در فیلم «جمعه عجیبتر» موفق شده است این قسمت جدید از سری فیلم محبوب را به اثری مفرح و قابلتوجه تبدیل کند.
در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۴۱۵۷ مطلب
در فیلم «جمعه عجیبتر» موفق شده است این قسمت جدید از سری فیلم محبوب را به اثری مفرح و قابلتوجه تبدیل کند.
انتخاب چهرههای ایرانی برای ارزیابی آثار یکی از پرآوازهترین و پربینندهترین مراسم سینمایی جهان، میتواند حکم گشوده شدن دریچهای تازه پیش روی سینمای ایران را داشته باشد، زیرا این موضوع نشان میدهد علاوه بر فیلمسازان، منتقدان و تحلیلگران سینمایی نیز حرفهای بسیاری برای گفتن دارند و توانستهاند همپای جریان روز نقد در جهان حرکت کرده و در حوزههای مطالعات میان رشتهای نیز صاحب عقیده و نظر باشند.
«پیرپسر» نه فیلم، که سخنرانیایست با دوربین روشن؛ از زبانِ تصویر بیبهره است و تنها بر منبرِ شعار و گفتار تکیه دارد. احمد سلامیه در این یادداشت تند و گزنده، «پیرپسر» را نافیلمی میخواند که بهجای نمایش، صرفاً خطابه میخواند و تصویری زشت و بیهنر از سینما ارائه میدهد؛ تصویری که بهزعم او، نه با شاهنامه سازگار است و نه با زبانِ سینما.
اکتای براهنی با فیلم پیر پسر قدم در راهی گذاشت که یادآور مسیری است که پیشتر از این، پدر او نیز طی کرده بود.
سعید روستایی با فیلم «زن و بچه» به سینما بازگشته است؛ اما زمزمهها در مورد نارضایتی از این فیلم، کمی بیشتر از حد انتظار به نظر میرسد.
به تازگی خبری مبنی بر حضور شروین حاجیپور به عنوان بازیگر در سینمای ایران منتشر شده که واکنشهای متفاوتی را برانگیخته است.
فیلم «سال عاشقانه من در آکسفورد»، درباره دختری است که همه چیز را در نیویورک رها میکند و به سراغ رویای کودکی خود در دانشگاه آکسفورد میرود. فیلمی که پیش بینی میشد یک درام موفق از نتفلیکس باشد، با این حال تبدیل به اثری ضعیف در ژانر عاشقانه شده است.
در کنار فیلم سینمایی «انگل» آثاردیگری از سینمای شرق وجود دارد که میتوانند برای مخاطب جذاب باشند، چرا که هر یک از این آثار در کنار نمایش فرهنگهای متفاوت، داستانهای متفاوتی را روایت میکنند.
« واقعیت این است سینما برخلاف غرب که در درون تحولات اجتماعی و فرهنگی و از بطن جامعه و زندگی مردم و در واقع نهادهای مدنی سر برآورد، در ایران در ساحت سیاست و بستر قدرت، ظهور کرد و شاید گزافه نباشد بگوییم تولد سینما در ایران یک تولد سیاسی و یک سزارین بود که کودکی معیوب زایید.»
فیلم سینمایی«باهم»، زمانی که درباره زندگی زوج صحبت میکند، لحن صریحی دارد و به خوبی لایههایی از ترومای خانوادگی را به نمایش میگذارد. در عین حال علاقهای برای فروبردن مخاطب در یک فضای افسرده و تاریک ندارد.
