آقای یه جورایی، یک سانتر بی هدف و باز هم ضعف دفاع خطی

درود بر گروه فرارو 
به پيوست مطلبي در مورد مدل گزارش هاي فوتبالي اين روزهاي فوتبال و برنامه هاي مرتبط ورزشي تقديم حضور ميگردد. 
 
با تشكر 


حتما با نگارنده هم عقیده اید که یک گزارشگر و مفسر تاثیر بسزایی در لذت بردن بیننده و شنونده از یک مسابقه ورزشی دارد.

در کشور ما تعدد گزارشگران تنها در ورزش فوتبال دیده می‌شود - برخلاف کشورهای اروپایی و ایالات متحده- و در دیگر ورزشها گزارشگران ثابت و قدیمی همیشه میهمان ناخوانده گوشهای خسته مخاطبین است .

اما در فوتبال که بی شک پر مخاطبترین و جذابترین ورزش کشور ماست علاوه بر گزارش های خوب،  مواردی مشاهده میشود که شعور مخاطب را کمتر در نظر گرفته و سعی در القای نظر شخصی به جامعه ی تیزبین ، فهیم و نکته سنج دو آتیشه  فوتبالی دارد.
در ادامه سعی میشود بررسی منصفانه و کوتاه از گزارش ها و مجریان برنامه های ورزشی داشته باشیم.

بهرام شفیع
او قدیمیترین مجری ورزشی فعال سیماست،‌ برنامه نوستالژیک و نسبتا پر مخاطب ورزش و مردم را با امضای او میشناسیم.

‌این چند سال آقای شفیع  به تمجید از هرکس که روبرو  و یا مهمان برنامه است میپردازد. البته این مساله باعث میشود کسانی که به برنامه های چالشی نمیروند راحتتر دعوت برنامه ایشان را اجابت میکنند.

او میتواند در کسری از ثانیه با کسی که لحظاتی قبلتر به او ویران کننده تاخته -به عنوان نمونه غلامرضا محمدی مربی کشتی و خطیب سرپرست فدراسیون – چنان مهربان شود که بیننده شک کند.

از قابلیت های ایشان به این نکته میتوان اشاره کرد که بسیار بیشتر از مهمان برنامه حرف میزند و همیشه وقت برنامه اش برای میهمان و مسائل ورزش ملی کم است اما گاهی گزارش های مفصل از قهرمانی تیم مطرح ورزش و مردم در مسابقات بین المللی مجموعه انقلاب از جمله بولینگ و فوتسال پخش میکند.

عادل فردوسی پور  
انتخاب اول ِ خیلی ها برای دیدن یک فوتبال جذاب کسی غیر از او نیست،‌ برنامه نود و گزارش های فوتبالی عادل اختلاف معناداری  با دیگر همکارانش ایجاد کرده.

شاید تنها ایرادات او را با سختگیری بتوان در سوتی های – البته بلافاصله با خنده خودش اصلاح شده –  و گفتن جملاتی شبیه  "فکر کنم این بازی بازم گل داشته باشه " جستجو کرد.

البته به نظر میرسد عادل فوت ِ گزارشگری جذابش را هرگز به گزارشگران نسل بعد از خودش آموزش نداده است.
 
جواد خیابانی
مردی که فقط با معجزه و توانایی عجیبش، خودش را توانست از قله گزارشگران نوظهور دهه 70  به جایی حوالی کوهپایه بکشد.

از زمانی که غرورِ ناشی از گزارش دو حماسه باعث شد او از اشتباهاتش دفاع کند و حواسپرتی اش را با دادن آمار غلط جبران کند ، و زمانی که با یک تن صدای جدید به گزارش پرداخت خیلی زود محبوبیتش را از دست رفته دید.

جواد خیابانی عزیز بوده و هست اما گاهی چنان از رفتار ناپسندِ ایرانی ها دفاع میکند که خودمان هم لجمان میگیرد. او توانایی این را دارد که تمام صحنه های فوتبال ملی را به مطلوب مصادره کند. او همچنین مخترع ترکیبات جدیدی از لغات فارسیست البته آنتی شاملو وار!‌

مزدک میرزایی
نزدیکترین گزارشگر از نظر کیفی به فردوسی پور که اینروزها کمی کم کار تر به نظر میرسد.

مزدک همیشه در حال بهتر شدن بوده و اگر حس شخصیش نسبت به ایتالیایی ها و بعضی بازیکنان خاص را کنار بگذارد بیشک جزء بهترین ها خواهد ماند. مزدک گویا به کارهای خویش فرمای رسانه خودش علاقه بیشتری دارد.

علیرضا علیفر
آقای گزارش های با تاخیر نیمه شب ، تنها طرفدارِ باقیمانده  سیستم های منسوخ ِ دهه 80  میلادی و گزارشگری که بازی های ضبط شده را پیشگویی می‌کند.

او کسیست که فهمید همه ایرانی ها در تلفظ اسم های بعضی ها اشتباه می کنند(کرانیچار).

او همان کسیست که به هیدینک و مورینیو و فرگوسن و گواردیولا میتازد و ضعف دفاع خطی  را به آنها گوشزد میکند.

او میتواند حدس بزند که بعضی بازیهای با تاخیر پرگل یا کم گل میشوند و فکر مربیان را در تعویض ها میخواند و آنها را به چالش میکشد.

آقای علیفر با چمدانی از تجربه هنوز دنبال سانتر موربِ درون محوطه شانزده و نیم متر  و پنج و نیم متر است.

کسی که بعد از اینهمه انتظار میرفت بداند که جام حذفی انگلستان ابتدا تک بازیست و سپس در صورت مساوی به بازی دوم میرود .

تنها گزارشگری که کارشناسی داوری را به دیگر کارشناسان واگذار نمیکند و کلا چون زمانی مربی فوتبال نظامی بوده هرچه بگوید همان است که بود !

فقط یک سوال آقای فرهنگستان لغات فوتبالی آیا تلفظ صحیح ِ دنی آلوز و ژاوی و کارلوس کیروش را هم در گزارشتان ذکر میکنید؟

رضا جاودانی
آقای یه جورایی!‌ مجری انحصاری برنامه های نقد و بررسی فنی پیش و در میان مسابقه های مهم فوتبال، ‌یک رئالی دو آتشه و یک آنتی بارسلونایی که ابایی از پوشاندن اینها ندارد.

او تنها مجری ایست که تکیه کلامی پوشاننده همه چیز دارد ، یک یه جورایی ِ جادویی که همه جا بکار میاید. مغز وشعورِ مخاطب و دانش ِ فوتبالی او که هیچ، آقای تفسیر اتفاقات واضحِ  بازی.
 

از گروه ورزش صدا و سیما خواهشمندیم که چشم بر روی اشتباهات و اتفاقات واضح نبندد و همواره سعی در اصلاح و پیشرفت داشته باشد. اگر انصاف را در نظر بگیریم در 10 سال اخیر رشد چشمگیری در نوع گزارش ها نداشته ایم.

پ.ن – از پیمان یوسفی که بیشتر به اجرا و تهیه کنندگی  رو آورده متشکرم .