موزه ملی ورزش در سه طبقه به مساحت ۲۵۰۰ متر مربع که شامل فضای ورودی در طبقه همکف، دو طبقه برای نمایش اشیا و معرفی ادوار المپیک و پارالمپیک تابستانی و زمستانی و معرفی تاریخ ورزش ایران، آماده شده بود و کمیته ملی المپیک از مدت‌ها قبلتر از قهرمانان جهان و المپیک خواسته بود که مدال‌های‌شان را برای این موزه بیاورند، برخی آمدند تا جای مدال‌های‌شان هم امن باشد و برخی نیامدند تا ترس از دست دادن مدال‌ها را همیشه کنار خود حس کنند، مثل ابراهیم جوادی که چندی پیش دزد همه مدال هایش را به سرقت برد.
افتتاح موزه اتفاق خوبی برای ورزش بود، اما تنها نکته‌ای که از این مراسم جای سوال باقی گذاشت، مجسمه تعدادی از چهره‌های المپیکی بود که شباهت بسیار اندکی با چهره‌های واقعی قهرمانان داشت.
انتشار عکس‌هایی از این مجسمه ها، بحث زیادی در فضای مجازی و رسانه‌ها به وجود آورد. مجسمه‌های مومی زیبا و خیلی شبیه به بدن انسانی، اما بسیار کم شباهت به چهره جهان پهلوان تختی قهرمان المپیک ۱۹۵۶ ملبورن، عبدالله موحد قهرمان المپیک ۱۹۶۸ مکزیکوسیتی، رسول خادم قهرمان المپیک ۱۹۹۶ آتلانتا، بهداد سلیمی قهرمان المپیک ۲۰۱۲ لندن و کیانوش رستمی قهرمان المپیک ۲۰۱۶ ریودوژانیرو. البته اینطور که بعدا در توضیح این مجسمه‌های بی شباهت گفته شد، چند مجسمه دیگر به دلیل کاملا بی شباهت بودن به صورت قهرمانان، به انباری برده شده بود.
شبیه‌ترین مجسمه‌ای که در روز افتتاحیه موزه پیش روی میهمانان قرار گرفت، جهان پهلوان تختی بود و کم شباهت‌ترین فرد هم کیانوش رستمی که اگر با لباس وزنه‌برداری زیر وزنه، از قهرمانان سایر رشته‌ها متمایز نمی‌شد، کسی باور نمی‌کرد رستمی باشد.
مجسمه بهداد سلیمی هم ترکیبی از بهداد و سهراب مرادی بود. طبق توضیح مسئول روابط کمیته ملی المپیک این مجسمه‌ها در انباز سازمان زیباسازی شهرداری تهران بود که ابتدا قرار بود در پیاده راه بلوار کشاورز نصب شود و در معرض دید عموم قرار گیرد، اما این اتفاق رخ نداده بود و یک هفته پیش از افتتاح موزه این مجسمه‌ها در اختیار کمیته ملی المپیک قرار گرفت.
بابت هر مجسمه چیزی در حدود ۳۰-۴۰ میلیون تومان هزینه شده بود و بعد از آن واکنش‌ها قرار شد پیمانکار صورت‌ها را صلاح کند.
قبلتر از آن هم رونمایی از سردیس مرحوم جمشید مشایخی در روز سیزدهم اردیبهشت سال گذشته خبرساز شده بود. رونمایی از سردیسی که هیچ شباهتی به هنرمند فقید نداشت و بیشتر شبیه کمال الملک بود تا مشایخی. از این رو سردیس بار دیگر به کارگاه مجسمه سازی بازگردانده شد تا اصلاحات لازم روی آن صورت بگیرد و چهارم خرداد ماه سردیسی که شباهتش به جمشید مشایخی به تایید فرزندانش رسیده بود، بر سر خیابان ج. در منطقه یک تهران قرار گرفت.
گفته شد که این بار هر کسی این سردیس را می‌بیند، متوجه می‌شود که صاحب اثر، جمشید مشایخی است.
در روز‌های گذشته نیز به منظور ادای احترام به پرافتخارترین پارالمپین ایران، زنده یاد سیامند رحمان، از تندیسی عظیم از این پهلوان در ورودی زادگاهش -اشنویه- رونمایی شد. در پایه‌ی این تندیس توضیحاتی کوتاه از قهرمانی‌ها و مدال آوری‌های او درج شده است.
این مراسم توسط عبدالکریم حسین زاده، نماینده حوزه انتخابی شهر‌های اشنویه و نقده و با حضور خانواده سیامند، فرماندار و تعدادی از مقامات شورای شهر اشنویه برگزار شد.
وب‌سایت کمیته بین المللی پارالمپیک نیز در گزارش به برگزاری مراسم رونمایی از تندیس زنده یاد سیامند رحمان پرداخت.
IPC این اقدام را ارزشمند دانست و از آن به عنوان ادای احترام به این پارالمپین پرافتخار یاد کرد و باز هم نکته جالب توجه، بسیار کم شباهت بودن این تندیس به چهره قهرمان سابق پارالمپیک بود.
انتشار عکس این تندیس در فضای مجازی و به رای گذاشتن صاحب این تندیس، بیشترین رای را از آن «کیم جونگ اون» رهبر کره شمالی کرد!
سیامند در روز ۱۱ اسفند بر اثر ایست قلبی و در ۳۲ سالگی در گذشت. او در بازی‌های پارالمپیک ۲۰۱۶ ریو در دسته مثبت ۱۰۷ کیلوگرم مردان، از سد وزنه ۳۰۰ کیلوگرمی عبور کرد و ناباورانه ۳۱۰ کیلوگرم را هم بالای سر برد تا در صدر اخبار قرار بگیرد.
منبع: روزنامه پیروزی
از کشتن افراد عینکی به جرم روشنفکر بودن تا حذف پول و مذهب از مناسبات اجتماعی / فاجعهبارترین حرکت قرن بیستم برای ساخت اتوپیای روستایی
شباهتهای قائد بغداد و پیشوای برلین؛ از میل به ویرانگری تا قهرمان پرستی
طرز تهیه کباب لاهماجون، خوشمزهترین کباب ترکی
سالاد فیله مرغ سوخاری با سس رنچ، جذابترین سالادی که تابهحال خوردهاید
ما کلی استعداد داریم قطعا که کسی پیداشون نمیکنه و براشون مهم نیست