وقتی از در وارد میشوند، دست «ماهان» در دستانش است، هر دو با سرهای بیمو و نگاهی خندان؛ سلام میکنند، لباس سورمهای کردی بهتن دارد و با لهجه شیرین اهالی «مریوان» سلام و احوالپرسی میکند، دانشآموزش را روی صندلی کنار خودش مینشاند و هر ازگاهی دستهای او را به مهربانی میفشارد.