جابر قاسمعلی در گفتگو با فرارو:
واقعیت این است که در سالهای پس از انقلاب رابطه ادبیات و سینما از هم گسیخته؛ ما گعده و پاتوقهای خودجوش ادبی نداریم و الزاما نمیتوان با بخشنامهی دولتی، این رابطه را شکل داد. این در حالی ست که اتفاقا داستانهای قابل توجهی در این سالها خلق شده. اما متاسفانه یک گارد تعریف نشده بین داستان نویسان و سینماگران وجود دارد. در واقع این نسبت به درستی تبیین نشده و به همین دلیل داستان نویسان از تک و توک کارهای اقتباسی خود ناراضیاند. اما شما در همان سالهای پیش از انقلاب و دوره طلایی اقتباس در سینمای ایران میبینید شاعران سرشناسی مثل محمدعلی سپانلو و منوچهر آتشی در فیلم آرامش در حضور دیگران تقوایی بازی میکنند. این نشان دهنده اعتبار سینماست.