امثال لیونل مسی و کریس رونالدو و نیمار و ام باپه، جزو مردانی هستند که به دلیل نبوغ بالای شان از هر دام و تله و ترفند تاکتیکی فرار می‌کنند و خیلی بعید است تیمی و کادر فنی‌ای پیدا شود که بتواند تام و تمام، آن‌ها را از جریان بازی خارج کند.
مهاجم الدحیل یعنی اولونگا، اما با هر متر و معیاری جزو چنین مردانی محسوب نمی‌شود. او، اما در ۲ بازی، ۵ بار دروازه استقلال را باز کرد درحالیکه تمام گل‌های زده تیم قطری به استقلال ۶ تا بود و همین نشان می‌دهد اولا اولونگا چه مهره تاثیرگذاری در جریان بازی الدحیل است و ثانیا باید توسط کادر فنی استقلال، طوری آنالیز شود که اثرگذاری اش به حداقل برسد.
اولونگا در ۲ بازی برابر استقلال هر کاری که دلش خواست را انجام داد؛ گل اول او در بازی رفت، روی ریباند ضربه ادمیلسون بود. گل دوم را روی پاس اشتباه ریگی در یک مصاف تک به تک زد. گل سوم را بعد از کنترل توپ درون محوطه ۵/۵ متر، چرخشی کامل و ضربه‌ای دقیق وارد دروازه استقلال کرد. گل چهارمش را از روی نقطه پنالتی زد و گل پنجم را با یک ضربه سر حاصل از ارسال از کنار. با این کلکسیون باید چطور کنار آمد و هضم کرد؟
کادر فنی استقلال چطور و چگونه مهاجم اصلی رقیب قطری اش را آنالیز کرده بود؟ آیا اصلا آنالیزی انجام شده و اولونگا تحت فشار بود که توانست فقط ۵ گل بزند؟ مامور مهار اولونگا چه بازیکنی بود؟ نمی‌توان پذیرفت، کادر فنی استقلال این مهاجم را بدون یار مستقیم تحت نظر گرفته و به آن حدی از فوتبال رسیده که تصمیم گرفته با یارگیری منطقه‌ای و فضایی، اولونگا را از جریان بازی خارج کند. اگر نام مامور مهار اولونگا در بازی رفت، مرادمند است چرا بعد از هر بار عدم موفقیت شماره ۳، مامور مهار تعویض نشد و حتی برای چند لحظه، سیاوش یزدانی عهده دار چنین مسئولیتی نشد؟ با تکیه بر کدام توانایی و پتانسیل، مرادمند برابر اولونگا قرار گرفت درحالیکه تنها توانمندی مدافع استقلال، زدن زیر توپ است و انتظار بازیسازی و چیز‌های دیگر از او، اشتباهی نابخشودنی.
در بازی دوم به محلی که خطای پنالتی روی اولونگا رخ داد، نگاه ویژه‌ای باید کرد؛ فضای بین مدافع میانی متمایل به راست و مدافع راست و این دقیقا همان فضایی است که گل دوم اولونگا در بازی برگشت هم رقم خورد. گل سوم اولونگا در بازی رفت هم از فضایی زده شد که بین مدافع میانی و مدافع کناری ایجاد می‌شود. همه این‌ها یعنی اولونگا، استاد قرار گرفتن در فضای ایجاد شده بین زنجیره دفاعی است، ولی کادر فنی استقلال یا موفق به شناخت چنین موضوعی نشده (که بسیار بعید است) یا نتوانسته راهکاری برای فائق آمدن و خنثی سازی چنین ترفندی را پیدا کند یا بازیکنی نداشته که بتواند از پس اجرای تدابیر کادر فنی و مهار اولونگا بربیاید.
تفاوت استقلال و الدحیل اینطور رقم خورد که تیم قطری ۴ امتیاز از ۲ بازی به جیب زد و تنها یک امتیاز نصیب فرهاد مجیدی و یارانش شد. همه این ۴ امتیاز هم بدون شک و تردید به پای اولونگا نوشته می‌شود که ۵ تا از ۶ گل زده الدحیل را یک تنه وارد دروازه رشید مظاهری کرد.ای کاش کادر فنی استقلال، آنالیز بهتری از اولونگا می‌کرد و یا اینکه از نظر نیروی انسانی، مهره بهتری داشت که می‌توانست از پس مهار او بربیاید طوریکه مهاجم الدحیل به جای ۵ گل، مثلا ۳ گل می‌زد و یا حتی کمتر؛ همین جزییات است که استقلال را در منگنه تیم قطری و تیم عربستانی قرار داده و باعث شده آن‌ها همچنان به انرژی فراوانی برای صعود از این گروه و ۲ بازی پیش روی شان نیاز داشته باشند آنهم درحالیکه دیاباته و نادری و احتمالا اسماعیلی را فعلا به دلیل مصدومیت از دست داده اند.
فوتبالی
