در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۱۸۰۰ مطلب
در جریان دیدار رسمی میان نمایندگان ایران و آژانس بینالمللی انرژی اتمی، لبخند آرام عباس عراقچی، وزیر امور خارجه، در لحظه امضای توافق، در تضاد کامل با چهره درهم رافائل گروسی قرار گرفت؛ تصویری که بازتابی از فضای پرتنش مذاکرات و تفاوت رویکرد طرفین در پرونده هستهای ایران تلقی شده است.
خروج از انپیتی آن قدر پرریسک و بسیار پرهزینه است که تصمیمگیری درباره آن، در حد و اندازه مجلس نیست. به خصوص این مجلس که در انتخابات آن، کمترین مشارکت رقم خورد (دور اول ۴۰.۶ و دور دوم ۸ درصد) و اعضایش عملاً بخش عمدهای از مردم ایران را نمایندگی نمیکنند.
وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران در ادامه سفر به شمال آفریقا، با استقبال رسمی همتای تونسی خود وارد این کشور شد.
عراقچی: تنها راه مقابله قاطع با رفتارهای بیپروای رژیم اسرائیل، اقدام هماهنگ و متحد جهان اسلام است. ایران آمادگی کامل دارد تا همکاریها را در جهت مقابله با تهدیدات علیه صلح و امنیت بینالمللی گسترش دهد.
آنچه ما انجام دادهایم، در عین حال که حقوق مسلم ما را تضمین میکند، همکاری با آژانس را ذیل یک چارچوب توافقشده حفظ مینماید.
عراقچی در هنگام ورود به مصر مورد استقبال «مجتبی فردوسیپور» رئیس دفتر حافظ منافع ایران در قاهره و همچنین مقامات وزارت خارجه مصر قرار گرفت.
دلواپسی دلواپسان تمامی ندارد. حالی که بخشی از بدنه تندروها مشغول تسویه حساب با حسن روحانی هستند، بخشی دیگر از آنان روز گذشته در صحن علنی مجلس، زمان خود را صرف تهدید و ارعاب عباس عراقچی، وزیر امور خارجه کردند.
عراقچی گفت: ما همزمان با آغاز جنگ در مسیر دیپلماسی قرار داشتیم. اگر مذاکرهای قرار است انجام شود، پیششرط آن توقف تهاجم است. در روزهای پایانی جنگ، درنهایت درخواست آتشبس بدون هیچ پیششرطی از سوی آنان مطرح شد.
سخنگوی وزارت امور خارجه کشورمان با بیان اینکه وزیر امور خارجه کشورمان به تونس و مصر سفر میکند، بیان کرد که در سفر به مصر مذاکرات جمعبندی مذاکرات مربوط به شیوهنامه جدید تعامل ایران و آژانس انجام خواهد شد.
از منظر حقوق اساسی، نمایندگان مجلس اختیار دارند وزرا را مورد سؤال قرار دهند یا به آنها هشدار دهند. اما آنچه در عمل دیده میشود، تبدیل این ظرفیت قانونی به صحنهای تکراری و خستهکننده است. هشدار به وزیر بهعنوان مقصر احتمالی در نادیده گرفتن حقوق ملت، نه تنها از واقعیت سازوکار تصمیمگیری فاصله دارد بلکه نوعی ناآگاهی از ساختار حقوقی و سیاسی کشور را بازتاب میدهد.
