان کلارک، اما می‌گوید که این چیز عجیب یک پری دریایی فیجی است؛ موجودی دروغین که به وسیله پی. تی بارنوم، شومن، بازرگان و سیاستمدار آمریکایی سر زبان‌ها افتاده است.

بارنوم که زندگی‌اش الهام‌بخش فیلم پرفروش «بزرگ‌ترین شومن» در سال ۲۰۱۷ بود، نمونه مشابهی را در موزه آمریکایی خود قبل از سوختن در سال ۱۸۶۵ در نیویورک به نمایش گذاشت.

در خود ژاپن، برخی از افسانه‌ها می‌گویند که مزه مزه کردن گوشت پری دریایی‌ها به انسان جاودانگی می‌بخشد.

در یکی از معبد‌های آساکوچی، یک پری دریایی فیجی واقعا پرستش می‌شد، اگرچه بعداً مشخص شد که از پارچه، کاغذ و پنبه ساخته شده و با فلس‌های ماهی و مو‌های حیوانات تزئین شده است. با این حال، در ایالات متحده، چنین پری دریایی‌هایی مایه کنجکاوی بودند.

فریتز گفت: «پری دریایی‌های فیجی بخشی از کلکسیون‌ها و نمایش‌ها در اواخر دهه ۱۸۰۰ بودند. ما داستان‌هایی زیادی از مردم درباره این موجود شنیده‌ایم. حتی برخی به یاد دارند که آن را از سال ۱۹۲۶ تا ۱۹۸۶ به نمایش گذاشته‌اند.»