در اواخر دهه ۱۳۶۰ خورشیدی، رشته شهرسازی برای نخستین بار در مقطع دکتری وارد نظام آموزش عالی ایران شد. صاحبنظران این حوزه، پیدایش چنین رشتهای در سطح دکتری را نتیجه شتاب چشمگیر شهرنشینی در کشور میدانند؛ پدیدهای که ایران را به یکی از بالاترین نرخهای شهرنشینی در جهان تبدیل کرد.
به نظر کارشناسان برنامهریزی کاربری زمین شهری به عنوان یکی از مهمترین ارکان توسعه شهری پایدار و امن، توجه ویژهای را در دنیای امروز میطلبد. یکی از ابعاد کلیدی این برنامهریزی، رویکرد دفاعی و امنیتی در برابر تهدیدات احتمالی است که میتواند شامل جنگ، بلایای طبیعی مثل زلزله یا تهدیدات انسانی باشد. در این راستا، اصول پدافند غیرعامل، به عنوان روشی برای کاهش آسیبپذیری شهرها در برابر این تهدیدات میتواند نقش اساسی ایفا کند. به نظر صاحبنظران حوزه مسکن، بافت شهر تهران باید بهگونهای باشد که به…
رئیسجمهور گفت: تمام نهادها که در حال توسعه زیرساختهای خود در سواحل و شهرهای جنوبی هستند، باید استانداردهای شهرسازی، زیست محیطی و دیگر زیرساختهای مربوط به شهرهای بزرگ را در بالاترین سطح رعایت کنند.
فعالان صنعت ساختوساز معتقد هستند که شهرداری به جای برداشتن موانع پیشروی تولید مسکن و کمک به افزایش عرضه ملک، مدام قوانین مازاد و محدودیتهای جدید ایجاد میکند و گزارشهای آماری بهخوبی گویاست که میزان صدور پروانههای ساختوساز در یک دهه گذشته سقوط درخورتوجهی را تجربه کرده است.
طراحی در نوردهون، دسترسی را در اولویت قرار میدهد. ساکنان میتوانند در شعاع پنج دقیقه به امکانات ضروری برسند و وابستگی به اتومبیل را کاهش دهند و از طریق پیادهروی و دوچرخهسواری سبک زندگی سالمتری را ترویج کنند. این رویکرد نهتنها باعث صرفهجویی در زمان میشود، بلکه حس اجتماعی را تقویت میکند، زیرا مردم بیشتر در محلههای خود با هم تعامل دارند.
کارشناسان حوزه شهری، جامعه شناسها و شهرسازان معتقد هستند که هدایت اقشار و طبقات بالای درآمدی به نقاطی از حومه کلانشهرها که در آنها مسکن حمایتی ساخته میشود و حتی نقاطی در دل شهرهای مادر که محل ساخت واحدهای مسکونی حمایتی است، تنها با دستور میسر نیست.
مجتبی رفیعیان، عضو هیئت علمی دانشگاه تربیت مدرس میگوید: «مصوبه ۶۶۶ کمیسیون ماده ۵ جمعیتپذیری زیادی را بر مناطق تهران تحمیل خواهد کرد؛ و این پرسش را مطرح میکند که این مصوبه با وجود این میزان جمعیتپذیری در حدود اختیارات شورایعالی شهرسازی است یا کمیسیون ماده ۵.»
آنچه رویکرد TOD تلاش میکند در اسناد هدایت تحولات شهری به تصویر بکشد، در واقع حوزههایی از بافت شهری در اطراف ایستگاههای حملونقل عمومی است که در آن مردم به هریک از این حوزهها از طریق شبکه حملونقل عمومی انبوهبر دسترسی مییابند. این حوزهها در شعاع ۸۰۰ متری، یعنی به فاصله ۱۰ دقیقه پیادهروی برای یک فرد برنامهریزی میشوند که تمام سطوح این حوزه علاوه بر پیادهروی از طریق سایر شیوههای حملونقلی نیز در دسترس است.