در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۱۳۳۰ مطلب
حمله اسراییل نه تنها واکنش فوری کشورهای عربی و اسلامی را برانگیخته، بلکه ظرفیت ایجاد فرصتهایی برای ایران، ترکیه و دیگر بازیگران منطقهای در مدیریت بحران و کاهش تنشها را نیز فراهم کرده است. در هر حال آنچه واضح به نظر میرسد این است که در برهه کنونی، هماهنگی و همگرایی تاکتیکی میان بازیگران منطقهای برای حفظ ثبات و امنیت بیش از هر زمان دیگری اهمیت یافته است.
: نقطه اختلاف: کاخ سفید مدعی شده که تنها پس از پرتاب موشکها مطلع شده و ترامپ فرصتی برای مخالفت با حمله نداشته است. هفت مقام اسرائیلی به Axios گفتهاند که کاخ سفید زودتر مطلع بوده، حتی اگر زمان توقف حمله محدود بوده باشد.
اسرائیل هیوم با استناد به خبر روزنامه سعودی «الشرق الاوسط» مدعی شد، این بیانیه با محکومیت شدید تضعیف تلاشهای میانجیگری و به شکستکشاندن تلاشهای دیپلماتیک توسط رژیم صهیونیستی همراه خواهد بود. افزون براین، سران کشورها بر همبستگی با قطر تأکید خواهند کرد.
پیام من به قطریها این است که خیلی مراقب باشند. آنها مجبورند برای حماس کاری کنند.
عدد تخمینی ۳۵ هزار حمله، مربوط به گزارشیست که الجزیره روز ۲۴ ژوئن (روز توقف جنگ اسرائیل و ایران) با استفاده از دادههای پروژه ACLED منتشر کرد. بازه زمانی این گزارش، ۷ اکتبر ۲۰۲۳ تا ۱۳ ژوئن ۲۰۲۵، معادل ۶۱۶ روز یا ۲۰ ماه و ۷ روز است.
وزیر امور خارجه ضمن اعلام حمایت از مسلمان منطقه، تأکید کرد که ایران در برابر تهدیدی که کل منطقه را در معرض خطر قرار داده، در کنار ملتهای مسلمان ایستاده است.
حملهی بیسابقه اسرائیل به دوحه نهتنها امنیت قطر بلکه کل معماری امنیتی خلیج فارس را به چالش کشید و پرسشهای جدی درباره اعتبار «چتر امنیتی آمریکا» ایجاد کرد. موج همبستگی عربی با قطر نشان داد این اقدام، حملهای به همه اعضای شورای همکاری تلقی میشود. همزمان، تردیدها نسبت به قابلیت اعتماد واشنگتن به اوج رسیده و احتمال چرخش کشورهای عربی بهسوی چین، روسیه و دیگر قدرتها تقویت شده است. این رویداد نقطه عطفی در روابط آمریکا و خلیج فارس بهشمار میآید.
این گزارش به حمله نافرجام اسرائیل به تیم مذاکرهکننده حماس در دوحه میپردازد و آن را نقض آشکار حقوق بینالملل و تلاشی برای تضعیف روند آتشبس و کنار زدن قطر از نقش میانجیگری میداند. هدف نتانیاهو تثبیت هژمونی اسرائیل و پیشبرد پروژه «اسرائیل بزرگ» معرفی میشود؛ طرحی که با توسعهطلبی و نسلکشی در غزه و تجاوز به کشورهای منطقه پیگیری میشود. نویسنده بر ضرورت اقدام عملی کشورهای عربی از قطع روابط سیاسی و اقتصادی تا پیگیری قضایی، برای مهار اسرائیل تأکید دارد.
این گزارش به حمله پرمناقشه اسرائیل به هیئت حماس در دوحه و پیامدهای آن بر مذاکرات و بحران غزه میپردازد و نشان میدهد تلآویو با وجود حملات گسترده، در دستیابی به اهدافش ناکام مانده و با انزوای جهانی روبهروست. همزمان، ایران با اجلاس شانگهای و همکاری با شرق روزنههایی برای موازنهسازی ایجاد کرده است.
اسرائیل در حملهای به دوحه، قلب میانجیگری قطر را هدف گرفت و ضعف آمریکا در حمایت از نزدیکترین متحد خلیج فارس آشکار شد. این رویداد، همزمان با تلاش برای آتشبس، ضربهای به اعتبار واشنگتن و توافق ابراهیم وارد کرد. قطر که خود را «سوئیس خاورمیانه» میدانست، دریافت سیاست بیطرفی سپر امنیتی نیست. ناکامی اسرائیل در دستیابی به اهداف، حماس را جسورتر کرد. اکنون دوحه و دیگر کشورهای منطقه ناگزیرند بهسوی «خودمختاری راهبردی» و استقلال امنیتی حرکت کنند.
