"ما نبايد در فرآيند رسيدن به موضع بحقمان متهم به انجام اعمال نادرست شويم. بياييد تا براي رفع عطشمان براي آزادي، در پي سركشيدن از جام تندروي و نفرت نباشيم. ما همواره بايد تلاشمان را بر بلنداي رفيع درخت متانت و نظم استوار سازيم. ما نبايد به اعتراض سازنده مان اجازه دهيم تا در ورطه خشونت فيزيكي گرفتار آيد.
دوباره بايد به قله رفيع و شكوهمند برخورداري از قدرت توامان فيزيكي و روحي صعود كنيم. مبارزه جويي و جديت كنوني بي نظيري كه جامعه سياهان را در برگرفته است، نبايد ما را به اين جا سوق دهد كه نسبت به تمامي سفيدپوستان بي اعتماد شويم، چرا كه بسياري از برادران سفيدپوست مان، همان طور كه با حضورشان در اين جا ثابت كرده اند، سرانجام به آن جا رسيده اند كه سرنوشت آن ها به سرنوشت ما گره خورده است و سرانجام پي برده اند كه آزادي آن ها به شكل تفكيك ناپذيري به آزادي ما بسته شده است. ما نمي توانيم به تنهايي قدم برداريم.
همان طوري كه گام برمي داريم بايد متعهد شويم كه ما همواره به پيش خواهيم رفت. ما نبايد به گذشته رجعت كنيم. هستند آناني كه از كساني كه خود را وقف حقوق مدني و شهروندي مي كنند، مي پرسند: «چه هنگام شما راضي خواهيد شد»؟(هرگز)
غافل از اين نيستيم كه برخي از شما از دل رنج و محنت و گرفتاري به اين جا آمده ايد. برخي از شما تازه از سلول هاي تنگ و تاريك زندان آمده ايد. برخي از شما از نواحي اي آمده ايد كه درخواست تان براي آزادي شما را با توفان سهمگين شكنجه و سبعيت پليس مواجه ساخته است. شما كاركشتگان عرصه رنج و محنت هستيد. با ايمان به كارتان ادامه دهيد كه رنج و محنت، خود،_ رهايي بخش است."
از سخنرانی معروف " روئیای من این است.." مارتین لوتر کینگ پرچمدار مبارزه با تبعیض نژادی امریکا در 28 آگوست 1963 كه هنوز بسياري آن را از تاثيرگذارترين سخنراني ايراد شده در تاريخ آمريكا مي دانند.
