در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۱۵۳ مطلب
کودکان کار همان فرزندان این سرزمین هستند که در پی لقمهای نان به کار گمارده میشوند تا مخارج خانواده شان را تهیه کنند. گرچه در جای جای این کشور پهناور وجود دارند، اما همچنان در چشم همگان نامریی هستند. هیچکس از قلبهای کوچک حسرت کشیده، دستهای پینه بسته و پشت خمیده شان خبری ندارد، اما هر روز میآیند گاهی گل و زمانی فال میفروشند و گاهی اوقات هم برای یافتن لقمهای نان در سطلهای بزرگ زباله فرو میروند و به لطف سیاستهای ناکارآمد روز به روز بر تعدادشان افزوده میشود. شرایط نامساعد زندگی آنان را…
این روزها چرخ دستی غلام از حرکت ایستاده، اما خود او نمیتواند در قرنطینه بماند و دست روی دست بگذارد؛ ۱۲ سال بیشتر ندارد، اما دیسک کمر امانش را بریده. کرونا برای او یک شوخی تلخ است؛ برای او که پدرش را از دست داده و مسئولیت زندگی مادر و خواهرانش را برعهده دارد. کار و کاسبی کودکان خیابان خوابیده، اما بیکاری غلام را به خیابان کشانده. این سرنوشت بسیاری از کودکان کار و خیابان است. کودکانی که کرونا هم نتوانست آنها را خانه نشین کند.
شمیلا شیرزاد در سخنانی گفت: من یک کودک افغان هستم که در سرزمین من جنگ است، من یک دختر افغان هستم که در کشور دیگر کار میکنم، در مترو کار میکنم برای گذاران زندگیمان. امیدوارم روزی برسد که در جهان هیچ کودک کاری وجود نداشته باشد
کارشناسان اعلام کردند زنگخطر ابتلای کودکان کار به اچآیوی زده شده است، اما آنچنان که باید جدی گرفته نمیشود. علی صابری وکیل دادگستری، مزدک دانشور پزشک و محقق در زمینه خشونت میان کودکان در کشور سوئد و زینب کلهر مددکار اجتماعی که سابقه فعالیت و مددکاری کودکان مبتلای به اچآیوی در انجمن احیای حقوق ارزشها را داشت، توضیحاتی ارایه کردند.
جشن مهر یلدا، ویژه برنامهی شب یلدا برای کودکان کار، صبح امروز با همت موسسه طلوع بینشانها در محله شوش تهران برگزار شد.
سیاستهای مهاجرتی ما واقعا اشکال دارد. افراد با ویزای توریستی یا زیارتی وارد کشور میشوند و در اینجا میمانند. خیلی از افراد هم غیرقانونی وارد میشوند. در حالی که توریستها در کشورهای دیگر برای کوچکترین رفتار غیرقانونی خود نگران هستند، اما خیلی از افرادی که قانونی یا غیرقانونی وارد کشور ما میشوند، بهراحتی و کاملا غیرقانونی در چهارراههای کشور مشغول کار میشوند.
با وجود اینکه این فرد نزدیک به ماجرا میگوید، اقدام برگزارکنندههای مراسم نمیتواند مصداق سوءاستفاده از کودکان و آزار آنها باشد، اما فعالان حقوق شهروندی نظر دیگری دارند. مهرداد آیینهوند، روانشناس در مورد این موضوع به «شهروند» میگوید: «تفاوت بنیادینی بین کودکی که وادار میشود چند دست لباس بپوشد و بین یک عده رژه برود، با کودکی که به نحوی دیگر کار میکند و کودک کار نامیده میشود، وجود ندارد. هر دوی آنها وادار میشوند که در مسیری غیر از کودکی قدم بردارند و این مصداق بارز کودکآزاری است.»
از عکس هایی که لوئیس از این کودکان گرفته مشخص است که آنها خیلی سریعتر از همتایان امروزی خود بزرگ شده اند.
بعد حسین جلو میآید. پیراهن استقلال تنش کرده و از وقتی ایران آمده استقلالی شده و حالا ۲۶ روز است که در مرکز یاسر نگهداری میشود. میگوید: خاله من خوشم نمیاد از بابام پول بگیرم، بابام پول نداره، من باید کار کنم مرد شم. حسین را به بهانه خوردن غذا به سمت اتوبوس بردهاند و حالا ۲۶ روز است که اینجاست. از مرز پاکستان به همراه برادرش آمده و اینجا ضایعات جمع میکنند. حسین ماهانه سه میلیون درآمد دارد که از آن دو میلیون را برای خانوادهاش میفرستد و بقیه را برای خودش نگه میدارد.
سطح شهرها پر است از متکدیان و کودکان کاری که معمولا با رهبری یک نفر فعالیت میکنند و مناطق مختلف شهر را برای گروههای مختلف دسته بندی کرده اند. این شبکه سازمان یافته مانند یک گروه مافیایی اجازه فعالیت به دیگران را در حوزه خود نمی دهند.
