در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۴۳۵۳ مطلب
رئیس مجلس: امروز که دستاوردهای ملی کشور با حمایت شرکای جهانی به ثمر نشسته، وظیفه همه جریانهای سیاسی است که منافع ملی را بر مصالح جناحی مقدم دارند و در تثبیت این موفقیتها سهیم باشند. در این میان، متأسفانه برخی مواضع غیرمسئولانه از سوی رئیسجمهور و وزیر خارجه اسبق، روند همکاریهای راهبردی ایران و روسیه را تحتتأثیر قرار داده است.
مهری طالبی اردستانی، حامی جلیلی، مبتکر "کلینیک ترک بیحجابی" و رئیس سابق اداره زنان ستاد امر به معروف، در ایتا برای شکایت از روحانی و ظریف امضا جمع میکند!
با گذر از سالهای ابتدایی انقلاب و قوام یافتن شاکله حکمرانی، رقابت سیاسی میان کنشگران درونساختاری، سر و شکل تازهای به خود گرفت و برای دو دهه جناح چپ و راست در تعاریف سنتی با عناوین مختلف در برابر هم صفآرایی کردند و به رقابت پرداختند و هرکدام در برههای توانستند گوی سبقت را از رقیب بربایند.
«محمد جواد ظریف»، با اشاره به برخی از هجمه ها علیه وی در فضای مجازی و رسانه ای کشور گفت: به صورت یکجانبه سکوت کردهام تا خدشهای به منافع ملی وارد نشود.
همان طور که پشتیبانی و حمایت مردم، سوخت اصلی موشکها را تأمین میکند، غرش موشکها و درهمکوبیدن دشمن نیز، انگیزه انسجام و همدلی مردم است؛ بنابراین مراقب باشیم هیچ کدام را به نفع دیگری تضعیف نکنیم!
چین، ایران، روسیه و ۱۲۰ عضو جنبش عدم تعهد اظهار میکنند: سوء نیت سه کشور اروپایی در شورای امنیت ملل متحد نامعتبر است و بند ۸ قطعنامه ۲۲۳۱ (لغو ۲۲۳۱ و تداوم لغو همه قطعنامههای قبلی و پایان رسیدگی شورا) عملیاتی شده است.
به دکتر ظریف و رفقایش هشدار میدهم حالا که تمام تیرهای در کمان آمریکا و اروپا و اسرائیل در اسنپ بک و برجام تمام شد؛ شما سکوت را رعایت کنید و به روند ملّی در ایران و اجماع جهانی بپیوندید.
حادثه تلخ سقوط هواپیمای اوکراینی، پرونده برجام و اختلافات درباره مکانیسم ماشه، همه در کنار هم ابزارهایی شدهاند تا این دو شخصیت سیاسی به سیبل نقد و حمله بدل شوند. هر یک از این رویدادها بهتنهایی ممکن است قابل تحلیل و بررسی باشد، اما کنار هم قرارگرفتن آنها در فضای رسانهای و سیاسی، الگویی هدفمند از «سیاسیسازی بحران» را نشان میدهد.
این سوال کلیدی، پاسخ چندان دشوار و پنهانی ندارد. ابتدا باید به این موضوع توجه کرد که پس از اظهارات اخیر لاوروف، چند تحلیل در ایران پرطرفدار شد: تلاش برای افزایش فشار بر جریان دیپلماسی در ایران، تقویت جریان داخلی ضددیپلماسی، در دست نگه داشتن کارت ایران برای مصالحه با آمریکا در جریان جنگ اوکراین، استفاده از دست برتر برای محدود نگه داشتن ایران در حوزه صادرات نفت که همه اینها با نگه داشتن ایران در شرایط تنش امکان برآورده شدن دارد.
سخن آقای ظریف به نظر درست میآید اما در این شرایط چه نتیجهای از آن میتوان گرفت؟ نتیجهای که من از این دو گزاره میگیرم این است که در هنگام عادیسازی رابطه با دنیا، باید حتیالمقدور از روسیه حذر کرد، اما در هنگام خطر درگیری با دنیا، شاید میانجیگری روسها مانع از تصادمی ویرانکننده شود.
