استاد دامغانی میگوید تنها مصداقی که برای بخشی از غزل دوازدهم حافظ پیدا کرده، امام حسین (ع) است و آن ابیات این است:ای فروغِ ماهِ حُسن، از روی رخشان شما/ آبروی خوبی از چاه زَنَخدان شما، عزم دیدار تو دارد جانِ بر لب آمده/ بازگردد یا برآید؟ چیست فرمان شما؟
