مدرسهای با یک نیمکت و یک دانشآموز در ییلاق «ناو» تالش هر روز برقرار است. زنگ کلاس فقط برای یوسف به صدا درمیآید و تمام مدرسه در حضور یک کودک خلاصه شده است.
۲۵۱ مطلب
مدرسهای با یک نیمکت و یک دانشآموز در ییلاق «ناو» تالش هر روز برقرار است. زنگ کلاس فقط برای یوسف به صدا درمیآید و تمام مدرسه در حضور یک کودک خلاصه شده است.
معلم مهربان! در این شب بلند سال که نوید فصلی پر برکت را میدهد، امیدوارم در کنار خانواده اوقات خوشی را بگذرانید. یلدا مبارک باد.
کلیپی وایرال شده از در یکی از مدارس تبریز، یک دانشآموز بر اثر گیر کردن تکهای بیسکوییت در گلو دچار خفگی میشود. معلم حاضر در حیاط مدرسه با هوشیاری و انجام سریع حرکات کمکهای اولیه و فشار دادن شکم، توانست مسیر تنفسی دانشآموز را باز کرده و او را از مرگ حتمی نجات دهد.
غلامحسین یوسفی، ادیب برجسته و مصحح نامدار گلستان و بوستان سعدی، ۳۵ سال پس از درگذشتش همچنان بهعنوان یکی از اثرگذارترین چهرههای ادبیات معاصر شناخته میشود؛ استاد فرهیختهای که عمرش را وقف پژوهش، آموزش و اعتلای زبان فارسی کرد و با نثر فاخر و دقت علمیاش میراثی ماندگار برای نسلهای امروز و فردا بهجا گذاشت.
بسیاری از مادران، با نیت خیر وارد عرصهی فعالیتهای مدرسه میشوند، اما کمکم در چرخهای از مقایسه و رقابت گرفتار میشوند. خانوادههایی که توان مالی کمتری دارند، در سکوت و معذوریت کنار میکشند و این، بهتدریج نوعی شکاف اجتماعی را حتی در فضای مدرسه شکل میدهد. کودکان نیز از همان سالهای نخست، ناخودآگاه یاد میگیرند که «ظاهر» و «نمایش» بر «محتوا» و «معنا» برتری دارد. و این همان نقطهای است که تربیت از مسیر واقعی خود فاصله میگیرد.
محمد مهاجری، وکیل پایه یک دادگستری گفت: از منظر حقوق اداری نیز باید گفت طبق آییننامه اجرایی مدارس مصوب ۱۴۰۰، هر نوع تنبیه بدنی دانشآموزان، حتی با نیت تربیتی، ممنوع و تخلف اداری محسوب میشود.
اولیای یک دانش آموز که برای شکایت از معلم فرزند خود به اداره آموزش و پرورش شهرستان مهران مراجعه کردند، پس از بحث با معلم، اقدام به ضرب و شتم این همکار فرهنگی کردند.
آموزش و پرورش ایران نهادی است که با بیش از ۱۵ میلیون دانشآموز، حدود ۹۰۰ هزار معلم، ۱۱۰ هزار مدرسه و سهمی نزدیک به ۱۳ درصد از بودجه عمومی کشور، گستردهترین شبکه اجتماعی و انسانی کشور را در اختیار دارد.
بحرانی که بسیاری از نظامهای آموزشی جهان با آن دستبهگریباناند؛ تنهایی مزمن معلمان در کلاس درس و غیبت فرهنگ همکاری در ساختار آموزش است. در ایران معلم همچنان در کلاس خود تنهاست؛ او باید هم طراح باشد، هم مجری، هم ارزیاب و هم مشاور. این تنهایی، فشار روانی و حرفهای زیادی را تحمیل میکند و درنهایت کیفیت آموزش را تحتتأثیر قرار میدهد.
عشق به همنوع و تعهد به رسالت معلمی، مرز و مکانی نمیشناسد. معلمان عشایر با هر کوچ، بذری از امید میکارند و با هر کلمه، راهی به سوی فردایی بهتر برای فرزندان عشایر میگشایند. فداکاری این معلمان، نه تنها گامی در جهت ریشهکن کردن بیسوادی، بلکه سرمایهگذاری بر آیندهای روشن برای جامعه عشایری و کشور است.
