دوچرخهسواري در شهرهاي ايران همواره موضوعي چالشبرانگيز بوده است. هم به دليل مواضعي كه بر سر استقرار نظامهاي خدماترساني به دوچرخهسواران در شهرها وجود داشته و دارد و هم به دليل برخي مخالفتها با دوچرخهسواري خانمها. به عبارتي در ايران صحبت از دوچرخهسواري فقط به معناي استفاده مردان است كه كسي با آن مخالف نيست اما به محض واردشدن موضوع زنان، محدوديتها نيز خود را نشان ميدهند.