چک باید همانند اسکناس برای پرداخت نقدی بهکار رود، ولی در عرف جامعهی ما اکثرا چک را به صورت مدتدار استفاده میکنند. برای مثال اگر فردی خریدی انجام دهد و چکی به تاریخ هفتهی بعد یا یکماه بعد یا حتی یکروز بعد صادر کند آن چک مدتدار و حقوقی است و قابلیت پیگیری کیفری ندارد. حتی اگر آن مدت یکروزه به علت تعطیل بودن بانکها و ادارات در زمان انجام معامله، تعیین شده باشد. حال این سؤال پیش میآید که با توجه به اینکه عرفا افراد چک را به صورت مدتدار استفاده میکنند پس چرا افرادی به علت صدور چک بیمحل زندانی هستند؟ در پاسخ باید بگوییم که علت وجود چنین معضلاتی این است که افراد نتوانستهاند اثبات کنند که چک را به صورت وعدهدار استفاده کردهاند. پس در این رابطه نحوهی اثبات این موضوع و شیوهی دفاع حائز اهمیت است.