فرارو- داستان در دهۀ ۱۹۸۰ در بریتانیا اتفاق می‌افتد. جولی هارت (با بازی سوینتون بایرن) دانشجوی مدرسۀ فیلمسازی است. او بعد از مرگ نامزد معتادش تصمیم می‌گیرد که موضوع پایان‌نامه‌اش را تغییر بدهد و به عنوان پروژۀ فارغ‌التحصیلی فیلمی از زندگی و رابطۀ شکست‌خوردۀ خودش بسازد. اما وقتی در بین واقعیات زندگی خودش جستجو می‌کند تا عناصر مناسب برای داستان فیلم را پیدا کند می‌بیند که این اصلا کار ساده‌ای نیست.
به گزارش فرارو؛ «یادگاری ۲» همانطور که از اسمش پیداست دومین بخش فیلم «یادگاری» به کارگردانی جوآنا هاگ است. این فیلم تقریبا روایتی از زندگی خود کارگردان است؛ فیلمی دربارۀ جمع و جور کردن تکه‌های پراکندۀ زندگی. «یادگاری ۲» یک دنبالۀ درخشان برای فیلم قبلی است که جهان فیلم اول را گسترده‌تر، عمیق‌تر، خیال‌انگیزتر و مفرح‌تر می‌کند و کارگردانی آن قوی و خلاقانه است.
این فیلم داستان یک زن جوان است که با استفاده از خلاقیت در حال شکوفایی خودش دارد با زندگی در هم ریخته‌اش کنار می‌آید. بعد از مرگ آنتونی در انتهای فیلم اول، حالا جولی در یکی از نقاط عطف تحصیل خودش قرار گرفته. او قبلا قصد داشته که فیلم پروژۀ فارغ‌التحصیلی‌اش را با موضوع طبقۀ کارگر بسازد، اما نظرش عوض می‌شود و تصمیم می‌گیرد که رابطۀ خودش با آنتونی را به فیلم تبدیل کند.
هاگ با استفاده از تجربۀ حضور خودش در مدرسۀ فیلمسازی تصویری عمیقا باورپذیر از فیلمسازی دانشجویی و رقابت‌ها و چالش‌های آن به نمایش گذاشته است.
جولی دارد اولین گام‌های فیلمسازی حرفه‌ایش را برمی‌دارد و در این مسیر دوباره با دوست فیلمسازش پاتریک (ریچارد آیود) همکاری می‌کند (در قسمت اول پاتریک حضور کوتاهی داشت). ریچارد آیود به نوعی سلاح مخفی قسمت دوم «یادگاری» است؛ او نقش یک جوان فیلمساز خودپسند را بازی کرده که خودش را با اسکورسیزی مقایسه می‌کند و یکی از معدود قسمت‌های خنده‌دار فیلم جایی است که او دارد با تدوین‌گر فیلم خودش جر و بحث می‌کند. اما در قسمت‌های انتهایی فیلم شور و هیجانی عاطفی را هم در او می‌توانیم ببینیم.
رابطۀ جولی با آدم‌های مختلف در این فیلم با ظرافت بسیار زیادی به تصویر کشیده شده؛ در این فیلم از آنجایی که آنتونی دیگر حضور ندارد شخصیت‌های دیگر لایه‌های عمیق‌تری پیدا کرده‌اند و ما جولی را در مسیر کشف آدم‌هایی می‌بینیم که از جهات مختلف می‌توانند جای خالی آنتونی را پر کنند. رابطۀ او با پدر و مادرش هم نوسان خیلی ظریفی بین مهربانی و تخاصم دارد.
اما مهمترین نقطۀ قوت فیلم بازی سوینتون بایرن است که در این فیلم دیگر در سایۀ تام بورک (بازیگر نقش آنتونی در قسمت اول) قرار ندارد و حضوری آرام و دلپذیر و کاملا گیرا در فیلم دارد. مهارت کارگردانی هاگ هم واقعا تاثیرگذار و خیره‌کننده است و بزرگترین هنرش این است که از دل داستان مربوط به ساخته شدن یک فیلم، مضامینی عمیق و صادقانه بیرون می‌کشد؛ مضامینی مثل زندگی کردن با رنج‌های بزرگ، خودشناسی و رشد کردن.
- کارگردان و فیلمنامه‌نویس: جوآنا هاگ (Joanna Hogg)
- بازیگران: آنر سوینتون بایرن (Honor Swinton Byrne)، تیلدا سوینتون (Tilda Swinton)، ریچارد آیود (Richard Ayoade) و دیگران
- امتیاز: ۷.۷/۱۰
پاپ و موسولینی: اتحاد نامقدس مخفی؛ چگونه کلیسای کاتولیک با موسولینی همبستر شد؟
آیا صدام حسین واقعا «دیوانه خاورمیانه» بود؟
از کشتن افراد عینکی به جرم روشنفکر بودن تا حذف پول و مذهب از مناسبات اجتماعی / فاجعهبارترین حرکت قرن بیستم برای ساخت اتوپیای روستایی
شباهتهای قائد بغداد و پیشوای برلین؛ از میل به ویرانگری تا قهرمان پرستی
