(تصاویر) نور سپید هدایت در انتظار حکم شهردار

موسسه نور سپید هدایت واقع در پارک شوش یک مددسرای بانوان برای کاهش آسیب‌های اجتماعی زنان است. زنانی که چنان در زندگی مورد ظلم، آزار و اذیت، بی عدالتی، سردرگمی، اعتیاد وتجاوز قرار گرفته اند که اکنون تمام راه‌ها برایشان به بن بست بزرگی منتهی شده است. بن بستی به نام آوارگی.

شاید برای خیلی از ما آوارگی به اندازه یک لغت در ذهنمان جا بگیرد. اما آیا واقعا می‌دانیم آوارگی چیست؟ آیا درکی از آوارگی یک زن داریم، چون در نهایت یک مرد آواره با تمام سختیهایش شاید بتواند شب هنگام از خودش مراقبت کند، اما یک زن چگونه در خیابان و در نا امنی، شب را به صبح برساند؟ سرما و گرما و گرسنگی و بیماری را تحمل کند با عدم امنیت وتجاوز چه کند؟ با ترس از اراذل و اوباش چه کند؟ با خطراتی که یک زن را دردل تاریکی شب تهدید می‌کند چه کند؟

تازه این درد جایی به فاجعه‌ای بزرگتر تبدیل می‌شود که پای کودکی نیز به میان بیاید. مادرانی که با کودکانشان درکلان شهر تهران بی سرپناه و بی یاورند. مادرانی که درد رنج کشیدن کودکانشان بارمضاعف آلام بی انتهای آنهاست.

نور سپید هدایت برای این زنان معتاد، برای این بانوان بی پناه، برای این مادران و کودکان آواره، تنها یک مرکز کاهش آسیب‌های اجتماعی نیست. این موسسه برای آن‌ها خانه است. خانه‌ای که روزگار از آن‌ها دریغ کرده. خانه‌ای که در آن آرامش دارند؛ که در آن غذای گرم می‌خورند وبیماری هایشان درمان می‌شود. اگر معتادند طوری با آن‌ها رفتار می‌شود که نه به اجبار، بلکه به دلخواه خودشان اعتیاد را ترک می‌کنند و به زندگی عادی باز می‌گردند. حرفه می‌آموزند و کسب درآمد می‌کنند. کودکانشان کودکی می‌کنند و ترس هایشان را فراموش می‌کنند.

قلب‌هایی در آن خانه برایشان می‌تپد و درد و دلهایشان شنیده می‌شود و مهم‌تر از همه اینها، سقفی دارند که شب هنگام در امنیت کامل بخوابند. حالا نور سپید هدایت که کورسوی امیدی برای قلب‌هایی رنج کشیده است در شرف تعطیلی است و دلشوره زنان این مرکز، مادران و کودکان این مرکز از آوارگی دوباره، قلب انسان را به درد می‌آورد.

واقعیت این است که شهرداری منطقه ۱۲ بعد از یک قرارداد ۲ ساله، بعد از امید‌هایی که به این خانه بسته شده، می‌خواهد این موسسه را تعطیل کند.

سپیده علیزاده مدیر این مرکز از کم مهری مسئولان و باز پس گیری ساختمان می‌گوید. او دست یاری به سوی همه دراز کرده است تا شاید بتواند این سرپناه را حفظ کند. در حالی که معاون دادستان کل کشور بعد از بازدید چند ساعته از این مرکز در نامه‌ای به شهردار تهران و منطقه اعلام کرده که به این مرکز اجازه ادامه فعالیت بدهند و تمام زیرساخت‌ها مانند برق و گاز و تعمیرات فراهم شود، تنها امید این بانوان آسیب دیده، نظر مساعد علیرضا زاکانی شهردار تهران است و در واقع حیات دوباره مرکز زنان بی خانمان شوش در گرو تصمیم اوست.

عکاس: لیلا سادات عقیلی