فرارو- برنامه‌های محمدمهدی اسماعیلی وزیر پیشنهادی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در دولت سیزدهم منتشر شد.
در این برنامه ۸۳ صفحه‌ای، وضع موجود در حوزه‌هایی همچون هنرهای نمایشی، موسیقی، سینما، کتاب، مطبوعات، فرهنگ عمومی و ... توصیف و راهبردها و راهکارهایی ارائه شده است.
اسماعیلی برنامه‌های مفصلی ارائه کرده و از وضعیت موجود انتقادات فراوانی مطرح نموده است.
محمدمهدی اسماعیلی متولد ۱۳۵۴ در کبودرآهنگ همدان، از طلاب دانش‌آموخته مدرسه عالی شهید مطهری، دکترای علوم سیاسی از پژوهشگاه علوم‌انسانی و مطالعات فرهنگی، عضو هیئت علمی دانشگاه تهران و همچنین مدیر گروه «جامعه‌شناسی سیاسی مؤسسه مطالعات و تحقیقات اجتماعی» دانشگاه تهران است.
او از فعالان فرهنگی، رسانه‌ای و سیاسی باسابقه و از چهره‌های فرهنگی و علمی نخبه جبهه انقلاب است که فعالیت‌های فرهنگی جدی خود را از سردبیری و مدیرمسئولی چندین نشریه فرهنگی‌اجتماعی در دهه ۷۰ آغاز کرد.
اسماعیلی از جمله مدیران سازمان صداوسیما است که در جایگاه‌های مجری طرح نظام جامع ارزیابی تولیدات صداوسیما، مدیریت مرکز افکارسنجی سازمان، مدیرکل ارزیابی برنامه‌های تولیدی سیما و مؤسس قرارگاه رسانه سازمان صداوسیما به عنوان یک ساختار فرهنگی اجتماعی پویا و نویدبخش تحول رادیو و تلویزیون حضور داشت.
اسماعیلی در متن برنامه های خود درباره وضعیت موجود در سینما از موارد زیادی انتقاد کرده است. که عبارتند از: «عدم برنامه‌ریزی صحیح برای مخاطب سازی و توجه به علاقه مخاطبان، وجود مفاسد در سیستم توزیع در سینما و خارج از سینما، کمبود سالن‌های سینما با توجه به پراکندگی جنس و جمعیت، عدم برنامه‌ریزی صحیح برای اکران فیلم در خارج از کشور، بدسلیقگی در شورای پروانه ساخت و شورای پروانه نمایش، تولید فیلم‌های ضدارزش، غیر انقلابی و غیراخلاقی با مجوز وزارت فرهنگ و ارشاد، عدم اتخاذ موضع شفاف و برخورد در برابر فعالیت محکومین امنیتی و چهره‌های سینمایی همسو با اهداف دشمنان، اثرگذاری زیاد جشنواره‌های خارجی بر تولیدات سینمایی داخلی، اعطای کمک‌های مالی به تولیدات سینمایی ناهمسو با انقلاب اسلامی و همچنین اعطای کمک‌های مالی به خانه سینما که فاقد وجاهت قانونی بوده و معدل فعالیت‌های آن در جبهه فرهنگی معارض انقلاب اسلامی دیده می‌شود، عدم نظارت و رهاسازی ارائه کنندگان فیلم و سریال‌های خارجی (VOD)، عدم برخورد با رفتار‌های ساختارشکنانه برخی مدیران، وجود سرمایه‌گذاری مشکوک در تولیدات سینمایی، کارگردان محوری در تولیدات سینمایی، عدم بازپرداخت وام و تسهیلات اعطایی به تولید کنندگان سینمایی، وابستگی مالی سینمای کشور به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ناکارآمد بودن قانون کپی رایت، وجود نگاه‌های سیاسی و بعضاً مخالف آرمان‌های انقلاب در جشنواره فجر.»
اسماعیلی همچنین اشاره کرده است که در سال ۱۳۹۷، از ۷۷ فیلم رصد و تحلیل شده، ۵۹ فیلم مروج سبک زندگی غیر اسلامی ایرانی و تخریب کننده انقلاب اسلامی، ۶۱ فیلم ارائه کننده تصویر مثبت از زن بی‌حیاء، ۵۰ فیلم سیاه‌نما و ناامیدکننده، ۶۰ فیلم مروج وادادگی و تحقیر ملی، ۵۵ فیلم القا کننده واگرایی دینی و ملی و قانون‌گریزی و نمایش ناکارآمدی نهاد‌ها بوده‌اند.
در این برنامه انتقاداتی هم از شیوه حکمرانی در سبک زندگی مطرح شده گزارشی هم در از وضعیت کنونی سبک زندگی در کشور ارائه شده است. همچنین به ضعف حکرانی رسانه و فضای مجازی در بحث سبک زندگی اشاره شده است.
در برنامه وزیر پیشنهادی ارشاد طرح های برای الگوسازی اسلامی دیده می‌شود.
در برنامه اسماعیلی درباره مطبوعات و رسانه‌ها نیز انتقاداتی مطرح شده است از جمله "فقدان نظارت مستمر و جدی بر تولید محتوا"، "افزایش هنجارشکنی در مطبوعات به دلیل ولنگاری و محافظه کاری"، " الگو سازی نامناسب برای مردم و جوانان " و.....
در بخش کتاب نیز از اعطای مجوز به آثار غیراخلاقی و ناشر محور بودن حوزه نشر انتقاد شده است.
در این برنامه همچنین از فضای موسیقی کشور به تندی انتقاد شده است.
در توضیح وضعیت کنونی موسیقی موارد زیر ذکر شده است:
ـ افزایش هولناک ورود گروه های خارجی؛ ایجاد فضای غالب برای گونه های وارداتی با حمایت برخی سفارت خانه‌های بیگانه
- عدم حمایت جدی از موسیقی شریف اقوام و موسیقی ردیف دستگاه ایران
- اعطای مجوز به گونه‌های ضدتبلیغ موسیقی غربی به ویژه راک و متال
- ایجاد انحصار در خانه ی موسیقی به عنوان مهم ترین مرکز تولید بحران
- عدم حضور هنرمندان متعهد و انقلابی در شوراهای موسیقی
- عدم نظارت بر آموزشگاه‌های موسیقی
- اعطای مجوز فعالیت به هنرمندان ایرانی ضدارزش ساکن خارج از کشور
- برگزاری رویدادهایی منجر به احیای هنر و هنرمندان پیش از انقلاب اسلامی
- اعطای مجوز به گروه های موسیقایی و یا خوانندگان ترکیه ای (که توسط جریان فاسد تهیه کنندگان حاکم بر موسیقی کشور در حال پیگیری است)
- غالب شدن شبکه فاسدی از تهیه کنندگان بر موسیقی کشور که به راستی علاوه بر ایجاد احساس نیاز کاذب، در فرسایش زبان فارسی و تغییر گنجینه ی واژگان مخاطبین، از بسیاری محرمات و ادبیات مبتذل نیز قبح زدایی کرده و می‌کنند.
در توضیح برنامه‌های پیشنهادی در حوزه موسیقی نیز آورده شده است:
- ضرورت تدوین سند راهبردی موسیقی ملی ایرانی با هدف صیانت از فرهنگ بومی و نشر ظرفیت موسیقی اصیل ایرانی و مقابله با هجمه ی موسیقی غربی در حوزه معنا و محتوا
- بهینه سازی و فعال سازی خانه موسیقی ایران بر اساس ضروریات زیر:
* ضرورت شکل گیری ظرفیت جدید مرکب از خانه شعر و ادبیات و خانه موسیقی ایران و سیاستگذاری در راستای فعال سازی موسیقی بومی و متناسب با هویت و فرهنگ ایرانی ـ اسلامی
* برنامه ریزی هدفمند جهت ذائقه سازی مثبت در بین آحاد جامعه
* قاعده مندسازی مرجع شدن خوانندگان بر اساس ضوابط طراحی شده از طریق اعطای مجوز و فعال نمودن ظرفیت‌های حمایتی
* نظام مند نمودن ضوابط حاکم بر اجرای کنسرت‌ها
* توجه و اهتمام بر توزیع مناسب و هدفمند بودجه و اعتبارات در حوزه موسیقی سنتی، پاپ و ...
ـ انجام پژوهش‌های فرهنگی با هدف ترویج موسیقی اصیل با محتوای سازنده و مفید
ـ راه اندازی رویدادهای خاص در حوزه موسیقی و سرود در گستره جهانی و بین المللی بر اساس سرفصل‌های گفتمان انقلاب اسلامی مانند موسیقی مقاومت، صلح، عدالت و مبارزه با فقر، حمایت از مستضعفین و ... در تقابل با موسیقی غرب گرا (فرهنگ متال، شیطان پرستی، گرافیتی خشن و ...)
ـ فعال نمودن حوزه موسیقی به صورت بین المللی در دو محور کودکان و زنان با رویکرد حمایت از حقوق حقیقی کودکان و کرامت زنان براساس اصل انسانیت و نه جنسیت
ـ حمایت از موسیقی نواحی و محلی مناطق مختلف کشور
ـ ایجاد زمینه‌های لازم در راستای بهره مندی مناسب مطلوب همگان از انواع موسیقی با رعایت شرایط فرهنگی، بومی و دینی جامعه ایران
ـ برنامه ریزی جهت حفظ و اشاعه قطعات برجسته موسیقی ایرانی پس از انقلاب اسلامی و دفاع مقدس
ـ ایجاد آرامش خاطر برای موسیقیدانان و دست اندرکاران موسیقی از نظر تأمین نیازهای اولیه زندگی
پاپ و موسولینی: اتحاد نامقدس مخفی؛ چگونه کلیسای کاتولیک با موسولینی همبستر شد؟
آیا صدام حسین واقعا «دیوانه خاورمیانه» بود؟
از کشتن افراد عینکی به جرم روشنفکر بودن تا حذف پول و مذهب از مناسبات اجتماعی / فاجعهبارترین حرکت قرن بیستم برای ساخت اتوپیای روستایی
شباهتهای قائد بغداد و پیشوای برلین؛ از میل به ویرانگری تا قهرمان پرستی
