چرا رسانه‌های غربی تنها از کشته شدن اعضای آشپزخانه مرکزی جهانی متاثر شدند؟

فرارو- دیوید هرست؛ از بنیانگذاران و سردبیر «میدل ایست آی» است. او مفسر مسائل منطقه‌ای است. او پیش‌تر در روزنامه «گاردین» فعالیت می‌کرد.

به گزارش فرارو به نقل از میدل ایست آی، شش ماه از زمانی می‌گذرد که نیرو‌های اسرائیلی بیش از ۳۳ هزار فلسطینی را سلاخی کرده و ۷۵ هزار نفر دیگر را مجروح ساخته و جمعیتی بالغ بر ۲.۳ میلیون نفر را آواره کرده و به آنان گرسنگی داده اند. آنان شمال غزه را ویران کرده، خدمات بهداشتی را برای ساکنان ان از بین برده اند و این پیام را ارسال کرده اند که همان کار را در رفح تکرار خواهند کرد. در این میان رهبران سیاسی‌ای بوده اند که این قتل عام را حق اسرائیل برای دفاع از خود قلمداد کرده اند. روزنامه نگاران داستان‌های تخیلی ترسناکی را درباره کار‌هایی که حماس در تاریخ ۷ اکتبر انجام داده منتشر کردند آنان مدعی شدند اعضای حماس سر نوزادان اسرائیلی را بریده و تجاوز دسته جمعی به زنان و دختران اسرائیلی انجام داده اند. سردبیران مطبوعات در کشور‌های غربی روایت‌ها درباره هدف حمله قرار گرفتن کاروان‌های کمک رسانی به غزه توسط نیرو‌های اسرائیلی را نادیده گرفته و پوشش نمی‌دهند.

تمام استدلال آنان برای دفاع از کشتار اسرائیل در حال فروپاشی است. آنان مدعی بودند که جنگ اسرائیل عادلانه و تمام اقدامات انجام شده توسط آن رژیم متناسب است. این در حالی است که رویه قانونی رسیدگی به این پرونده در دیوان بین‌المللی دادگستری نظر متفاوتی را مطرح کرده است. در این میان بریتانیا و امریکا نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل را نصیحت کرده و همزمان اسلحه در اختیار او قرار می‌دهند. با این وجو، بازی موش و گربه برای افرادی، چون دیوید کامرون وزیر خارجه بریتانیا به پایان رسیده است. بیش از ۶۰۰ حقوقدان برجسته، دانشگاهی و قضات سابق با امضای نامه‌ای سرگشاده به دولت بریتانیا هشدار دادند که در صورت ادامه ارائه تسلیحات به اسرائیل مرتکب نقض قوانین بین المللی خواهد شد.

تعدادی از لرد‌های بریتانیایی خواستار پاسخگویی دولت بریتانیا به دلیل حمایت از اسرائیل شده اند. آنان اشاره کرده اند که نیروی دفاعی اسرائیل از قوانین بین المللی پیروی نمی‌کند و به غصب و ربودن بیش‌تر سرزمین‌های فلسطینی مبادرت ورزیده و از ساخت شهرک‌های غیر قانونی اسرائیلی نشین در کرانه باختری حمایت کرده است.

رویکرد کلی در قبال اسرائیل واقعا در حال تغییر است. نظرسنجی انجام شده توسط یوگاو نشان می‌دهد که ۵۶ درصد از رای دهندگان بریتانیا در حال حاضر موافق ممنوعیت صادرات اسلحه به اسرائیل هستند و ۵۹ درصد از آنان می‌گویند اسرائیل حقوق بشر در غزه را نقض می‌کند. این نظرسنجی حاکی از حمایت قوی از ممنوعیت صادرات تسلیحات در میان رای دهندگانی است که قصد دارند در انتخابات بعدی به حزب کارگر رای دهند. ۷۱ درصد از طرفداران حزب کارگر که می‌خواهند در انتخابات شرکت کنند از ممنوعیت صادرات تسلیحات به اسرائیل حمایت کرده اند. این میزان در بین رای دهندگان لیبرال دموکرات ۷۰ درصد است. اما چه شد که چنین تغییر موضعی حتی از سوی لرد‌ها و افرادی که سابقا حامی حقوق فلسطینیان نبوده اند صورت گرفت؟

پیش از حمله به کاروان آشپزخانه مرکزی جهانی  اتفاقات زیادی رخ داده بود. نتانیاهو برای از بین بردن سابقه چنین صحنه‌های وحشتناک متعهد شد که دفتر منطقه‌ای الجزیره را تعطیل کند. این هم میخ دیگری بر تابوت صلح مذاکره شده بود. مقام‌های اسرائیلی به نقش قطر در تامین مالی پروژه‌های ساختمانی در غزه و نقش آن کشور در مذاکرات با شاخه سیاسی حماس که رهبری آن سازمان را در اختیار دارد توجه کرده اند.

الجزیره که تعدادی از خبرنگاران آن عمدا توسط ارتش اسرائیل در غزه کشته شده اند این اتهام را که تهدیدی برای امنیت ملی اسرائیل است رد کرده و آن را "دروغی خطرناک و مضحک" خوانده است. واقعیت آن است که الجزیره تنها کاری که کرده گزارش دادن حقیقت آن چیزی است که در غزه می‌گذرد و گویا این موضوع به اسرائیل آسیب می‌رساند.

"شلومو کرهی" وزیر ارتباطات اسرائیل الجزیره را به تشویق و خصومت ورزی علیه اسرائیل متهم کرده است. آیا این آزادی بیانی است که اسرائیل مدعی رعایت آن بود؟ سپس حمله هوایی اسرائیل بود که ساختمان کنسولگری ایران در دمشق را ویران کرد و محمدرضا زاهدی دومین فرمانده ارشد سپاه پاسداران انقلاب اسلامی را هدف قرار داد. این بار ایالات متحده با عجله به ایران گفت که هیچ نقشی در حمله اسرائیل نداشته، اما این حمله خط قرمز دیگری را در حمله به سفارت یا کنسولگری رد کرد.

اسرائیل دقیقا می‌داند چه کرده و از چه خطی عبور کرده است اسرائیل دقیقا می‌خواهد ایران را وارد جنگ کند. پس از آن بود که حمله سه گانه پهپاد‌های اسرائیلی منجر به کشته شدن هفت امدادگر سازمان آشپزخانه مرکزی جهانی شد. سه نفر از آنان بریتانیایی بودند. صفحات نخست روزنامه‌ها در بریتانیا، کانادا، لهستان و استرالیا (کشور‌های زادگاه امدادگران کشته شده) با خشم به این موضوع واکنش نشان دادند. حتی روزنامه "سان" که در حمایت از اسرائیل سابقه دارد و متعلق به گروه خبری خانواده مرداک است نیز از حمله اسرائیل انتقاد کرد. باید پرسید حمله اخیر به کاروان آشپزخانه مرکزی جهانی چه تفاوتی با دیگر حملات انجام شده از جمله حمله به کاروان امادرسان سازمان ملل متحد توسط اسرائیل داشت؟ تنها تفاوت ان بود که که هفت امدادگر اخیرا کشته شده بریتانیایی، لهستانی، استرالیایی و کانادایی بودند و بنیانگذار آن گروه یک سرآشپز معروف بود. با این وجود، مطمئنا تمام حملات دیگر به کاروان‌های کمک رسانی غیر قابل دفاع بوده اند. تنها چیزی که این بار متفاوت به نظر می‌رسد ملیت افراد داخل خودرو‌ها بود همه آنان از کشور‌هایی بودند که دولت‌های ان کشور‌ها از ادامه جنگ حمایت می‌کنند.

اکنون یک دوست اسرائیل باید از خود بپرسد دقیقا دوست چه چیزی است؟ دوست آپارتاید؟ دوست نسل زدایی؟ دوست گرسنگی دادن دسته جمعی به مردم غزه؟ دوست شهرک نشینان اسرائیلی که روستا‌های عرب نشین را به آتش می‌کشند؟ دوست تعصب مذهبی؟ دوست فاشیسم؟

در این میان هیچ واکنشی نمی‌تواند ناکافی‌تر از خشم ساختگی‌ای باشد که توسط "جو بایدن" رئیس جمهور فعلی امریکا که به دنبال انتخاب مجدد در انتخابات است بیان شده است. بایدن گفته که کارزار بمباران رفح جایی که ۱.۵ میلیون پناهجو در آن محاصره شده اند عبور از خط قرمز خواهد بود. او گفته که حمله به کاروان آشپزخانه مرکزی جهانی نشان داد که اسرائیل به اندازه کافی برای محافظت از کاروان‌های کمک رسانی کاری انجام نداده است.

صدا را کم کنید. اظهار نگرانی‌های کاخ سفید و وزارت خارجه امریکا را نادیده بگیرید و تنها بر روی اقدامات بایدن تمرکز کنید. بایدن این قدرت را دارد که ارسال تمام تسلیحات از جمله بمب‌ها به اسرائیل را متوقف کند. او در واقع از این قدرت برخوردار است که محدودیت سختی را برای استفاده از آن تسلیحات ایجاد کند. با این وجود، او هیچ یک از این کار‌ها را انجام نداده است. او در انجام این کار در قبال روسیه از خود تردیدی نشان نداد. بایدن، اما چنین کاری را در مورد اسرائیل انجام نداده است. برعکس او همزمان با گمانه زنی در مورد جانشین نتانیاهو در نظر دارد ۵۰ فروند جنگنده اف – ۱۵ جدید، موشک‌های هوا به هوای پیشرفته میان برد Aim-۱۲۰ و هم چنین کیت مهمات حمله مستقیم مشترک را به اسرائیل بفروشد.

نشریه "پولیتیکو" گزارش داده که این فروش باعث می‌شود اسرائیل به تسلیحات هدایت شونده دقیق دست یابد. بایدن در این هفته چه کار دیگری انجام داده است؟ "جیک سالیوان" مشاور امنیت ملی خود را مامور کرده تا "محمد بن سلمان" ولیعهد عربستان سعودی را برای امضای توافق نامه ابراهیم تحت فشارقرار دهد. اگر بایدن به طور جدی فکر می‌کند که در بحبوحه جنگ شش ماهه اسرائیل امضای یک تکه کاغذ برای خفه کردن شورشی که در قلب‌های اعراب از امان تا مراکش در حال وقوع است کافی می‌باشد باید گفت که فردی متوهم است.

اکنون دولت اردن نمی‌داند باید چه کاری انجام دهد. آیا می‌تواند سازمان دهندگان تظاهرات اعتراضی در امان را بازداشت کند و یا باید با تظاهرکنندگان همصدا شود؟

"سمیح المعایطه" وزیر سابق اطلاعات اردن در گفتگو با شبکه سعودی "الحدث" تلاش کرده انگشت اتهام را به سمت "خالد مشعل" رئیس سابق شاخه سیاسی حماس که از سوء قصد توسط موساد در اردن جان سالم به در برده نشانه بگیرد. با این وجود، او به خوبی می‌داند که دامنه اعتراضات بسیار وسیع‌تر از صرف ابراز همبستگی با غزه است. اعتراضات نشان دهنده قدرت قبایلی هستند که اقتدار پادشاه اردن را به چالش کشیده اند. خلق و خوی شورشگری درست مانند آغاز بهار عربی مسری است. تظاهرات گسترده در مراکش و تظاهرات اعضای سندیکا‌ها در قاهره بازتاب دهنده آن چیزی است که در امان می‌گذرد.

دیکتاتور‌هایی که بهار عربی را سرکوب کردند نگران هستند و شروع به حمایت از یکدیگر کرده اند. معلوم است که چه اتفاقی می‌افتد و اگر اسرائیل اجازه دهد این جنگ شش ماه دیگر ادامه یابد مشخص است که چه رخ خواهد داد. رویای مادام العمر یک وطن برای یهودیان در خاورمیانه در حال تبدیل شدن به یک کابوس است. با این وجود، برای همه کسانی که از سرمایه گذاری اسرائیل برای آن تحقق آن رویا حمایت کرده اند کابوس رخ خواهد داد.