پاسخ آیت‌الله هاشمی به نامه گلایه‌آمیز پسرش

فرزند ارشد آیت الله هاشمی رفسنجانی گفت: مردم باید در اولویت باشند و ما نمی‌توانیم رضایت و اراده ورای مردم را در برابر هیچ موضوعی حتی مهمترین شعاریمان فدا کنیم.

بخشی از گفتگو  برنا با محسن هاشمی را بخوانید؛

این روز‌ها در نوسانات سیاسی بسیار شنیده می‌شود که اگر آیت‌الله هاشمی در قید حیات بود، تدبیری برای رفع چالش‌ها داشت. به نظرتان پیشنهاد ایت الله هاشمی به گروه‌های سیاسی دو جناح چه بود؟

یکی از ویژگی‌های آیت الله هاشمی رفسنجانی، عقلانیت محوری ایشان بجای شخص محوری بود، ایشان در سال پایانی عمر خود با اشاره به آگاهی جامعه و هوشیاری مردم، تصریح کردند که دیگر نگرانی برای سرنوشت جامعه ندارند و می‌توانند با راحتی جان دهند، یعنی همه آن چیزی که جامعه باید برای پیدا کردن راه حل مشکلاتش بداند، در دسترس مردم است و مردم نیز به عقلانیت، آگاهی و اطلاعات لازم برای تصمیم گیری دست یافته اند.

اگر این مبنا را بپذیریم تدبیر دائمی در کشور برای رفع چالش ها، عقلانیت و مقدم کردن مصالح مردم به مصالح و منافع اشخاص، جناح‌ها و حتی شعارهایمان است. مردم باید در اولویت باشند و ما نمی‌توانیم رضایت و اراده ورای مردم را در برابر هیچ موضوعی حتی مهمترین شعاریمان فدا کنیم. ایشان معتقد بود می‌شود با وارد شدن کمترین فشار به معیشت مردم و با پرهیز از افراط و تفریط همه اهداف انقلاب و نظام را محقق کرد.

سال ۷۳ آیت الله هاشمی در نامه‌ای خطاب به شما نوشتند: «می‌بینی با همه این ملاحظات، حسودان و دشمنان و کوتاه اندیشان شما‌ها را راحت نمی‌گذارند و با این فداکاری و دلسوزی که از شما‌ها می‌بینند، هر جا بتوانند نیش می‌زنند. البته دیر نمی‌شود شما‌ها هنوز وقت برای خدمت کردن دارید. زحمات فراوان و مجانی فاطمه و فائزه را برای مستمندان و ورزش ندیده می‌گیرند و زندگی شما‌ها را جور دیگر شایع می‌کنند و در مجموع به نظر می‌رسد که باید از پیشرفت کار‌های تو توفیقات بدست آمده در خدمت به کشور و انقلاب، راضی باشی و خدا را شکر کنی و با اراده قوی ادامه بدهی» باتوجه به این توصیه پدر چرا در مواقعی مانند جلوس بر کرسی شهرداری کوتاه آمدید؟

این متن را ایشان در پاسخ به نامه گلایه آمیز من در مورد تاخیر در برخی از پروژه‌های عمرانی بخصوص متروی تهران نوشته بودند که به همراه پاسخ ایشان در ضمیمه خاطرات سال ۱۳۷۳ آیت الله هاشمی رفسنجانی منتشر شد. نگاه آیت الله هاشمی رفسنجانی به مسئولیت، هیچ گاه از سر سهم خواهی و حق داشتن نبود.

ایشان بعنوان ادای دین و وظیفه خود نسبت به مردم و انقلاب به مسئولیت می‌نگریست و به معنای واقعی کلمه خود را مسئول می‌دانست و به همین دلیل به تعبیر آقای ناطق نوری، زمانی که در سال ۱۳۹۲ ایشان به جفا در انتخابات ریاست جمهوری ردصلاحیت شدند، با خیالی راحت و اطمینان قلب و سکوت کنار رفتند، چرا که بار مسئولیت از روی دوش ایشان برداشته شد.

در موضوع شهرداری هم به همین ترتیب است، گروهی از اعضای شورای شهر و همچنین تعداد زیادی از علاقمندان و مردم انتظار داشتند که برای این مسئولیت کاندیدا شوم و فشار زیادی می‌آوردند و من هم خود را در معرض رای اعضای شورا گذاشتم.

بنا به دلایلی و نگاه‌های که از داخل و بیرون شورا وجود داشت، فرد دیگری به عنوان شهردار انتخاب شد، که حق اعضای شورا بود و من از آن موضوع ناراحت نشدم، چرا که به وظیفه خود عمل کرده بودم و بار از دوشم برداشته شد، بعد از این اتفاق همه تلاش من و سایر همکارانم این بود که مجموعه مدیریت شهری موفق شود و بیشترین حمایت و کمک را به شهردار و مدیران شهری برای حل مسایل صرف کردیم.