در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۶۹۶۰ مطلب
با نزدیک شدن به «روز خاتمه» در اکتبر ۲۰۲۵، اروپا میان فعالسازی اسنپبک یا تعویق آن گرفتار شده است. تهران مشروعیت این مکانیسم را رد و آن را معادل حمله نظامی میداند، در حالی که برخی کارشناسان داخلی خواستار تشدید تنش و برخی دیگر حامی مذاکره با آمریکا هستند. پیشنهاد اروپا برای تعویق ششماهه، در ایران امتیازدهی یکطرفه تلقی میشود. گزینه واقعبینانه، ترسیم نقشه راهی تدریجی با آژانس و واشنگتن برای جلوگیری از فروپاشی کامل دیپلماسی است.
در ژوئن، ترامپ با صدور مجوز حمله به تأسیسات هستهای ایران، یکی از آرزوهای دیرینه نتانیاهو را محقق کرد. اکنون نخستوزیر اسرائیل خواستار حملهای گستردهتر است؛ در حالیکه ایران هشدار داده این بار پاسخ سختی خواهد داد. تحلیلگران میگویند جنگ دوم خونینتر از گذشته خواهد بود و آمریکا را درگیر بحرانی تمامعیار میکند. با وجود فشار تلآویو، منافع واشنگتن با اسرائیل همسو نیست و ترامپ باید انتخاب کند: موافقت با جنگ یا پرهیز از ورود به جنگ.
بر اساس این گزارش، صدای انفجارهای متوالی در سطح شهر شنیده شد و شمار حملات هوایی به بیش از ۱۰ نوبت رسیده است.
«۸۲ درصد مردم کشور پیروزی ایران را باور دارند. جنگ ادراکی و روایتسازی پس از جنگ اهمیت زیادی دارد و جامعه نخبگی، رسانهها و مراکز علمی باید در تثبیت روایت پیروزی ایران مشارکت داشته باشند.»
نشریه اسرائیل هیوم از خسارت ۱۰۰ میلیون دلاری شرکت هواپیمایی حامل پرچم اسرائیل خبر داد.
برای مجبور کردن مردم به آواره شدن ارتش اسرائیل محلههای مسکونی کامل در اطراف برکه شیخ رضوان، جبالیا البلد و النزله در شمال شهر غزه را منهدم کرد.
بنابر اعلام یک رسانه انگلیسی، پلیس آمریکا پس از تحصن، تعدادی از معترضان از جمله این پنج نفر را که هنوز در بازداشت به سر میبرند، با خشونت و ضرب و شتم دستگیر کرده است.
مارکو روبیو و گیدون سعار در خصوص ایران با همدیگر دیدار و گفتوگو کردند.
به نظر میرسد تصمیم دولت آلبانیزی برای اخراج سفیر ایران از کانبرا با تشنج در روابطش با اسرائیل بیارتباط نباشد. ظاهراً استرالیا به قصد ایجاد توازنی منفی بین روابطش با تهران و تلآویو، به اخراج سفیر ایران و تهدید به گنجاندن نام سپاه پاسداران در فهرست «گروههای تروریستی» اقدام کرده است، اما شاید ماجرا عمیقتر از این باشد.
اسرائیل در چارچوب راهبرد قدیمی خود برای تجزیه سوریه، طرحهایی مانند «کریدور داوود» و «دیوار دروزی» را دنبال میکند. این پروژهها بر ایجاد موجودیتهای قومی-فرقهای در جنوب و شرق سوریه، تجهیز و سازماندهی نیروهای دروزی، فشار بر ساکنان مرزی، ارائه تابعیت و کمکهای معیشتی به دروزیها و ایجاد زیرساختهای نظامی استوار است. هدف، تضعیف دولت مرکزی و جداسازی جغرافیایی سوریه است. مقابله دمشق نیازمند بازتعریف سیاستهای داخلی، گسترش گفتوگو و تقویت نیروهای ملی برای حفظ وحدت سرزمینی است.
