در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۱۶ مطلب
فیاض زاهد گفت: من روزنامهنگاران را بسیار شریفتر از آن میدانم که برای ندادن پول فیلترشکن، درخواست سفیدشدن سیمکارتشان را داده باشند. ما نباید وارد مجادله شویم. چون وارد شدن در این بازی به معنای فروکاستن مسئله است. به معنای نادیده گرفتن این است که حق داشتن اینترنت آزاد از همه مردم ایران گرفته شده است.
یک جامعهشناس گفت: اخیراً مشخصشده که دسترسی آزاد به اینترنت هم رانتی است که بین دایره خودیها توزیع میشود و سایر مردم مجبورند از سد فیلترینگ بگذرند تا به اینترنت دسترسی پیدا کنند. بدیهی است که این تبعیض و محرومیت، خشم و نارضایتی بهوجود میآورد.
در واکنش به افشای خط سفید برخی از تندروها سعی کردند با استراتژی سکوت از کنار این افشاگریها بگذرند، عدهای هم شروع به تکذیب کرده و آن را «دروغ توئیتری» خواندند و عدهای نیز با چرخشی عجیب و غریب فریاد رفع فیلترینگ سر دادند.
عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس شورای اسلامی گفت: من نمیدانم این عنوان خط سفید از کجا آمده است اما سیم کارتهایی که فیلتر نیست از روز اول که ما داخل مجلس آمدیم، به صورت غیرمستقیم به نمایندهها پیشنهاد میشد که اگر نیاز دارید ما خط شما را آزاد کنیم. من آن روز هم خدمت آقای وزیر گفتم که اگر مصوبهای در این زمینه دارید، مثلاً در شورای عالی، به ما نشان دهید که این موضوع وجود دارد.
یک فعال سیاسی اعلام کرد اگر اینترنت بدون فیلتر است که تدابیر دولتها بوده است نه مصرف کننده، اما ظاهرا توزیع موسعتر و بعضا بیدلیل انجام شده است.
عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران گفت: همین که نیروهای افراطی و مخالف آزادسازی نیز مجبور به استفاده از اینترنت آزاد شدهاند، بهترین دلیل برای ابطال نظریههای خودشان نسبت به فیلترینگ است.
رئیس جبهه موسوم به اصلاحات معتقد است «طرحهایی مثل اینترنت طبقاتی و امتیازاتی مانند خط سفیذ چگونه جامعه را دوپاره میکند: آنهایی که حق انتخاب دارند و آنهایی که ندارند.»
فعال رسانه گفت: همه باید از این محرومیت از رفع فیلتر نجات یابند و استثنا ندارد. ولی در دوره روحانی وزارت ارتباطات و دولت مخالف فیلترینگ بودند لذا هنگامی که فیلترینگ رخ داد کوشیدند که حداقل برخی اقشار از جمله روزنامهنگاران را مصون از فیلترینگ کنند.
احمد بخشایش اردستانی، نماینده مجلس، گفت: از زمانی که نمایندگان به مجلس راه پیدا کردهاند، فیلترینگ از خطوط آنها برداشته شده است.
ایده پشت ماجرای سیمکارتهای سفید، همان نخبهگرایی نادرستی است که میگوید، گروهی میتوانند تشخیص بدهند که فلان کالای عمومی برای بخشی از مردم خوب است و برای بخشی دیگر بد.
