«علیرضا زمانی» تهران‌شناس در این‌باره می‌گوید: «تکیه آقا توسط کامران‌میرزا، فرزند ناصرالدین‌شاه ساخته شد. این شاهزاده قجری ارادت خاصی به اهل بیت (ع) و به ویژه امام حسن مجتبی (ع) داشت. به همین دلیل وقتی باغی بزرگ در محدوده آبادی حصاربوعلی خرید، دست به ساخت تکیه‌ای برای برگزار مراسم عزاداری زد.»
«علیرضا زمانی» تهران‌شناس، می‌گوید: «قهوه از دیرباز نوشیدنی رایج و محبوب ایرانی‌ها بود. ابن‌سینا در فهرست نوشیدنی‌های دارویی خود از «بونو» یا همان قهوه نام برده بود و در دوران صفویه نیز نوشیدن قهوه در مجالس ایرانی‌ها بسیار رایج شد. در همین دوران مکان‌های به نام قهوه‌خانه در ایران شکل گرفت و مردم علاوه بر نوشیدن قهوه در قهوه‌خانه‌ها در مجالس و دورهمی‌های خود قهوه می‌نوشیدند. در آن دوران خبری از چای به عنوان نوشیدنی رایج نبود.»
«تکیه رضا قلی‌خان» از تکیه‌های قدیمیِ تهران به شمار می‌آید که پایین‌تر از چهارراه سیروس، خیابان مصطفی خمینی واقع شده است. این تکیه یکی از تکایای مهم دوران قاجار است که در آن زمان در محدوده محله «چاله میدان» قرار داشت و با نام «تکیه چاله میدان» ثبت شده بود.
تکیه نفرآباد (حسینیه علی اکبر) در سال ۱۰۶۰ قمری ساخته شده است. آن‌طور که روایت شده در زمان صفویه، یکی از تیره‌های ایل قشقایی به نام «نفر» از استان فارس به این ناحیه کوچ می‌کنند و ساکن این منطقه می‌شوند که با سکونت آن‌ها و آبادانی این محل، نفرآباد شکل می‌گیرد و بعد‌ها این تکیه قدیمی در آن ساخته می‌شود.
به نظر می‌رسد کرمان و مردمش فراموش کرده‌اند در چهار کیلومتری این قلعه و تکیه‌ای که به عرصه‌ی زیستگاه اولیه‌ی کرمانی‌ها تجاوز کرده، دو تکیه‌ی تاریخی با بیش از ۱۵۰ سال قدمت وجود دارد که می‌توانند به بهترین نحو از آن‌ها استفاده کنند. محله «قلعه محمود» در خیابان امام کرمان جایگاه این دو تکیه‌ی تاریخی است، محله‌ای حدود چهار هزار متر پایین‌تر از تکیه‌ی قلعه دختر در دل کوه که یکی از بهترین و گسترده‌ترین نقاط برای برگزاری عزاداری‌های مردم کرمان می‌تواند باشد، اما شاید به واسطه‌ی قرار گرفتن این دو تکیه در دل بافت مسکونی شهر کرمان کسی توجهی به آن ندارد.
جوانی چطور ما را فریب می‌دهد که فکر کنیم تا ابد وقت داریم؟ 
