راکتورهای پرورشدهنده به لطف فرآیندی به نام جذب نوترون (که یک اتم بارور است که میتواند از شکافت، نوترون دیگری را به خود جذب کرده و سپس به سوخت تجزیه شود)، میتوانند سوخت بیشتری را نسبت به آنچه از طریق شکافت میسوزانند، تولید کنند. در ادامه میتوان این سوخت را برای تولید سوخت بیشتری شکافت کرد و همین روش را ادامه داد.