نکته جالب توجه در کهنالگوی اصل مادینه یا مادر کبیر هستی که بسان یک کل بزرگ همه خصوصیات و ویژگیهای حیات و هستی اعم از خوب یا بد آن را در خود داشت، این است که بعدها با شروع دوران اسطورهزدایی به تجزیه این کهنالگو منجر شده و شخصیت مادر را در نگارههای سمبلیک مختلفی اعم از الهه، دختر شاه پریان، شیاطین، حوریان مهربان یا نامهربان، زن جادوگر، زن صلحجو و عشقآفرین، زن زیبا، زن نیرومند و ایثارگر و... متبلور میسازد.
