بنا‌های تاریخی یا به دلیل معماری یا به اعتبار صاحب بنا ارزشمند محسوب می‌شوند. خانه انیس‌الدوله، اما واجد هر دو این شاخص‌هاست. معماری اصیل و سنتی از حیاط و حوض فیروزه‌ای‌اش گرفته تا تالار و ایوان با طاق نیم‌دایره‌ای، اندرونی هشت‌دَر و سالن شاه‌نشینش، که به آن ارزش بخشیده تا سکونت بانوی قدر قاجار که به رغم اینکه بهره چندانی از زیبایی نداشت، ولی چنان دل شاه را برده بود که محال بود روی حرف او حرف بزند.
انیس الدوله دختری یتیم بود و به همراه عمو و دو برادر خود زندگی میکرد. ورود یکی از اهالی روستا به کاخ شاه اتفاق‌های زیادی برای این روستا رقم زد. از آبادی بیشتر روستا و ساخته شدن جاده گرفته تا معافیت پسران روستا از خدمت نظام. بعد‌ها وقتی انتخاب نام خانوادگی برای اهالی روستا اجباری شد، خاندان انیس الدوله نام خانوادگی «انیسی» را برای خود انتخاب کردند. در حال حاضر انیسی یکی از طایفه‌های نام آشنای روستای امامه به شمار می‌رود.
در دهه ۵۰ به دلیل نزدیکی ملک به کشتارگاه تهران، در محدوده میدان بهمن فعلی، اتحادیه و شرکت تعاونی صنف تهیه و توزیع گوشت گوسفندی تهران، خانه انیس‌الدوله را خرید و اکنون این خانه تاریخی در تملک اتحادیه صنف گوشت گوسفندی تهران است.
خانه تاریخی و کمتر شناخته‌شده انیس‌الدوله (سوگلی ناصرالدین شاه قاجار و مشهور به نخستین ملکه ایران) در تملک اتحادیه صنف گوشت گوسفندی تهران است. همین بهانه عجیب، کافی است تا برای تهیه گزارش راهی این خانه تاریخی با ارزش و در فهرست آثار ملی شویم. به ویژه این روزها که سریال پرطرفدار «جیران» پخش می‌شود.
سفر به زمین باستانی تبرستان: زیباترین آثار باستانی مازندران که باید ببینید 
