در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۱۶۹ مطلب
برنامههای توسعه در ایران نه بر پایه شرایط لازم برنامهریزی استوارند، نه از دل یک توافق اجتماعی و سیاسی زاده میشوند و نه بر نهادهایی تکیه دارند که اجرای آن را تضمین کنند؛ در نتیجه، به فهرستی از آرزوها در قالب اعداد تبدیل شدهاند. تقریباً هیچکدام از ویژگیهای یک برنامه قابل دفاع و اجراشدنی در برنامه هفتم نیست.
حتی برنامه چهارم توسعه که به دهه 1380 برمی گردد، فقط 20 تا 30 درصد موفق بود و از 8 درصد رشد پیش بینی شده، فقط 3 الی 4 درصد آن محقق شد. بنابراین اصلا مسئله ما اسنپ بک نیست. ریشه در جای دیگری خراب است.رخی آقایان از پول مردم و وقت مردم استفاده کرده و برنامه هایی می نویسند که حتی خود، قادر به اجرای آن نیستند. این نوع برنامه نویسی معنایی جز «آرزو نویسی» و «انشا نویسی» ندارد. تا وقتی این شیوه غلط ادامه دارد، تغییر شرایط ناممکن است.
احسان آخانی، فعال حوزه محیطزیست، گفت: حال و روز دریاچه ارومیه و تالاب گاوخونی را ببینم، چرا سیاستگذاران آبی از این میزان تخریب و خطا عبرت نمیگیرند و نمیخواهند باور بکنند مسیری که در پیش گرفتهاند جز ویرانی و تخریب برای ایران ثمرهای ندارد؟! اکنون که مسئله ریزگردها به واسطه همین توسعه ناپایدار به وجود آمده است، نمیدانیم چه باید کنیم؟!
از آدمهای معمولی که در گعده های مختلف از تاکسی تا مهمانی دور هم مینشینند و بحث می کنند و سخنانشان غیرعلمی و بدون سند و مدرک است، چندان انتظاری وجود ندارد، اما وقتی یک نماینده مجلس به عنوان تصمیم گیرنده قوانین کشور، صحبت می کند، انتظار می رود برخی مستندات و پژوهش های دقیق را برای سخنان خود به عنوان سند و مدرک ارائه کند. نماینده محترم از کجا به این نتیجه رسیده که مشکل فرزندآوری اقتصادی است یا خیر؟
«بازار سرمایه وقتی معنا پیدا میکند که بشود به فردا و پسفردا اعتماد داشت، ولی در ایران حتی معلوم نیست ساعت دیگر چه سیاستی میخواهد اجرا بشود؛ بویژه در سهچهار سال اخیر.»
«انصافا از بسیاری از نقدها آموختم و و ظرایف زیادی از مسئله توسعه را به چشم من آورد. از همه آنان که منصفانه نقد کردند سپاسگزارم. خرسندم از اینکه میبینم وقتی نام ایران و هویت ایران و خودباوری ایران در میان است، همه درکنار هم میایستند و یکپارچه برای دفاع از آن قیام میکنند.»
محسن رنانی گفت: «کورتکس مغزی اروپاییان نسبت به آسیاییان ضخیمتر است. میدانید که کارکرد عقلانیت فرد از کورتکس مغزی او نشأت میگیرد.» ماجرا از اینجا آغاز شد.
در دهه ۱۹۷۰، کره جنوبی به طور جدی وارد صنایع سنگین، فولاد، کشتیسازی و پتروشیمی شد. این جهش، هم با بحرانهای سیاسی و اعتراضات مردمی همراه بود، و هم با رشد فزایندۀ صادرات. ایالات متحده نیز در این مسیر، با حمایتهای امنیتی و بازار آزاد خود، نقش مهمی ایفا کرد.
در سایه کمبود انرژی از رقابت بین الملل حذف می شویم/ تا دولت شانزدهم برای عبور از ابربحران انرژی زمان لازم است...
علی ربیعی، دستیار اجتماعی رئیسجمهور، گفت: «به نظر من ما ذهنیت توسعه نداریم. نه اینکه توسعهخواه نیستیم، فلسفه قدرت در کشور ما به نوعی مغایر با توسعه تعریف شده است. ما هم با الزامات توسعه و هم با نتایج آن دچار مشکل خواهیم شد. توسعه الزاامتی دارد. هیچ کشوری بدون مناسبات با نظام جهانی توسعه پیدا نکرده است. ما با اولین گام توسعه مشکل داریم.» مشروح صحبتهای او را در این ویدئو ببینید.
