قدم زدن در ساکروبوسکو چیزی مابین حیرت و تحسین و ترس است؛ ترسی رازآلود و حتی خوشایند که فقط در مکانی عجیب مثل این میشود تجربهاش کرد.
در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۲۱۷ مطلب
قدم زدن در ساکروبوسکو چیزی مابین حیرت و تحسین و ترس است؛ ترسی رازآلود و حتی خوشایند که فقط در مکانی عجیب مثل این میشود تجربهاش کرد.
مجسمه ساز آلمانی جولیان ووس آندره، آثار هنری را از طریق نمایش خلق میکند. او مجسمههای فلزی میسازد که با تغییر جهت حرکت مجسمهها محو میشوند.
در مجسمههای یافت شده از مصر باستان، فرعونها در کنار افراد غیرسلطنتی به تصویر کشیده نمیشدند. مارگارت مایتلند، متصدی اصلی بخش مدیترانه باستان در موزه ملی اسکاتلند، در مقاله منتشره در کتاب خود به این نکته اشاره کرده که حضور یک فرد غیرسلطنتی در کنار فرعون، باعث شده تا این مجسمه "ناممکن" به نظر برسد.
ویلارد ویگان (Willard Wigan) گاهی برای رنگآمیزی مجسمههایش فقط از یک تار مژه استفاده میکند؛ مجسمههایی که با تمام جزئیاتشان در سوراخ یک سوزن جا میگیرند!
زباله گنج دیگری است. این موضوع در مورد هنرمند کلمبیایی ادیسون کاماچو صدق میکند، که لاستیکها و سایر مواد دور ریخته شده را به مجسمههایی تبدیل میکند و سپس در کوندینامارکا به نمایش میگذارد. او میگوید: مردم فکر میکنند که لاستیکها دیگر مفید نیست، اما هنوز کار میکند، هنوز مفید است، هنوز زنده است. او هدف از ساخت این مجسمهها را افزایش آگاهی نسبت به آلودگی لاستیکها عنوان کرده است.
ابوالهول موجود افسانهای است که در چندین فرهنگ مختلف وجود داشته است. «ابوالهول» معمولا به شکل موجودی با سر انسان، شاهین، گربه یا گوسفند و بدن شیر با بالهای شاهین به تصویر کشیده شده است. با این حال، ظاهر این موجود با توجه به منطقهای که در آن به تصویر کشیده میشد، تفاوتهایی دارد.
شاید تصاویر برخی از این آثار هنری عجیب و غریب را گاهی این طرف و آن طرف در شبکههای اجتماعی دیده باشید؛ جالب است بدانید که همۀ آنها حاصل خلاقیت طنزآمیز و پر از طعنه و کنایۀ هنرمندی ایتالیایی به اسم مائوریتزیو کاتلان (Maurizio Cattelan) هستند.
کاوش گروهی از باستانشناسان در شهر باستانی «آیزانوی» واقع در ترکیه به کشف چندین مجسمه باستانیِ تصویرگر اساطیر یونان منجر شد. «آیزانوی» به عنوان یک شهر «فریگیهای» در قلمرو «فریگیه» بنا شده بود. قدمت بناهای تاریخی آن از اوایل دوران امپراتوری روم تا قرن سوم پس از میلاد متغیر است.
شاید این قطعه سنگ کوچک در ابتدا شبیه به مجسمه به نظر نرسد اما این در حقیقت یکی از کهنترین نمونههای یافت شده از تندیسهای سنگی در آسیای صغیر است.
یکی از بزرگترین سنگهایی که توسط انسانهای باستانی جابهجا شده، سنگ رامسیوم (Ramesseum) است.امروزه تنها قطعاتی از پایه این مجسمه باشکوه باقی مانده است. برطبق محاسبات کارشناسان، سنگ رامسیوم وزن تقریبی هزار تن داشته است. تصور میشود که برای انتقال این تخته سنگ از اسوان به تبس، ۲۰۰ کیلومتر مسافت طی شده باشد.
