بعد از
حادثه انفجار در اسلو و به رگبار بسته شدن چیزی حدود 90 انسان بیگناه در
نروژ همه به دنبال جوان سیه چرده با چهره عربی و یا پاکستانی بودند اما از
میان همه این تصورات جوان موبور چشم آبی سر بر آورد و به همراه خود ترس
همیشگی از برآمدن عقده ای نهفته در اروپا که قبلا هیتلر را به دنیا معرفی
کرده بود را زنده کرد.
آندریاس برویک جوان نروژی همان قاتل بی رحمیست که دادگاه او در حال برگزاریست و هیچ قدمی هم در باب پشیمانی از عملش بر نداشته است.
آندریاس
در زمان محاکمه هیچگونه پشیمانی بابت قتل عام خود نداشت و در طول دادگاه
مشت خود را مانند نازی های هیتلری بلند کرد و همچون یک برنده مغرور جلوه
کرد. او هیچ عذرخواهی از بازماندگان قربانیان نکرد. مقامات عنوان کرده اند
که اگر دیوانگی و جنون آندریاس تایید شود باید دوران محکومیتش را در
تیمارستان بگذراند.
آندریاس جوانی بوده که به همراه مادرش در اسلو زندگی می کرد و در سال 1997 میلادی مدرسه را ترک کرده است.
او
برای شرکت Telesales در بخش خدمات مشتری، شروع به کار کرد اما با وجود
سرمایه گذاری در کسب و کار شکست خورد. وی سپس با فروش گواهینامه های آموزشی
در سال 2002 میلادی توانست به حدی پول به دست آورد که با مادرش از خانه
شان نقل مکان کند و به خانه ای وسیع تر برود.
آندریاس به پلیس گفت: او
یک مبارز مقاومت در یک گروه راست افراطی شبه نظامی است. او همچنین ادعا کرد
که برای جلساتش به لندن و جا های دیگری سفر کرده است اما دادستان دادگاه
عنوان کرد که چنین شبکه ای اصلاً وجود ندارد.
بین سال های 2006 تا 2007 آندریاس در بازی اینترنتی جنگی، شرکت کرده و رتبه نیز آورده بود.
نکته
قابل توجه آنکه آندرس برویک در دادگاه خود اعلام کرده است خواهان بازگشت
تمامی خارجیان به کشور خود است و علت به راه انداختن آن کشتار خونین در سال
گذشته نیز همین بوده است. او در مانیفستی که پیش تر در این رابطه نوشته
بود که بالغ بر 1000 صفحه است مدعی شده مهاجرت خارجی‌های به‌خصوص مسلمانان
باعث از بین رفتن فرهنگ اروپایی و نروژی است. او در اولین جلسه دادگاه خود
مدعی شد کاری که او کرده در‌واقع دفاع از خود بوده و با این کار از خود و
جامعه نروژی در مقابل مسلمانان به دفاع پرداخته است . وی گفت:«مسلمانان
اروپا را محاصره کرده و به آن هجوم آورده‌اند و مانند یک سرطان هستند و
این مسئله باید جبران شود.»
نروژ از
کشورهای اسکاندیناوی است که در جنگ جهانی دوم بدون جنگ قابل ملاحظه ای
تسلیم آلمان نازی شد و معروفترین نویسنده آن یعنی کنوت هامسون که برنده
نوبل ادبیات هم هست تمایلات فراوانی به اهداف حزب نازی و ناسیونالیست
سوسیالیسم آلمانی داشت.
گرچه نروژی ها علیرغم افتخار به چنین نویسنده ای
تمایلات سیاسی وی را نکوهش می کنند اما وجود چنین تمایلاتی در بین جوانان
نروژی چندان بعید نیست.
نروژ کشور ثروتمندی است که به همراه سوئد به
دلایل انسان دوستانه و اقتصادی مهاجران فراوانی را در خود جای داده است این
مهاجران از کشورهای آفریقایی و آسیایی هستند که در مقایسه با مهاجران برخی
دیگر از کشورها مانند ایران از سطح سواد و شعور اجتماعی پایین تری
برخوردارند.
آنان مانند مهاجران عرب مقاومت فرهنگی فراوانی در برابر
فرهنگ اروپایی دارند و در مقایسه با ایرانیان و ترکها کمتر جذب فرهنگ کشور
مسلط می شوند. خصلتهای خرده فرهنگی این گروهها معمولا خشم افرادی که
تمایلات نژادی قوی تری دارند را بر می انگیزد.
سال گذشته حزب «سوسیال
دمکرات» دانمارک از قانونی حمایت به عمل آورد که ورود مهاجرین غیر اروپایی
به این کشور را بسیار مشکل کرد، قانونی که توسط حزب معروف راست افراطی این
کشور تهیه و ارایه شده بود. همین امر یعنی تصویب قوانین سخت گیرانه در دیگر
کشورها نیز مشاهده می شود . از سوی دیگر آرایی که این گونه احزاب در
هلند(حزب وایلدر) و سوییس و نروژ به دست آورده‌اند نیز قابل توجه است . هم
چنین می‌توان به تلاش روز افزون کشورهای عضو اتحادیه اروپا برای عدم ورود
ترکیه به این اتحادیه اشاره کرد.
این نشان دهنده وجود یک جریان اجتماعی در کشورهای اروپایی برای برخوردهای نژادیست که تا سطح دولتها و پارلمانها بالا آمده است.
این
گفتمان حتی تا جایی عمق پیدا کرده که مقامات قضایی نروژ به این علت که
احتمال این می‌رود برویک از دادگاه خود برای نشر نظراتش استفاده کند اجازه
پخش روند دادگاه را به طور مستقیم نداده‌اند.
در رفتار برویک ترس از
دنیای زنان و تمایلات پدر سالارانه راست افراطی نیز به چشم می خورد که آنهم
حاصل نقش یافتن بیشتر زنان در جامعه اروپایی است.
آندریاس برویک خود را
به عنوان یک محصول ناراضی از نخبگان نروژی سیاسی لیبرال می داند که نسبت
به آنچه که بی ثباتی جنسی در زندگی اش اثر گذاشته، خشمگین است. پدرش
دیپلماتی بود که ابتدا در لندن و سپس در پاریس مستقر شد. پدر و مادرش وقتی
که او یک ساله بود از هم جدا شدند. بعد از آن مادر فمینیست او با یک
کاپیتان ارتشی نروژی ازدواج کرد و پدرش نیز با یک دیپلمات دیگر ازدواج کرد.
برویک همسر پدرش را «یک مارکسیست و فمینیست فرهنگی میانه رو» معرفی می
کند. هرچند که او ناپدری اش را یک محافظه کار می داند، اما هیچگاه از تربیت
مادرسالارانه سوپرلیبرال زن پدرش شکایت نمی کند، به رغم آن که به قول خودش
«در زنانه کردن او تاحدودی سهیم بوده» است.
ترس از زنانه کردن در تمام
نوشته های عجیب و غریب آندریاس برویک دیده می شود. او در مانیفستش چنین می
نویسد: «فریب دادن مردان توسط زنان در طی سه دهه گذشته نهادینه شده است و
علت آن تاحدودی به خاطر پذیرش این زنانه سازی توسط مردان در اروپاست». او
قدرتمند سازی زنان را علت انزوای اش از جامعه می داند و می گوید که از شیوه
زندگی مدرن همراه با فمینیسم و انقلاب جنسیتی اکراه دارد و در همین زمینه
است که مردان را دیگر مرد نمی داند و آن ها را فقط آدم هایی حامل سکس و
احساسات می داند که کارشان هم فقط همین شده است که صبورانه، بدون اینکه هیچ
حقی برای انتقاد داشته باشند، شریک و یار این خدایان عصر مدرن فمینیستی
شده اند.
افرادی مانند برویک معتقدند فمنیسم در اروپا باعث به هم خوردن
تعادل جمعیتی و ورود کارگران مهاجر شده است. شاید اگر او فرصت دوباره ای
برای جنایت پیدا می کرد این بار زنان نروژی هدف بعدیش بودند.
نویسنده: هادی معیری‌نژاد 
