شریعتی در 2 آذر سال 1312 در روستای مزینان، در اطراف سبزوار دیده به جهان گشود. او را باید یکی از چهرههای جنجالی تاریخ معاصر ایران دانست. نگاه و تفکرات شریعتی باعث شد تا علاوهبر روشنفکران، مذهبیون نیز با او از در دشمنی دربیایند.
در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۳۴ مطلب
شریعتی در 2 آذر سال 1312 در روستای مزینان، در اطراف سبزوار دیده به جهان گشود. او را باید یکی از چهرههای جنجالی تاریخ معاصر ایران دانست. نگاه و تفکرات شریعتی باعث شد تا علاوهبر روشنفکران، مذهبیون نیز با او از در دشمنی دربیایند.
شریعتی، مردی بود که در همآمیزی دغدغههای دینی و آموزههای چپگرایانه، پلی نوین ساخت؛ پلی که مفاهیم بهرهکشی، مبارزه طبقاتی، امپریالیسم و جامعه بیطبقه را در دل باورهای مذهبی بازتعریف کرد و چپ مذهبی نوینی را بنیان نهاد که هم ریشه در اسلام داشت و هم همپای آرمانهای جهانی چپ.
در ادامه تصاویری کمتر دیده شده از «دکتر علی شریعتی» را در سفر به یونان و یوگوسلاوی و در سال ۱۳۳۹ مشاهده میکنید.
«میتوان گفت گفتمان بازگشت به هویت که جریان تعدیل غربگرایی مفرط است با تاکید دوباره بر نظام ارزشها، فرهنگ، تاریخ، دین، عقیده و ایدئولوژی خویش میتواند راه گمشده روشنگری انسان امروز را در ایران هموار کند. در این رویکرد، اقتباس از تکنولوژی و دانش غربیان براساس سلیقههای منحط و متحجر و برداشتهایی که با اسلام اصیل منافات دارند، طرد میشود.»
علی شریعتی فعال اقتصادی با انتشار فیلمی در توییتر نوشت: تشویق یکپارچه اعضا تشکلهای اقتصادی اتاق بازرگانی برای هفت ماه خدمت صادقانه حسین سلاحورزی. فردا انتخابات رئیس اتاق ایران بعداز ماهها مقاومت اعضای اتاق بازرگانی ایران با نظر دولت، برگزار میشود.
آیتالله مصباح در مصاحبهای درباره شریعتی میگوید: در بحث هایش مطرح کرده بود که پیغمبر اکرم صلیالله علیه و آله حضرت علی علیهالسلام را به عنوان کاندیدای خلافت تعیین کرد، نه به معنی نصب جانشینی. نصب را از آنجا انکار میکرد. طبعاً جایی برای ولایتفقیه و نصب ولایتفقیه باقی نمیماند.
شریعتی روز قبل خبر داده بود که از منابع آزاد شده ایران در بانک تی بی آی عراق نیز ۱.۶ میلیارد دلاری بدهی گازی به ترکمنستان پرداخت شده است.
درد علی (ع) دو گونه است: یک درد، دردی است که از زخم شمشیر ابن ملجم در فرق سرش احساس میکند و درد دیگر دردی است که او را تنها در نیمههای شب خاموش به دل نخلستانهای اطراف مدینه کشانده.
انسان، در دیدگاه شریعتی موجودی است همواره در حال شدن، با دو امکان همیشگی تعالی و تباهی. به تعبیر درخشان شریعتی «تنها در آخرالزمان میتوان تعریفی از انسان کرد که در این موقع دیگر انسان از بین رفته است»
مردم در سال ۵۶ و ۵۷ مردمی بودند که با مردم امروز کمترین نسبتی ندارند. در سال ۵۶ و ۵۷ مردم برای فداکاری بیشتر از هم سبقت میگرفتند مثلا اگر در خیابان ترافیک شکل میگرفت به دلیل تعارفزدن مردم به یکدیگر بود.
