استفاده پوتین از بحران اوکراین برای تحقیر و خالی کردن جیب بایدن

فرارو- کلودیا روز؛ نویسنده و روزنامه نگار امریکایی. پیش‌تر ستون‌نویس روزنامه «وال استریت ژورنال» بود و اکنون برای نشریه «فوربس» می‌نویسد. کارهای اخیر او متمرکز بر روی کره شمالی، ایران، سازمان ملل متحد و با تاکید بر ردیابی کشتی‌های تجاری و روش‌های فرار از تحریم‌ها بوده‌اند. او در سال ۱۹۹۰ میلادی به دلیل گزارش‌های خود درباره تظاهرات میدان تیان آنمن در سال ۱۹۸۹ میلادی از سوی باشگاه مطبوعات خارج از کشور امریکا مورد تقدیر قرار گرفت. او در سال ۱۹۹۴ میلادی داستان کاملی درباره اردوگاه‌های کار اجباری کره شمالی را منتشر کرد. روزت از منتقدان دائمی عملکرد سازمان ملل متحد بوده است. او افشاگر پرونده فساد پشت برنامه نفت در برابر غذای سازمان ملل متحد بود. او فاش ساخت که سازمان ملل متحد ۲۱ میلیارد دلار پولی که برای عراقی‌های گرسنه در آن زمان در نظر گرفته شد را به عنوان رشوه و باج به صدام حسین و اطرافیان‌اش داده بود. او برای این گزارش تحقیقی در سال ۲۰۰۵ میلادی جایزه «اریک بریندل» برای برتری در روزنامه نگاری نظر و جایزه «قلم قدرتمند» را از مرکز «برای سیاستگذاری امنیتی» دریافت کرد.

به گزارش فرارو به نقل از نیویورک سان، علیرغم آن که بایدن به پوتین هشدار می‌دهد که حمله به اوکراین باعث تحریم‌های شدید در فردای مه‌آلود پس از تجاوز خواهد شد دیکتاتور روسیه از بحران فعلی برای تحقیر و خالی کردن جیب بایدن و غرب استفاده می‌کند. حرکت بعدی پوتین هر چه که باشد ارزش آن را دارد که آن چه را که پیش‌تر به دست آورده است مورد ارزیابی و محاسبه قرار دهیم.

بایدن علیرغم تمام هشدارهایش تاکنون هیچ هزینه جدی‌ای بر پوتین به منظور تهدید اوکراین از طریق زمینی و دریایی تحمیل نکرده است. حاکم روسیه ماه‌ها وقت صرف جمع آوری یک نیروی ضربتی از کشتی‌های جنگی در امتداد سواحل اوکراین و بیش از ۱۵۰ هزار سرباز در امتداد مرزهای زمینی آن کشور کرده است. او در ماه آوریل تهدید کرد که با نیروی کم‌تری به اوکراین حمله خواهد کرد اما مجبور به پرداخت بها و هزینه‌ای برای آن تهدید نشد.

آن چه پوتین از تجربیات پیشین و اخیر آموخته این است که می‌تواند بدون مواجه شدن با مجازات جدی تهدید کند، به ایجاد رعب و وحشت بپردازد و در پوشش مانور، خود را برای تهاجم آماده سازد. اکنون او برای مدتی سربازان را به خانه می‌فرستد اما در هر مرحله‌ای که تصمیم برای ادامه کارزار را اتخاذ کند با بحران اخیر تمرین آموزشی مفیدی را برای ارتش روسیه فراهم ساخته است.

در حالی که پوتین در حال آماده‌سازی تسلیحات خود بوده آمریکا از مذاکرات خودداری کرده است و مقام‌های ارشد امریکایی به گونه‌ای این موضوع را مطرح می‌کنند که گویی پوتین در یک کامیون فراری گیر افتاده و در سراشیبی حرکت می‌کند. این در حالی است که مشکل این نیست که پوتین در سراشیبی قرار گرفته است. نکته مهم آن است که پوتین در ایجاد بحران‌هایی که می‌تواند آن را دستکاری کند تخصص دارد و این او بوده که بحران اخیر اوکراین را ایجاد کرده است.

پوتین تمایل خود را برای احیای امپراتوری روسیه پنهان نمی‌کند. او پیش‌تر در سال ۲۰۰۸ میلادی به گرجستان حمله کرد. او اکنون یک کشور طلسم شده چون بلاروس را کنار خود دارد. پوتین در سال ۲۰۱۴ میلادی کریمه را تصرف کرد و اخیرا در جریان تحولات داخلی در قزاقستان دست به مداخله زده است. او سال‌ها به درگیری جدایی طلبان در شرق اوکراین با دولت مرکزی آن کشور دامن زده است. اگر او هنوز تصمیم خود را در مورد اوکراین نگرفته باشد ممکن است صرفا به دلیل وقت گذاشتن باشد تا واکنش ضعیف آمریکا شگفتی ایجاد کند.

تهدید بایدن مبنی بر توقف خط لوله نورد استریم ۲ (که گاز روسیه را به آلمان می‌رساند) در صورتی که روسیه به اوکراین حمله کند احتمالا زمانی ترسناک‌تر به نظر می‌رسید که آلمان با امریکا همصدا بود در حالی که اکنون این چنین نیست. هم چنین، این تهدید زمانی موثر بود که بایدن خود سال گذشته پیش برنده پیشرفت همان خط لوله گازی نبود.

واقعیت آن است که اگر پوتین با الزام به پرداخت هزینه و مجازات مواجه نشود تلاش برای محاصره کردن او از طریق دیپلماسی خنده دار خواهد بود. مقام‌های ارشد آمریکایی خود را به این سو و آن سو می‌زنند. بایدن با پوتین دیدارهای مجازی داشته است. رئیس جمهور فرانسه، وزیر خارجه بریتانیا و صدراعظم آلمان همگی به مسکو سفر کرده‌اند تا با پوتین گفت و گو کنند. آقای پوتین هیچ امتیاز و پیشنهادی ارائه نداده است جز اینکه خواسته در مورد موضوعاتی مانند این که چه کسی می‌تواند به ناتو بپیوندد، یا ناتو موشک‌ها و نیروهایش را در کجا مستقر کند غرب و ناتو وادار به تسلیم شوند.

پوتین خود یک سفر بزرگ انجام داده است سفری به پکن برای تقویت همکاری رو به رشد با «شی جین پینگ» رهبر حزب کمونیست چین.

پوتین برای شرکت در افتتاحیه المپیک زمستانی به عنوان مهمان افتخاری به پکن سفر کرد. پوتین و شی از پکن بیانیه‌ای منتشر کردند. پس از آن، سخنگوی پنتاگون گفته بود: «مطمئنا شواهدی وجود دارند که نشان می‌دهند چین تصمیم گرفته در رابطه با آن چه در اروپا می‌گذرد در کنار روسیه بایستد». اگر چین قصد تصرف تایوان را داشته باشد شی بدون شک می‌تواند انتظار رفاقت مشابهی را از سوی پوتین داشته باشد.

رفتار و رویه شی - پوتین به منزله اعلام نظم نوین جهانی است که در آن چین و روسیه قدرت‌های برتر هستند. این بیانیه که توسط کرملین به زبان انگلیسی نیز ترجمه و منتشر شده به آمریکا به عنوان یک «بازیگر رو به زوال جهانی» اشاره می‌کند که «علیرغم مخالفت جامعه بین المللی مانع از

توسعه و پیشرفت بشریت می‌شود». این بیانیه سزاوار رد و تکذیبی ریگانیستی از سوی رئیس جمهوری امریکاست. نفس خود را حبس نکنید. در اوایل هفته جاری، تهدیدهای پوتین ایالات متحده را وادار کرد تا سفارت خود را در کی یف تعطیل کند و کارکنان آن را به لویو نزدیک مرز لهستان انتقال دهد. این دومین بار در هفت ماه گذشته است که ما یک سفارت در معرض تهدید را تعطیل می‌کنیم. اولین بار در افغانستان تسلیم شدیم و سفارتخانه‌مان را تعطیل کردیم. تعطیلی نمایندگی دیپلماتیک‌مان در کی یف، تضمین بایدن مبنی بر این که آمریکا در کنار اوکراین می‌ایستد را بی‌ارزش می‌سازد. این برای ما یانکی‌ها تحقیرآمیز است. پوتین به جهانیان نشان می‌دهد که این تنها طالبان نیستند که می‌توانند ایالات متحده را برای خروج وادار کنند.

چیزی که پوتین آموخته است این است که اگر حمله به اوکراین را آغاز کند لازم نیست نگران رویارویی با نیروهای آمریکایی باشد چرا که امریکایی‌ها آنجا حضور نخواهند داشت. بایدن هفته هاست که در گفته‌هایش اشاره می‌کند علیرغم آن که ایالات متحده تدارکات و پشتیبانی لجستیکی ارائه می‌کند هیچ نیروی نظامی‌ای را برای جنگ با روسیه در اوکراین نخواهد فرستاد. این هدیه‌ای از سوی بایدن به پوتین است. اگر بایدن در این باره رویکرد ابهام‌آمیز را حفظ کرده بود دست کم اهرم بازدارنده مفیدتری در برابر اقدامات کرملین در اختیار داشت.