در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۷۱ مطلب
مقاله نشان میدهد پکن دونالد ترامپ را سیاستمداری فرصتساز اما غیرقابلاعتماد میداند؛ رهبری که با بیثباتی و فقدان پایبندی ایدئولوژیک، به تضعیف نظم جهانی آمریکا کمک میکند. چین از بازگشت او به قدرت برای پیشبرد اهداف ژئوپلیتیکی خود بهره می برد. هرچند بیاعتمادی میان دو کشور پابرجاست، پکن امیدوار است از «غرور میانجیگرانه» ترامپ برای تحکیم نفوذ جهانی و تحقق الگوی جدید روابط قدرتهای بزرگ استفاده کند.
نشست ترامپ و شی در کره جنوبی به آتشبس موقت در جنگ تجاری انجامید، اما واشنگتن با تقلید از الگوی متمرکز چین، مزیت تاریخی خود را تضعیف میکند. سیاستهای تعرفهای ترامپ، تمرکزگرایی و کنترل شخصی بر اقتصاد، ارزشهای بنیادین دموکراسی و اقتصاد آزاد آمریکا را فرسایش داده است. نویسنده تأکید دارد که پیروزی آمریکا در رقابت با چین نه در تقلید از اقتدارگرایی پکن، بلکه در بازگشت به اصول آزادی، نوآوری، قانونمداری و همکاری با متحدان دموکراتیک نهفته است.
مقاله به بررسی آتشبس موقت تجاری میان آمریکا و چین میپردازد و نشان میدهد که با وجود تنشزدایی ظاهری، رقابت ژئوپولیتیک، فناوری و اقتصادی دو کشور ادامه دارد. آدام توز تأکید میکند چین از عناصر نادر خاکی بهعنوان اهرم بازدارندگی استفاده میکند و روابط ترامپ و شی، نماد دو الگوی متضاد حکمرانی است. او سویا را نماد جهانیشدن و سیاست انتخاباتی آمریکا میداند و نتیجه میگیرد پکن در جنگ تجاری برتری تاکتیکی موقتی یافته، هرچند موازنه قدرت بنیادین تغییر نکرده است.
در نشست اخیر واشنگتن و پکن، پس از ماهها تنش تجاری، دو کشور از مرز «جدایی اقتصادی کامل» عقب نشستند و به آتشبسی موقت دست یافتند. ترامپ با کاهش تعرفهها و شی با تعلیق تحریمهای معدنی، موقتاً از درِ مصالحه درآمدند. تحلیلگران این توافق را وصلهای کوتاهمدت میدانند. گزارش واشنگتنپست با مقایسهی شخصیتی ترامپ و شی، از جاهطلبی و خودشیفتگی مشابه اما سبک حکمرانی متفاوت آنان میگوید؛ یکی هرجومرجطلب و دیگر منضبط و بیرحم، در جهانی که دو خودکامه آن را میسازند.
راهبرد جدید شی جینپینگ بر پایه فهم شخصیتی ترامپ، تلفیقی از فشار و امتیاز است: استفاده از قدرت اقتصادی چین از جمله عناصر نادر خاکی و تیکتاک برای اعمال نفوذ و حفظ گفتوگو با آمریکا. در واشنگتن نیز با حاشیهرفتن چهرههای ضدچینی و رشد نفوذ غولهای فناوری چون انویدیا، سیاست چینمحور ترامپ از مسیر دیپلماسی رسمی به تعاملات تجاری و شخصی منتقل شده است. این تغییر، تعادل میان رقابت و معامله را در روابط دو قدرت بازتعریف میکند.
اما نباید فریب این صحنهسازیها را خورد. آنچه در حال شکلگیری است، نه صلح، بلکه مرحلهای تازه از رقابت راهبردی میان دو ابرقدرت اقتصادی است؛ رقابتی که در آن تجارت و فناوری، به ابزارهای فشار ژئوپلیتیکی تبدیل شده اند. حتی اگر در ظاهر، چین برندهٔ جنگ تجاری ترامپ به نظر برسد، نتیجهٔ نهایی برای نظم جهانی تلخ و ناامیدکننده است: دو قدرتی که زمانی ستونهای تجارت آزاد جهانی بودند، اکنون خود در حال ویران کردن همان بنیانیاند که بر آن ایستاده بودند. در این جنگ بیبرنده، پکن شاید مقتدرتر شود، اما واشنگتن…
تنش تجاری میان چین و آمریکا وارد مرحلهای تازه و خطرناک شده است. پکن با محدود کردن صادرات عناصر نادر خاکی و واشنگتن با اعمال محدودیت بر فناوری نیمهرسانا، درگیر نبردی بر سر نفوذ و امنیت ملی شدهاند. در آستانه دیدار ترامپ و شی جینپینگ در اجلاس اپک، هر دو طرف تلاش می کنند بدون عقبنشینی از مواضع خود، دست بالا را حفظ کنند. این رقابت اقتصادی و سیاسی، آزمونی برای اراده و اعتماد متقابل دو قدرت بزرگ جهان است.
در حالی که دونالد ترامپ با اعلام اینکه از فردا (دوشنبه) با ارسال نامه هایی به ۱۲ کشور، نرخ تعرفه بر واردات را تعیین می کند و به نظر می رسد جنگ تجاری را تشدید کرده است، روزنامه گاردین از اختلافات اروپاییها درباره نحوه واکنش به این جنگ خبر داد.
وزارت بازرگانی چین با انتقاد تند از آمریکا، تاکید کرد که واشنگتن آتشبس تجاری ماه مه را به شدت نقض کرده است.
«شیه فنگ» سفیر چین در آمریکا شامگاه شنبه بیان کرد: «ایالات متحده نمیتواند چین را با تصمیماتش در مورد تجارت دوجانبه بترساند و واشنگتن اگر میخواهد در مورد این موضوعات مذاکره کند باید گفتوگوی برابر با پکن برقرار کند.»
