در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۵۵۰ مطلب
در قسمت چهارم هم با فلش بکهایی به گذشتهی راضیه و راهی که او طی میکند تا تبدیل به شاه ماه نیما شود، میرویم. راضیه با سودای موفقیت از شهرش دل میکند و به تهران میآید و با رساندن خودش به نیما با استقبال گرم او مواجه میشود. خانه و امکاناتی فراتر از انتظار راضیه از طرف نیما در اختیارش قرار میگیرد، اما خود نیما نیست.
قسمت چهارم سریال آقازاده جدیدترین سریال شبکه نمایش خانگی جمعه ۲۷ تیر منتشر شد. در بیرون از سریال و در فضای مجازی هم جدال توییتری ابراهیم داروغه زاده و حسام الدین آشنا با روابط عمومی موسسه اوج همراه شد.
قسمت سی ام بعد از فلاش بکهایی طولانی از کارها و نقشههای آوا در طول مدت آشنایی رستا و آرش و چگونگی سر و کله زدن او با موانع مختلفی که بر سر راه نقشه هایش سبز شدند و او از پس آنها برآمده شروع میشود.
موچین در دو قسمت قبل نه قصهی جدید و نه رویکرد جدیدی به این سبک از کمدی سازی دارد. آدم ها، قصهها و موقعیتهایی تکراری که بازیگرانی تکراری هم در آنها هستند.
کنایههای پنهان و آشکار سریال آقازاده به برخی دولتمردان در درون و بیرون سریال شروع شده است. در قسمت سوم سریال شخصیت دکتر بحری، پدر نیما، مردی نزدیک به دولت و کمین کرده برای پست وزارت معرفی میشود.
آوا بعد از به هم خوردن رابطهی رستا و مهران، خودش از سر دل سوزی برای خواهرش او را به گالری معرفی میکند تا در آن جا مشغول به کار شود. اما رستا با ورودش به گالری و با اولین نگاه به آرش دل میبازد و او نیز همچنین.
برای آقازاده و موسسهای که پشت سرش قرار دارد هیچ حد و مرزی وجود ندارد. آنها در دایرهی خودیها هستند. موسسه اوج پیشتر هم نشان داده بود که در تبلیغ محصولاتش همه جانبه و با تمام قوا حمله میکند. از بیلبوردهای ریز و درشت سطح شهر گرفته تا فضای مجازی و اشارات تلویحی در تلوزیون. آقازاده برای جلب کردن مخاطب به اسم سوژهی حساسیت برانگیزش و بازیگران ستاره اش بسنده نخواهد کرد. جنجالهای آقازاده در راه است...
موچین در این دو قسمت نه قصهی جدید و نه رویکرد جدیدی به این سبک از کمدی سازی دارد. آدم ها، قصهها و موقعیتهایی تکراری که بازیگرانی تکراری هم در آنها هستند.
در خلاصه داستان موچین آمده است: انصاف نیست که دنیای ما آنقدر کوچک باشد که آدمهای تکراری را روزی صد بار ببینیم و آنقدر بزرگ باشد که نتوانیم آن کسی را که دوست داریم حتی یک بار ببینیم....
هم گناه به ازعان اکثر مخاطبان شبکهی نمایش خانگی یک سر و گردن با تولیدات گذشتهی این شبکه فاصله دارد و بسیاری از نقایص آنها را در خود رفع کرده است. بی ایراد و بری از انتقاد نیست، اما از ریتم مناسبی در روایتش برخوردار است و اتفاقا در داستان و شخصیت پردازی اش کلیشهای عمل نکرده است.
