«بیشتر از ۴۰ سال است که این خانواده را میشناسم. یکی از بهترین و بیآزارترین همسایههایی هستند که در این سالها داشتیم. پسرها برخلاف بسیاری از بچهها اهل پرسه زدن در کوچه و خیابان نبودند. یا خانه و مدرسه بودند یا مسجد. «شهروز» بچه سر به زیر و محجوبی بود. وقتی از مدرسه میآمد به بزرگترهای محله سلام میکرد. گاهی میآمد از مغازهام خرید میکرد. مودب و خندان بود. آزارش به هیچ کس نمیرسید. خدا به خانوادهاش صبر بدهد. جوان خیلی خوبی بود. جایش در محله خیلی خالی است.»