گردشگران خارجی بعد از سفر به ایران چه می نویسند؟

خواندن سفرنامه گردشگرهای خارجی که به ایران سفر کرده اند همیشه فرصت هیجان انگیزی است برای محک زدن خودمان،برای اینکه بدانیم ما و فرهنگ ایرانی مان از نگاه آدم های بیرون چه شکلی است؟!

«ایران هراسی»و «اسلام هراسی» شگرد تازه ای  برای رسانه های دنیا نیست. رسانه هایی که همیشه تلاش می­کنند تا به مردم دنیا بفهمانند ایران جای ترسناکی است. اما با همه این ها همیشه هستند آدم هایی که باز انتخابشان برای سفر کردن کشور ما باشد. آدم هایی که هشدارهای اطرافیانشان هم نتوانسته آن ها را از سفر به ایران منصرف کند.  به همین خاطر تضاد تصویر ذهنی این گردشگران با تصویر عینی آنها از ایران  باعث شده  تا  سفرنامه های آنها پر باشد از نکته های دوست داشتنی و تامل بر انگیز از فرهنگ ایرانی،چیزهایی که شاید تا به حال خودمان هم کمتر به آنها توجه کرده باشیم.

خیلی از توریست های خارجی بعد از سفر به ایران خاطرات سفرهایشان را روی وبلاگ ها و صفحات شخصی شان منتشر می کنند. یکی از نکته هایی که اکثر توریست ها در باره سفر به ایران از آن یاد کرده اند درباره «تعارف» ایرانی هاست. انگار این رسم قدیمی حسابی توریست های خارجی را به دردسر انداخته است. جیمز یکی از انهایی است که بعد از سفر به ایران می گوید«تعارف ایرانی ها برای من شبیه کابوس است» اما ماریشیا درباره این رسم ما ایرانی ها در وبلاگش این طور نوشته که« شما همیشه باید نسبت به پرداخت  پول تاکسی و رستوران اصرار داشته باشید اما ایرانی های جوری وانمود می کنند که نمی خواهند از شما پول دریافت کنند. در تعارف ایرانی ها انگار میزبان موظف است که هرچیزی را که مهمان دوست دارد ارائه کند و مهمان هم به همان میزان وظیفه دارد که همه آنها را رد کند» اما  نیک تعارف کردن ایرانی ها را تلاشی برای نشان دادن سخاوتمندی شان می داند« قانون پیچیده ای در ایران وجود دارد به نام تعارف در تعارف شما باید کاری کنید یا چیزی پیشنهاد دهید که حتی خودتان هم از پس آن بر نمی آیید حتی راننده تاکسی ها و بازاری ها به شما پیشنهاد می کنند که مجانی از خدماتشان استفاده کنید . اما باید مواظب باشید و قبول نکنید چون پیروی نکردن از این قانون ناگفته در ایران اصلا صورت خوشی ندارد برخورد با تعارف ایرانی ها برای مسافران خارجی مثل راه رفتن روی میدان مین است.»

یکی از توریست ها بعد از سفرش به ایران درباره واحد پول ما ایرانی ها و مشکلات معاوضه و مبادله اش این طور گفته«گیج کننده ترین اتفاقی که در ایران ممکن است برایتان بیفتد مواجهه با پول است چون واحد رسمی پول ایرانی ها ریال است ولی آنها در همه مواقع قیمت ها را با«تومان» حساب و کتاب می کنند. من با ریاضی مشکل ندارم .چون هر 10 ریال با یک تومان برابری می کند اما چیزی که برایم سوال بود اینبود که چرا؟ واقعا چرا؟  مردم ایران هنوز واحد رسمی پولشان (ریال) بر می گردد به 80سال پیش اما خودشان با تومان حساب می کنند» علاوه بر این یکی دیگر از همین گردشگرهای اروپایی به نکته بامزه ای در برخورد با بحران پول خرد ما ایرانی ها اشاره کرده است«یکی از مشکلات جدی خرید کردن تو ایران نبود سکه و پول خرد است به قدری که گرفتن 2000 ریال یا500 ریال در خریدهای ایرانی تقریبا چیزی غیر ممکن است با این حال فکر می کنید وقتی توی خرید پولی ندارند که به شما پس بدهند چه کار می کنند؟ آنها به جای پول یک شیرینی به شما می دهند؟ بله درست شنیدید شیرینی!(با خنده) آنها همیشه کنار دخلشان یک بسته از این چیزهای شیرین دارند و اگر پول خرد نداشته باشند یکی از آنها را توی کیفتان می اندازند انگار که توی بهشت اید، البته برای کسانی که شیرینی دوست دارند!»

اما یکی از چیزهای جالب توجه مردم ما برای «ماری» بینی های چسب زده ما ایرانی ها بوده است. او در وبلاگش به ایران لقب پایتخت دماغ های عملی را داده«من خیلی بامزه به این نتیجه رسیدم. روز اول وقتی در حال سفر بودم یک پسر نوجوان را دیدم با یک چسب روی دماغش، با خودم گفتم حتما تصادف کرده، روز بعد باز یک مرد دیگر را دیدم و بعد به این فکر کردم که شاید مردهای ایرانی زیاد باهم دعوا می کنند. چون در حومه کردستان بودم و همه کسانی را که دیده بودم پسر بودند اصلا به عمل دماغ فکر نمی کردم تا اینکه بالاخره روز بعد در یکی از رستوران های یکی از شهرهای بزرگ یک دختر جوان بیست ساله را دیدم که دقیقا همان چسب را روی دماغش زده بود و به من گفت که او این چسب ها را بیشتر از زمانی که باید روی دماغش نگه می دارد تا به همه نشان دهد که جراحی بینی داشته! همه مردم ایران توجه ویژه ای روی دماغ دارند و این یک «وسواس ملی» برای آنهاست و برای من بامزه بود که بارها باید برای آنها توضیح می دادم که من عمل دماغ نداشته ام»

«همه جای دنیا مردم دوست داشتنی هست، اما صبر کن تا به ایران بروی» این جمله ای است که داریس پس از حضور در کشور ما نوشته او می گوید همه ایرانی ها در مواجهه با گردشگران خارجی چند واکنش شبیه به هم دارند«به محض اینکه وارد ایران می شوید یک سری چیزها کاملا واضح است. ایرانی ها به شدت نسبت به توریست های خارجی کنجکاوند. تقریبا به محض گذر از مرز ترکمنستان مردم محلی توی خیابان به گرمی از شما استقبال می کنند و داد می زنند که «به ایران خوش آمدید» مردم ایران همیشه سه سوال اصلی از شما  دارند اینکه اهل کجا هستید؟ چه دینی دارید؟ درباره ایران چه فکر می کنید؟ مهمان نوازی عمیقا در فرهنگ ایرانی ها ریشه دوانده اما آنها نگران و خجالت زده تصویری هستند که رسانه ها از آنها نشان می دهد اما مردم ایران می دانند که چه کسانی هستند و نسبت به ایرانی بودنشان غرور دارند. آنها می گویند همیشه پای چیزی که به آن باور دارند می ایستند برای همین در طول تاریخ این کشور مردم ایران همیشه تغیرات بزرگی را در دولتشان و در زمینه حقوق بشر انجام داده اند.»

یکی از کارهایی که گردشگران خارجی بعد از سفر به ایران می کنند،برطرف کردن تصورات غلط و رایجی است که مردم دنیا درباره ایران دارند. این تصورات بعضی هایشان به قدری ترسناک است که به قول یکی از گردشگرها باعث می شود وقتی شما از سفر به ایران برای اطرافیانتان حرف می زنید آنها را وحشت زده ببیند حالا یکی از آنها در صفحه اش به سوالات رایج پاسخ داده«مردم فکر می کنند ایرانی ها عرب هستند! اما آنها نیستند. مردم فکر می کنند در ایران بمب گذاری می کنند، اما انها هرگز این کار را نمی کنند. مردم فکر می کنند ایرانی ها از غربی ها متنفرند، اما آنها نیستند بعضی ها نسبت به آمریکا این طوراند که اگر نگاهی به تاریخ آنها بیندازید می فهمید چرا!»

«دست کم گرفته شده ترین نقطه سیاره» این لقبی است که یکی از آنها در یادداشتش به ایران نسبت داده است. اکثر آنها می گویند که ایرانی ها خونگرم ترین و مهمان نوازترین مردمی هستند که تا به حال دیده اند «ایرانی ها با ماشینشان حاضرند  صدها مایل به شما سواری بدهند حتی اگر مسیرشان با شما کاملا متفاوت باشد. یا بهتر بگویم آنها تا صدها کیلومتر شما را می رسانند و بعد به شما می گویند که اتفاقا مسیرشان همینجا  بوده می خواستند مواد غذایی بخرند. برای آنها مهمان، مهمان است و در فرهنگ مردم ایران مهمان دوست خدا است. شاید شما وقتی این را بخوانید بگویید چرا؟ همه این کارها یک دلیل مشابه دارد؛ اینکه ایرانی ها فوق العاده اند. آنها گاهی وقت ها بیش از اندازه خوب هستند!» نیکلاس هم درباره این ویژگی اخلاقی  ایرانی ها نوشته« شما در ایران حتی به کتاب راهنما هم احتیاج پیدا نمی کنید کافی است توی خیابان با یک چهره بهت زده باستید تا ببینید یک ایرانی چه طور شما را به خانه اش دعوت می کند. در ایران هر جا که باشید همین که نقشه را بیرون می کشید همیشه کسی هست تا کمکتان کند. اگر کمی تشنه به نظر برسید همیشه کسی هست تا شما را به یک چای دعوت کند  تا ببینید هنوز چند دقیقه نکشیده دوست جدید ایرانی تان شما را به خانه اش دعوت کرده است.»